Third POV
Early 2021
"Sakaling may mangyari sa akin ay ikaw na ang bahala magbigay nito sa totoong tagapagmana ng pamilyang Frouch." Iniabot ni Roberto ang isang maliit na kahon sa anak.
Tinitigan mabuti ni Hestia ang maliit na kulay itim na kahon at nagtataka kung ano nga ba ang laman nito? Ibinaling ang kaniyang tingin sa amang patuloy na nagsasalita ngunit wala na siyang marinig pa. Hanggang sa unti-unti naglalaho sa kaniyang harapan ang pinakamamahal na ama.
"Papa!" umiiyak na tawag ni Hestia.
Panaginip...
Minabuti bumangon ni Hestia mula sa higaan kahit alas kuwatro pa lamang ng madaling-araw. Sariwa pa rin sa kaniyang isipan ang panaginip kaya binuksan ang kabinet na nasa paanan ng kama at kinuha niya ang maliit na kahong tinutukoy ng ama sa panaginip. Binuksan ang kahon at binasa muli ang sulat ng huling habilin ng kanyang ama.
"Paano ko ba mahahanap ang sinasabi ni papa na tunay na tagapagmana ng mga Frouch kung sila mismo ay hindi matagpuan ito?" tanong ni Hestia sa sarili at sinabayan ng isang malalim na buntonghininga.
Ilang taon na rin ang nakakalipas nang ihabilin ang kahon sa kaniya at siya ring huling alaala niya sa ama. Nangako si Hestia na tutuparin ang huling habilin ng ama.
October 2021
"F'uck! I'm lost," Theo murmured. He had just arrived in the Philippines and immediately headed to the island of Agrianthropos to search for any Foedus founders since he was unable to get in touch with them. Naguguluhan na siya sa pasikot-sikot na pasilidad dahil sa laki na rin ng pinagbago ng isla sa loob lamang ng maikling panahon nawala siya.
"Oh, damn it!" Again. Talking to himself. He returned to the port, where Felix awaited him. He remembered that Paige's birthday was today, and he anticipated the founders to attend the party.
"Have you spoken with them?" Felix asked.
"No, they aren't here. Let's go to the party." Theo hopped to the yacht and told Felix where to go. Though Felix a bit confused which party they going.
Theo and Felix gatecrashed the party because they weren't invited, looking for any founder who would discuss about his issues. But Isauis found them and took them to a vacant table nearby. While speaking, Isauis handed Theo a stiff drink.
"You've been gone for a year or two, and I didn't expect to see you at Paige's party," Isauis said with gladness to see Theo. "What brought you here? You wouldn't mind gatecrash a party if it's not important."
"My grandpa died," Theo answered. Isauis was taken aback, while Felix simply listened. "I'm looking for assistance in tracking the murderer. But first, I must establish myself as my grandfather's legitimate heir."
"You can count on me as long as the price is right." Isauis said smiling. "Simply wait till the party is over so they can competently discuss." Isauis tapped Theo on the shoulder and returned to the crowd.
Theo felt dizzy after drinking a bottle of whisky. His grandfather's death compelled him to return to the Philippines. He desires to find the killer first, but the mines must be prioritized because they are so valuable to his grandfather. Some members of the Frouch family are greedy and want to control the African mining industry. They used Dimitri's death to persuade others to join them in running the mines.
He must act quick o mawawala lahat ng pinaghirapan ng kaniyang lolo. Felix simply observed Theo's actions until Theo abruptly took the riffle to his waist. Felix snatched the rifle from Theo's grip. Theo was drunk when he observed the founders and other members interacting in the crowd with firearms pointing at each other.
"You're out of your mind; you need to rest," Felix stated as he drove Theo home.
A day later, Theo analyzed the situation in Africa with Foedus. They took off immediately after weeks of planning to confront members of the Frouch family who are involved in the mining industry.
They arrived exactly at Dimitri's island area near Nigeria, where all the gemstones and gold from the numerous African mines were collected. The group of Isauis left to take their place in the intended set-up in case something went wrong.
Theo finally reveals his identity, but as expected, they question his credibility. Atty. Elliot Hart presented all legal paperwork and a DNA test as proof of Theo's assertion.
Theo's claim to be Dimitri's first grandchild and the true heir of the Frouch family is being resisted by family members. Theo overhears Benedict Frouch speaking in an unknown dialect, the man controls the mines in Sudan.
Felix whispered something into Theo's ear. Without saying anything, Theo pulled out his rifle and shot Benedict in the brow. As the Frouch family members panicked, Atty. Hart smirked, satisfied with Theo's action.
"Ich bin Timotheo Batobalani Frouch, Dimitri’s erster Enkel. Ich bin hier, um meine Rechte als Erbe zu beanspruchen. Jeder, der mich nicht respektiert, wird sterben." Theo warned them about his real nature, whoever disobeyed him could end up dead.
"Niemand außer mir kann das Bergbaugeschäft dieser Familie kontrollieren, solange ich lebe. Sie alle stehen unter meiner Führung, da ich der erste Enkel der ersten Frouch-Familie bin," He is aware that he is the only one qualified to manage the family businesses, as Theo stated. They were to be under his control for as long as he lived.
