“I saw it!” pilit kong pangungumbinsi kay April.She held my shoulders and looked at me in the eye. “Okay, I get it. Okay? Nandito siya at hindi imposible ‘yon. But could you please calm dow a moment? Anong gusto mong isipin ni Finn kapag nakita ka niyang parang natataranta?”I bit my lower lip and looked away. Hindi ko alam kung ano ang dapat kong gawin. Nanginginig ang katawan ko at paulit-ulit na nag-pi-play sa isip ko ang nangyari kanina nang makita ko siya.Si Fox Madrid…Hindi ako pwedeng magkamali. Siya ‘yung nakita ko. That was the face of the person that keeps hunting me. Kaya hindi ako pwedeng magkamali.“Uuwi na ba tayo? Ano?” tanong sa ‘kin ni April.Wala sa sarili akong tumango. “L-let’s go home, please.”April nodded her head. Iniwan niya muna ako saglit para puntahan ang anak ko at sila Devina. Kinausap niya ang mga ito at laking gulat ko nang makitang agad na sumama si Finn kay April.Nang makalapit sila sa pwesto ko ay agad akong nagtanong.“Sila Roe at Devina?” I ask

Pinilig ko ang aking ulo at bumuntong hininga. Paulit-ulit na nag-re-replay sa isip ko ang mukha ng batang babae na nakasalubong ko sa pool area kanina. I didn’t have the chance to ask for her name or anything. Pero… why the hell does she looked like him?Like Fox Madrid?Could it be… anak niya ‘yon?Nasapo ko ang aking noo. Ano namang pakialam ko kung anak ni Fox ‘yon? Yes, it is very possible for him to have a child. It’s been freaking seven years, Ivy! Talagang magkakaroon siya ng anak sa tagal na ng panahon!Pero bakit hindi man lang nababalita sa TV o kahit sa internet? E dati rati ay halos buong buhay ni Fox ay nakalathala sa social media. Konting galaw niya lang ay kakalat na sa internet.Siguro naman sadyang tinago niya?Napaigtad ako nang biglang mag-ring ang aking phone. Tinignan ko kung sino ang tumatawag at nabasa ang pangalan ni Mr. Alejo kaya’t agad ko itong sinagot.“Hello, Mr. Alejo?” pormal kong bungad.“Hello, Miss Bartolome. Nandito kami sa resto sa baba with my wif

“Pakiayos ‘yung porma doon banda,” I said and pointed the part I want them to arrange. “Maiiwan ko muna kayo rito. Kukunin ko lang ‘yung ibang mga gamit para sa pag-aayos.”Nagsitanguhan naman sila at muling inabala ang sarili sa paggawa ng mga pwede naming i-design. Tulad na lamang ng sandamakmak na origami. Paborito kasi ni Floryn ang origami at gusto niyang makita ang mga ito sa reception kaya ito ang pinagkakaabalahan namin.Ang iba kong kasama ay abala sa pagli-lay out ng wedding invitations. Pati na rin ang pagsasaayos ng personalized wedding give aways. Masasabi kong isa itong napakaa-engrandeng kasal at masaya akong isa ako sa mga taong dahilan upang maging masaya ang kanilang kasal.Masaya nga ba talaga ako?Sa totoo lang ay hindi. Hindi ko alam kung ano ang dapat kong maramdaman ngayon dahil kinakabahan ako sa pwedeng mangyari. Lalo na ngayong alam kong na sa paligid lamang ang taong iniiwasan ko ng ilang taon. So ironic for this to happen. Sa tinagal-tagal ng panahon ay naa

“Sigurado ka ba talagang comfortable ka rito? O baka ayaw mo lang talagang sabihin?” paulit-ulit na tanong ni Floryn sa ‘kin.Ngumiti lang ako rito. “This is more than enough, Floryn. H’wag ka masyadong mag-alala sa ‘kin. Baka ma-stress pa baby mo.”Hindi pa kasi siya makuntento sa damit na pinahiram niya sa ‘kin. She keep asking if this is enough, kung may kailangan pa ako o ano. At dito ko napagtanto kung bakit handang gawin ni Mr. Alejo ang lahat para sa kanyang asawa.It’s because she’s so kind, pure hearted, and sweet. Hindi ka makakaramdam ng out of place sa kanya. Bonus pa na sobrang ganda niya dahil na sa lahi naman pala nila ang pagiging maganda. Mr. Alejo is very lucky I can say. Minsan lang ang tulad ni Floryn sa mundong ito.“Sige. If you need anything, just knock my room, okay? Or pwede mo akong tawagan. Anytime, Ivy.” She held my hand. “Please feel at home. Ako lang naman ang nandito at ‘yung dalawang kasambahay ko, e.”Tumango ako sa kanya. “No problem.”“Alam mo, hindi

Tahimik kong inayos ang pagkakasalansan ng mga backdrop dahil balak ko na itong tapusin ngayon, habang ang iba kong mga kasama ay abala sa paglalaso ng mga tela. Hindi pa kami nakapag-decorate sa wedding venue ngunit masasabi kong hindi na kami matataranta sa oras ng kasal.“Ang ganda ng magiging theme ng wedding nila, ‘no?” rinig kong sambit ng isa kong kasama.“Oo nga, e. Kaya gusto ko talaga na sa paparating kong kasal ay si Ma’am Ivy ang magsaayos ng lahat kasi sobrang galing niya. Walang professional wedding planner at designer ang makakatalo sa kanya,” sagot naman ng isa.Napaangat ang aking kilay. “Ikakasal ka na?”Gulat naman ang mga itong napatingin sa ‘kin na para bang hindi nila inasahang nakikinig ako sa kanilang usapan. Agad naman akong ngumiti dahil baka masabi nilang nagsusungit ako.“Ah, o-opo, Ma’am. Pero sa susunod na taon pa po. Ngayon taon po kasi kinasal ‘yung kapatid ko. Malakas kasi paniniwala nila sa sukob at iba pang wedding beliefs kaya ayun, nagdesisyon na l