"Wala, nagbebenta lang ng life insurance." Kaagad kong sinuksok sa bulsa ko ang cell phone nang akmang titingin si Gwin. Ayokong mabasa niya ang mensahe na alam kong galing kay Mitch. Hindi ko alam ang motibo ng babaeng 'yon. Sa loob ng limang taon ay wala akong balita tungkol sa kanya. Ngayon ay bigla na lang siyang magparamdam.Ngayon pa na masaya na ako kasama si Gwin at tuluyan na siyang nakalimutan. "Sigurado ka? Bakit ang tagal mong tinitigan?" Bakas ang pagdududa sa mukha ni Gwin.Ngumiti ako. Ayokong magduda siya. Ayokong magkaroon ng dahilan na mag-away kami. "Oo, life insurance nga 'yong nag-message." Hawak ko na rin ang kamay niya at muli ko iyong hinal¡kan pero hindi ko na magawang tumingin sa kanya ng deritso."Sabi ng respeto sa mga single!" Napapailing na tumayo si Opaw. "Alis na nga ako, baka hanapin na ako ng Anak ko." Inisahang lagok muna ni Opaw ang hawak niyang beer saka iyon nilapag sa lamesa. "Masaya ako para sa inyo, Fred at Gwin. Kahit medyo masakit pa rin

"Paano Opaw, alis na kami. Ikaw na naman ang bahala sa kotse." Tumango si Opaw, at ngumiti pero ang tingin na kay Gwin. 'Wag kang mag-alala, Fred, aalagaan ko ang kotse mo. Sana gano'n din ang gawin mo sa kaibigan ko at kay Widmark." Ngumiti ako at tinapik siya sa balikat. "Hindi mo na ako kailangang paalahanan tungkol d'yan. Tungkulin kong alagaan sila. Ikaw, ingat ka rin." Na kay Gwin na rin ang tingin ko na bagaman nakangiti, may bakas pa rin ng lungkot sa mga mata. Ayaw pa nga sana kasi niyang bumalik kami sa Maynila, dahil gusto niya pang hintayin si Aling Taning."Tama na nga 'yang usapan n'yo, baka maiwan pa tayo ng eroplano. Magkikita pa rin naman ulit tayo. Kaya simpleng paalam lang, okay na! Ang dadrama n'yo!" Hila na ni Tonyo ang suitcase namin ni Gwin. Sabay na lang kaming natawa ni Opaw. Dati ako 'yong parang may regla lagi. Ngayon, si Tonyo naman. Ewan ko ba kung anong nangyayari sa kanya."Opaw, tawagan mo ako kapag bumalik si Aling Taning. 'Tsaka mag-iingat ka rin l

"Kumusta ka na Fred?" Sandali akong napatitig sa babaeng kaharap. Ang amo ng mukha at may matamis na ngiti. "Hindi ka pa rin nagbago, ang guwapo ko pa rin—""Wala akong panahon na makipagkumustahan o makipagplastikan sa'yo! Ang tanong ko ang sagutin mo!"Kahit pasikmat ang pagsasalita ko, hindi pa rin nawala ang ngiti niya. Panakanaka rin niyang sinusulyapan si Gwin, na alam kong nasasaktan habang nakatingin ang babaeng iniisip niya na karibal pa rin niya sa pagmamahal ko."Bawal ka na ba ngayong makita, makumusta at makausap?"Malumanay ang pagsasalita niya, pati nga ang postura at kilos niya ay nagbago rin. Naging pino at mahinhin. Malayong-malayo sa dating Mitch na kilala at minahal ko.Pero kahit anong laki ng ipinagbago niya, kahit maging santa pa siya sa pangin ng iba. Ang tingin ko sa kanya, hindi pa rin nagbabago. Siya pa rin ang dating Mitch na walang hiyang nagpaikot at gumago at ginawa akong tanga ng paulit-ulit. Ang babaeng kati lang sa katawan ang iniisip. Babaeng hindi

Ilang buwan na ang lumipas matapos magpakita sa amin si Mitch, dala ang bata na sinasabi niyang anak ko, at simula ng araw na 'yon, hindi na siya bumalik o nagpakita pang muli.Tuloy ang masayang buhay kasama ang mag-ina ko. Hindi na rin natuloy ang plano ng pinsan ko, at ni Tonyo na kuhanan ng sample ang bata para sa gagawing DNA.Hindi kasi ako pumayag sa gusto nila. Kaya hindi na rin sila nagpupumilit. Ayoko kasing bigyan ng dahilan si Mitch na lalo kaming guluhin ni Gwin dahil sa paglapit ko sa kanila, makakuha lang ng sample. Siguro, natauhan na rin ang babaeng 'yon. Na realize niya, na hindi na nga ako ang dating Fred na kaya niyang utuin, paikutin at kayang gawing tanga. Kaya kusa na lang siyang tumahamik at hindi na nanggulo."Fred ..." Malambing na boses ang nagbalik sa diwa ko na kung saan-saan na nakarating. Pero imbes na lambing din ang tugon. Simangot ang naging tugon ko. Paanong hindi ako sisimangot?Ang ganda kasi ni Gwin, sa suot niyang black deep v-neck gown na ang

"Fred! Saan ka ba galing? Kanina ka pa namin tinatawagan, hindi mo naman sinasagot." Salubong ni Mommy sa akin. Hindi kaagad ako nakasagot. Nagulat kasi ako na makita ang mga magulang ko dito sa hallway ng hospital."Bakit ba hindi mo sinasagot ang tawag namin, hah? Doble-dobleng pag-aalala ang nararamdaman namin, alam mo ba 'yon?"Kahit nalilito ako kung bakit din sila narito sa hospital at kung bakit hysterical si Mommy. Hindi na ako nagtanong. Palakad-lakad ang mga magulang ko habang si Tonyo, nakaupo lang pero matalim naman ang tingin sa akin."Sorry, Mom, Dad. Nawala kasi ang cellphone ko. Nahulog yata sa pool kanina." Kalmado kong sabi na nagpatigil sa lakad nila."Nawala? So, paano mo nalamang nandito kami?"Nagsalubong ang mga kilay ko. Napatayo na rin si Tonyo, kuyom ang kamao na humarap sa akin.Pero hindi ko siya pinansin. Alam kong galit siya dahil sa mga nasabi ko kay Gwin kanina. Galit din naman ako sa sarili ko. Galit ako sa mga nangyayari ngayon." 'Yon din sana ang