"Und niemand kann die Erinnerungen meines Großvaters zerstören, sonst kommt ihr alle zur Hölle." Once again, he gave a warning that no one would disrespect his grandfather's name, or their own life would be the price.
A week after they addressed the matter in Africa, Theo is now trying to chill in an exclusive bar to forget his ex-girlfriend Czarina. He also needs to think of a suitable plan to catch Dimitri's killer. He suddenly felt perplexed after five bottles of brandy, and he was astonished by a woman's stare.
"Damn! Who is this angelic face lady?" he whispered. Felix was silent on the edge of the couch. Theo begun to stare at the young lady with innocent beauty as they exchanged glances.
"Hestia!"
A man from behind Theo shouted the name of the goddess and the man walked closer to the young lady. As Theo's eyes focused on the ensuing events.
"Hestia..."
Theo's POV2008 Frouch MansionI was headed to grandpa's office when I heard a commotion coming from the lanai, so I snuck out for a while. With confusion, I noticed a little punk playing a ball with his nanny.Who is he?It's only a question on my mind, but right now, I don't have time to find out the answer. I chose not to know the little punk because I needed to check with Grandpa if he was ready to go to the cemetery. Ika-apat na pung araw ng kamatayan ni mommy ngayon at gustong-gusto ko dumalaw sa puntod niya . Nagmadali na ako marating ang opisina ni lolo at ilang sandali pa ay nasa tapat na ako ng pintuan nito.But wait!I heard Grandpa hollering at someone, so I paused. I carefully opened the door to see who Grandpa was talking to, but Samara wasn't around and I could see my old man's face in anguish."No. Hindi ako papayag sa gusto mo, magkaroon ka naman ng kahit kaunting delikadesa," grandpa said.But who is he talking?"Gunther is turning five next month. Wala na si Emilia
East State University 2013Theo POVI don’t have plan to go home early dahil sigurado sermon aabutin ko kay Maymay kapag nakita ang mukha ko may pasa. Namamaga pa rin ang gilid ng labi ko natamaan ng suntok ni Ryan kanina dahil ‘di ko inaasahan na susugurin ako ng gago sa labas ng university. Ang tulad niya ay hindi kayang makipagbasagan ng ulo sa loob ng university sa takot na masipa, kaya inabangan na lang ako sa labas. I smacked his head during the basketball tryout, I was upset sa kayabangan nilang magkakaibigan kaya ginawa ko ‘yon. I don’t care if they kicked me out dahil may ibang sports pa naman ako puwedeng salihan. Pinagbigyan ko lamang si Jena sa request nitong pumasok ako as varsity player sa basketball. I love Taekwondo or Judo dahil doon ako mas magaling at bihasa, nagsimula ang pagkahilig ko sa iba’t ibang uri ng Martial Arts since I was 8. Going back to Ryan, he planned that ambush outside the university. Hindi lang sa basketball ang pinagpuputok ng butsi niya kun’di d
2013Hestia Hanggang ngayon ‘di pa rin ako masanay-sanay sa mabilis na pagbabago ng buhay namin ni papa. Heto ako ngayon nakatayo malapit sa gate ng isang exclusive school at sampung minutong naghihintay kay papa. Karamihan ng mga nag-aaral sa school na ‘to ay may kaya o nakakaangat sa buhay. Hatid-sundo ng mga magulang o may sariling driver kaya naman hindi ako mag-isa sa waiting shade.Maya-maya ay may humintong magarang sasakyan sa labas ng school gate. Laki gulat ko nang bumaba si papa. Tinginan kay papa ang mga kasama kong naghihintay, na lalo nakapagparandam sa ‘kin ng kaba. Halos araw-araw ay paiba-iba ng sasakyang dala si papa sa pagsundo sa ‘kin. Hindi kami mayaman at driver lang si papa ng isang mayamang pamilya. Alam ko na pinag-uusapan kami ng mga magulang at guro sa school na ito. Hindi ako manhid upang hindi maramdaman ‘yon.Hindi ko na hinintay na makapasok sa gate si papa at kaagad ko siyang sinalubong sabay halik sa kaniyang pisngi, “Tara na, pa.”“Ang napakaganda ko
Squatter Area 2013Theo “Theo gising!!!”Napabalikwas ako sa ‘king pagkakahiga dahil sa malakas na boses ni Maymay.“It’s Saturday!” masungit kong tugon.“Yes, I know. Tanghali na po senyorito at nakahilata ka pa,” nakapamaywang na wika ni Maymay. “Hindi na tayo mayaman at wala ng katulong na maglalaba ng mga damit, kaya tumayo ka na para tulungan ako.”“Fine!” naiinis ko sabi.Ganito lagi every weekend after magkape ay nagpapatulong si Maymay sa mga labahan. Ayaw ko ang paglalaba at nakakabawas ng pagkalalaki para sa ‘kin. Kaya pagsasampay lang ang ginagawa ko tulong kay Maymay.“Aray!” Napasigaw ako sa gulat. Ang lakas ng palo ni Maymay sa puwetan ko habang nagsasampay. “Ano ba problema mo at namamalo ka?” tanong ko habang himas ang puwet. Basag trip talaga ‘to kahit kailan, napapaindak lang naman ako sa tugtugin pinapatugtog ng kapitbahay.“Nagsasampay ka lang kumekembot ka pa. Look around!” tugon ni Maymay at itinuro ang grupo ng mga baklang pinamumunuan ni Betchay.Nakatambay si
