“Ivy?”Hindi ako nagsalita. Nanatili lamang akong nakatitig sa puntod ni Mommy at Daddy. Hindi pa rin ako makapaniwala. I still can’t believe this is actually happening to me. Parang kahapon lang…“Hija, kailangan mo ng umuwi. Tayo na lang ang naririto. Mukhang bubuhos ang malakas na ulan ngayon,” sambit ni Manang Mary.I smiled bitterly. “Hayaan niyo po muna ako rito, Manang. Uuwi rin po ako.”“Pero uulang, hija.”“Sisilong po ako,” I shortly replied.I heard her sighed. Mukhang alam na niyang hindi na niya ako mapipilit pa kung kayat nagpaalam na itong umalis. I took a very deep breath and closed my eyes.Saktong pag-alis ni Manang Mary ay siyang pagbuhos ng malakas na ulan ngunit hindi ko ito inalintana. Mas lalo pa akong maiyak nang umihip ang malamig na hangin na parang niyayakap ako.“Mommy… bakit niyo ako iniwan agad?”That night… I lost both of my strength. Parang gumuho ang mundo ko noong narinig ko ang balitang dead on arrival sila Mommy at Daddy.Since then, I keep blaming

“Darating pa ba siya?” I asked her anxiously.Ito na lang ang tanging chance ko. I need to take this or else I’ll end up homeless. Hindi pwede. Kahit anong trabaho pa ‘yan ay gagawin ko basta lang makabayad ako sa utang na pinamana sa ‘kin ni Mommy at Daddy.Oo, pinapamana na ang utang sa panahon ngayon. Ano pa ba kasi ang iniwan sa ‘kin nila Mommy na sobrang sakit sa ulo, ‘di ba? But well, in the first place, this is all my fault. Ako naman ang puno’t dulo ng lahat ng mga ito. Kung hindi ako nagpumilit, e ‘di sana kumpleto pa pamilya ko. E ‘di sana ang tanging problema ko na lang ngayon ay kung paano ko ipapalaglag ang bata.“Don’t worry, darating siya. Ganyan lang talaga si Amanda, mahilig magpa-late. Darating din ‘yon,” April assured me.To be honest, I’m still kind of wondering what kind should I destroy. Kung buhay ba ng tao… o pamilya. I’m scared to do the latter. Hindi ako pwedeng manira ng pamilya. Pero anong magagawa ko? I need money. Isasantabi ko muna ang mga principles ko

“Sigurado ka bang gagawin mo ‘to?” tanong sa ‘kin ni April sa pang-ilang beses at sa katunayan ay hindi ko na mabilang-bilang. I looked at her. “Stop being so anxious. I am doing this for the sake of my child, April. At saka, may nakuha na akong pera kay Amanda. Ayoko namang makasuhan ng staffa dahil lang sa tinakbuhan ko ang ilang milyong binigay sa ‘kin ni Amanda.” She sighed and nodded her head. Nagpatuloy ito sa paglalagay ng make up sa ‘kin. Sa totoo lang ay hindi ko na kailangan pa ang maglagay ng kalorete sa mukha. But I have to. Para paniwalaan nilang papatulan ako ng groom at para matagumpay kong masira ang kasal. “Ayan na, tapos na. Light make up lang. Medyo kinapalan ko ‘yung mascara mo dahil alam kong aacting ka mamaya. This will be more effective once you cry,” she said. Mahina akong natawa at tumango. Hindi ko alam kung ano ang tamang ginawa ko at kahit papano ay biniyayaan ako ng isang kaibigan na tulad ni April. Because to be honest, I treated her badly. Palagi akon

“No freaking way,” Sue said and laughed her heart out. “And? Anong sinabi ng bridezilla?”“She’ll cancel,” I said and shrugged off my shoulders. “I seriously don’t want to do her wedding preparations anyway. She’s a pain in the ass.”Sabay kaming nagtawanan ni Sue. We’re talking about that bridezilla. Hindi naming alam kung bakit ang dami niyang arte sa katawan. Naiintindihan ko naman na talagang obligasyon naming ang sundin ang kagustuhan ng mga ikakasal but she’s way rude to us. Panay sorry pa ang groom sa ‘kin, e.“Hindi naman talaga siya dapat natin maging kliyente. Ni-refer lang siya ng isang wedding planner din. Kung bakit ba kasi natin tinanggap ‘yon?” she asked me.I sighed and shook my head. “It’s really rude to decline costumers just because they’re rude to us.”Hindi ko alam kung bakit sobrang bilis lang ng panaho

“Love, I want some mango float,” saad ni Finn habang nakatingin sa menu.Napakagat ako sa ‘king ibabang labi. “Okay, okay. We’ll ask the waiter for that.”“Ma’am Ivy…”Napatingin ako kay Devina. “Yes?”She smiled at me. “Maraming salamat po sa pang-iimbita.”I smiled at her. “No worries. Enjoy this day. Subukan niyo lahat ng gusto niyong subukang water activities. H’wag niyo na isipin ang fee. Kargo ko na ‘yon.”Natuwa silang dalawa dahil doon. I just smiled at them and turned my attention to my son. Abala ito sa kanyang kinakain. Napapatitig ako rito. Alam kong kaya niya ang kanyang sarili sa oras na umalis ako dahil nakatuon naman sa kanya ang atensyon ni Devina at Roe.But this will be the first time. Ito ang unang pagkakataon na aalis ako sa kanyang tabi para magtrabaho. Kadalasan kasi, tulad ng lagi kong sinasabi, kapag Luzon o malalayong lugar na ay ibang wedding planner ang pinapadala ko.Naalis ang aking paningin kay Finn nang may mapansin akong waiter na dumaan. I immediately