Lahat ng Kabanata ng TIMOTHEO BATOBALANI (Wild Men Series#18): Kabanata 1 - Kabanata 10

Third POV Early 2021 "Sakaling may mangyari sa akin ay ikaw na ang bahala magbigay nito sa totoong tagapagmana ng pamilyang Frouch." Iniabot ni Roberto ang isang maliit na kahon sa anak. Tinitigan mabuti ni Hestia ang maliit na kulay itim na kahon at nagtataka kung ano nga ba ang laman nito? Ibinaling ang kaniyang tingin sa amang patuloy na nagsasalita ngunit wala na siyang marinig pa. Hanggang sa unti-unti naglalaho sa kaniyang harapan ang pinakamamahal na ama. "Papa!" umiiyak na tawag ni Hestia. Panaginip... Minabuti bumangon ni Hestia mula sa higaan kahit alas kuwatro pa lamang ng madaling-araw. Sariwa pa rin sa kaniyang isipan ang panaginip kaya binuksan ang kabinet na nasa paanan ng kama at kinuha niya ang maliit na kahong tinutukoy ng ama sa panaginip. Binuksan ang kahon at binasa muli ang sulat ng huling habilin ng kanyang ama. "Paano ko ba mahahanap ang sinasabi ni papa na tunay na tagapagmana ng mga Frouch kung sila mismo ay hindi matagpuan ito?" tanong ni Hestia sa sa

East State University 2013Theo POVI don’t have plan to go home early dahil sigurado sermon aabutin ko kay Maymay kapag nakita ang mukha ko may pasa. Namamaga pa rin ang gilid ng labi ko natamaan ng suntok ni Ryan kanina dahil ‘di ko inaasahan na susugurin ako ng gago sa labas ng university. Ang tulad niya ay hindi kayang makipagbasagan ng ulo sa loob ng university sa takot na masipa, kaya inabangan na lang ako sa labas. I smacked his head during the basketball tryout, I was upset sa kayabangan nilang magkakaibigan kaya ginawa ko ‘yon. I don’t care if they kicked me out dahil may ibang sports pa naman ako puwedeng salihan. Pinagbigyan ko lamang si Jena sa request nitong pumasok ako as varsity player sa basketball. I love Taekwondo or Judo dahil doon ako mas magaling at bihasa, nagsimula ang pagkahilig ko sa iba’t ibang uri ng Martial Arts since I was 8. Going back to Ryan, he planned that ambush outside the university. Hindi lang sa basketball ang pinagpuputok ng butsi niya kun’di d

Squatter Area 2013Theo “Theo gising!!!”Napabalikwas ako sa ‘king pagkakahiga dahil sa malakas na boses ni Maymay.“It’s Saturday!” masungit kong tugon.“Yes, I know. Tanghali na po senyorito at nakahilata ka pa,” nakapamaywang na wika ni Maymay. “Hindi na tayo mayaman at wala ng katulong na maglalaba ng mga damit, kaya tumayo ka na para tulungan ako.”“Fine!” naiinis ko sabi.Ganito lagi every weekend after magkape ay nagpapatulong si Maymay sa mga labahan. Ayaw ko ang paglalaba at nakakabawas ng pagkalalaki para sa ‘kin. Kaya pagsasampay lang ang ginagawa ko tulong kay Maymay.“Aray!” Napasigaw ako sa gulat. Ang lakas ng palo ni Maymay sa puwetan ko habang nagsasampay. “Ano ba problema mo at namamalo ka?” tanong ko habang himas ang puwet. Basag trip talaga ‘to kahit kailan, napapaindak lang naman ako sa tugtugin pinapatugtog ng kapitbahay.“Nagsasampay ka lang kumekembot ka pa. Look around!” tugon ni Maymay at itinuro ang grupo ng mga baklang pinamumunuan ni Betchay.Nakatambay si

TheoIt was already nighttime when I reached home, and I wondered why there were so many people inside. Nakakapanibago dahil hindi kami mahilig sa mga bisita o mag-imbita ng mga kapitbahay lalo na kung ganito karami. Napansin nila ako at hindi maipinta ang kanilang mga mukha habang nakatitig sa ‘kin. I don’t like the feeling that something is wrong. Nagmadali ako sa paglalakad papasok sa dampa at laki paglulumo ko sa bumungad sa ‘kin.I can’t believe this is really happening. Nakahiga sa Maymay sa papag na halatang wala ng buhay dahil sa sobrang putla ng kaniyang labi at nagkukulay talong niya balat. Napaluhod ako sa tabi ng papag at niyakap ang malamig ng katawan ni Maymay na nakabalot sa puting kumot.I'm still stunned and can't come up with anything. Maymay is everything to me; she has been a mother and a sister to me since I left my biological family. I looked around and saw Ramon seated at the side of a little table, shocked and sweating profusely.Lumapit ako kay Ramon at maraha

Manila Area 2015TheoI just told Nitoy to leave because I could feel pain in my body. Nitoy divided the money into two while we were walking down the street, and I couldn't believe our reward was just 3000 pesos. Halos buwis buhay ang ginawa ko pakikipaglaban at pakiramdam ko ay nabali pa ang ilong.“Ang liit naman ng premyo. Nabugbog na nga ako at nagkapasa tapos ito lang mapapala,” pagrereklamo ko.“Huwag ka ng mareklamo dahil wala ka pang pangalan at nag-uumpisa pa lang,” tugon ni Nitoy.“Bakit fifty-fifty pagkakahati?” tanong ko.“Ako ang manager mo at ako gumagapang para makipag-usap sa mga tao. Kailangan din natin maglagay, diskarte ba?” pagyayabang na sagot ni Nitoy sabay akbay sa ‘kin. “Saan ka nga pala magpapalipas ng gabi?” bigla nitong tanong.Kanina ko pa ‘yan iniisip dahil hindi puwedeng sa kanila ako makitulog dahil sampu ang kapatid nito at siksikan sa kanilang barung-barong.“May naisip na ‘ko tutuluyan,” sagot ko sabay kuha ng knapsack na pinabitbit sa kaniya kanina