Theo“Huwag ka mag-alala at walang iba tao rito kun’di tayo lang,” malambing na tugon ni Chona.Wala ng tanong-tanong pa at sinunggaban ko na siya ng yakap at halik. Hiniga ko na lang si Chona sa sahig at parehong naghubad ng mga saplot sa katawan.Nakailang rounds din kami at para ba ‘di nauubusan ng kalibugan ang babaeng ‘to na gumigiling pa rin sa ibabaw ko. Pinagbigyan ko pa rin siya hanggang sa siya na mismo ang magkusang umayaw. Alam ko matagal ng may pagnanasa sa akin si Chona. Nagmadali na ako magbihis dahil magtatakip silim na at marahil pauwi na rin si Kagawad.“Honey! Nandito na ‘ko.”Boses ni kagawad ang narinig ko at sabay pa kami napatingin ni Chona sa pagbukas ng pintuan. Ngunit, mukhang mas nagulat pa si Kagawad kaysa sa ‘min ni Chona.“Balasubas ka Theo! Pati ako tinalo mo, mga hayop!!!” galit na galit na wika ni Kagawad at bumunot kaagad ng baril.Ngunit mas mabilis ang pagkilos ko. Bago pa maitutok ni Kagawad ang baril sa ‘kin ay nakalapit na ‘ko sa kaniya upang itu
TheoIt was already nighttime when I reached home, and I wondered why there were so many people inside. Nakakapanibago dahil hindi kami mahilig sa mga bisita o mag-imbita ng mga kapitbahay lalo na kung ganito karami. Napansin nila ako at hindi maipinta ang kanilang mga mukha habang nakatitig sa ‘kin. I don’t like the feeling that something is wrong. Nagmadali ako sa paglalakad papasok sa dampa at laki paglulumo ko sa bumungad sa ‘kin.I can’t believe this is really happening. Nakahiga sa Maymay sa papag na halatang wala ng buhay dahil sa sobrang putla ng kaniyang labi at nagkukulay talong niya balat. Napaluhod ako sa tabi ng papag at niyakap ang malamig ng katawan ni Maymay na nakabalot sa puting kumot.I'm still stunned and can't come up with anything. Maymay is everything to me; she has been a mother and a sister to me since I left my biological family. I looked around and saw Ramon seated at the side of a little table, shocked and sweating profusely.Lumapit ako kay Ramon at maraha
Squatter Area 2015TheoAfter two days, I returned to the squatter area, promising to do everything to become wealthy. I also pledged in front of Maymay and Ramon's graves that I would return for them and relocate their bodies to a better burial grounds.It was late and there were only a few people around. Kailangan ko mag-ingat dahil maaaring mahuli ako ni Kagawad o ng mga galamay niyang tanod. Kaya pasilip-silip muna ako mula sa gilid ng isang barung-barong. Nang bigla may tumapik sa kaliwang balikat ko.“Hoy! Theo Basagulero!!!”“Oh shit,” I muttered. I grabbed his shirt and was on the verge of punching him in the face.“A-ako ‘to, si Nitoy,” utal na pagpapakilala nito. Mababakas sa kaniyang mukha ang takot na dapuan ng kamao ko ang kaniyang mukha.“Pasensiya na, nagulat lang,” paumanhin ko sabi at binitawan ang kaniyang damit.“Kanina pa kita napapansin. Sino ba ang sinisilip mo?” tanong ni Nitoy.“Si Kagawad at ang mga tauhan niya, baka makita nila ako,” sagot ko.“Wala na si Kag
Manila Area 2015TheoI just told Nitoy to leave because I could feel pain in my body. Nitoy divided the money into two while we were walking down the street, and I couldn't believe our reward was just 3000 pesos. Halos buwis buhay ang ginawa ko pakikipaglaban at pakiramdam ko ay nabali pa ang ilong.“Ang liit naman ng premyo. Nabugbog na nga ako at nagkapasa tapos ito lang mapapala,” pagrereklamo ko.“Huwag ka ng mareklamo dahil wala ka pang pangalan at nag-uumpisa pa lang,” tugon ni Nitoy.“Bakit fifty-fifty pagkakahati?” tanong ko.“Ako ang manager mo at ako gumagapang para makipag-usap sa mga tao. Kailangan din natin maglagay, diskarte ba?” pagyayabang na sagot ni Nitoy sabay akbay sa ‘kin. “Saan ka nga pala magpapalipas ng gabi?” bigla nitong tanong.Kanina ko pa ‘yan iniisip dahil hindi puwedeng sa kanila ako makitulog dahil sampu ang kapatid nito at siksikan sa kanilang barung-barong.“May naisip na ‘ko tutuluyan,” sagot ko sabay kuha ng knapsack na pinabitbit sa kaniya kanina