Niyakap agad ako ni Criselda nang makita niya akong umiiyak. Tumingin sa amin ang mga tao sa mall dahil siguro sa pangit ko na itsura. Pero bahala na."Tinanggihan niya na naman ako, Criselda!" sambit ko at suminghot pa. "Pinunit niya pa ang love letter ko."Narinig ko namang umasik ang kaibigan ko habang tinatapik ang aking balikat. "Hay naku, sinabi ko naman sa 'yong huwag ka na lang umamin kay Jerich. Ang tigas talaga ng ulo mo.""Eeee, kasalanan ko ba kung crush ko siya?" Ngumuso ako habang pumipiglas sa yakap. "Hindi ba ako maganda?"Napailing si Criselda at pumamewang. Naka-uniform pa kami ngayon dahil katatapos lang ng klase namin sa eskuwelahan. Nagpa-iwan nga lang muna ako kanina habang ang mga kaibigan naman namin ay nauna na sa mall.Kasi inamin ko ang nararamdaman ko sa crush kong si Jerich sa school. Ilang taon ko na rin siyang crush dahil guwapo at matalino siya. Pero sa ilang ulit kong pagco-confess, palagi niya akong tinatanggihan."Alam mo, Rosalind, gutom lang iyan,

Nagising ako sa sumunod na umaga dahil sa sinag ng araw mula sa kuwarto ni Avery. Katabi ko pa ang pinsan ko na tulog-mantika pa rin at nakanganga pa. Humikab muna ako bago bumangon."Oh? Ang aga mo yatang nagising, ah?" saad ni Ate Grace na nagma-mop sa tiles ng bahay.Dumiretso ako sa upper cabinet ng kusina. Kumuha ako roon ng sachet ng kape at blue berry jam."Natripan lang po," sagot ko sa kanya."Sige lang. Natutulog pa naman ang mga bata ngayon."Tumango ako at kinuha ang heater. "Nasaan nga po pala si Tita Melissa?" tanong ko nang mapansing wala siya sa bahay."Nagjo-jogging lang sa buong subdivision. Alam mo naman ang tita mo. Masiyadong diet-conscious."Ilang ritwal ang ginawa ko sa umaga. Naligo, nagbantay ng bata, nakipagkulitan kay Avery, at naglinis. Noong ala una ng tanghali ay nakipagyayaan si Dandan na lumabas."Hindi puwede. Mainit ngayon, baby," pang-aalo ko sa pag-iyak ng pinsan ko."G-Gusto ko po makita ang b-birds, huhuhu," sabi niya.Pinanood ko lang ang pagta-t

Nakasimangot akong napatitig sa cellphone ko. Tapos mayamaya ay bubuntong-hininga. Titingin sa blackboard ng classroom, tapos sa cellphone ulit.Bakit hindi siya nagre-reply sa akin?"Concepcion!""Yes, miss?" Agad akong napatayo nang tawagin ako ng teacher namin. Tinanong niya ako tungkol sa dini-discuss niya na nasagutan ko naman.Isang linggo na ang lumipas simula noong umalis ako sa subdivision. Maayos naman noong una kasi nakikipag-chat pa rin ako kina Angela kahit malayo na ako sa kanila. Pero si Winston, parang lumamig sa akin.Nagcha-chat din naman kami tuwing gabi noong nakaraan, pero ngayon, parang madalang na lang. Akala ko nga nagtatampo na naman, pero ang sabi sa akin ni Angela, abala siya sa balik-eskuwela nila.Napa-paranoid lang siguro ako. Baka busy lang talaga si Winston."Oh? Ano na namang problema mo diyan?" Inangat ko ang aking mukha. Pinaglaruan ko na lang ang lunchbox ko habang nginungusuhan si Criselda sa harap."E, hindi pa kasi nagcha-chat si Winston sa aki

Pinaglaruan ko ang bulaklak na nahulog mula sa acacia. Pinutol ko ang sanga nito bago itinapon sa tabi. Nakita kong tinatakpan na ng mga ulap ang buwan sa kalangitan. Naghintay ako ng ilang sandali.Wala na sina Angela dahil umuwi na sila. Nanatili nga lang ako dahil naghihintay pa rin ako kay Winston.May kinikita siyang babae? At paano naman nangyari iyon? Ako ang palagi niyang kinakausap at tinatawagan. Wala rin siyang binanggit sa akin.Naalala kong hindi siya nagpapadala ng mensahe nitong nakaraang dalawang araw lang. Kung gano'n, posible rin.Nakarinig ako ng mga yapak sa kalsada. Lumingon ako at nakita ang kanina ko pa hinahanap. Si Winston.Pero hindi kagaya kaninang masaya ako, malungkot ko siyang tiningnan. Malamig ang mga mata niya habang nakayukong naglalakad. Tumabi siya sa akin nang hindi ako tinitingnan. Iniwas ko ang aking tingin, at tinitigan na lang ang kawalan sa harap.Bakit parang ang bigat ng pakiramdam ko ngayon? Bakit parang may hindi tama? Bakit, Winston?"Nan

I don’t know if I am just being paranoid that I keep noticing the vice chairman slowly having a fondness in hanging out with me. He would just casually arrive in front of my apartment, because he would like to watch movies and cook meals in the kitchen. And even if I am working late at night in front of my laptop, I could see him falling asleep on my sofa while hugging my squared pillow.“Want some coffee?”I looked up and saw Darwin who is placing a hot mug that contained black coffee just beside my laptop. I hung my jaw and looked around in the lobby, discerning if some employees are watching us, and thankfully, they are busy.“Mr. Montenegro,” I called him with almost shutting my eyes in fluster when I turned to him. “You have to understand that you are not supposed to do this.”He frowned and sighed boredly. “Let me guess; because you are my secretary and it is not my job to serve you on the other hand,” he said and crossed his arms. “But this does not concern anyone, Jill. You ar