Maingay na busina ng mga sasakyan at napakatinding traffic ang nagpainit ng ulo ni Carie Monte Allejo. Pinakakabog din noon ang dibdib ng bente-singko anyos na anak ni Don Emil. Siya ang panganay sa dalawang magkapatid subalit hindi niya ramdam na parte siya ng pamilya.Carie started to hold the plastic bag full of groceries. Wala na siyang choice kung hindi ang bumaba sa jeep na sinasakyan niya at magmadali pauwi ng kanilang mansion. Kahit almost three kilometers pa iyon mula sa kaniyang posisyon, kailangan niyang gumawa ng paraan para umabot sa oras na itinakda ng kaniyang mommy. "Kuya, sandali lang po," saad ni Carie. "Bababa na po ako rito." "Ineng, malayo ka pa sa sinabi mong bababaan mo," sabi ng driver. "Kailangan ko pong makauwi bago magtanghalian. Magtatanong na lang po ako sa ibang tao," wika ng dalaga sabay tayo. Napailing na lang ang matandang driver na kanina lang ay pinakiusapan ni Carie na ibaba siya sa tapat ng gate ng Monte Allejo Mansion. Ang dalaga ay lakad-takb

Nagsigawan ang lahat nang narinig nila ang isang malakas na pagsabog sa hindi kalayuan sa simbahan at hotel. Ang mga tao ay nagkani-kaniyang takbuhan sa hindi malamang direksyon. Umiiyak ang mga bata na dapat sana ay ring bearers at flower girls sa kasal. Pilit naman silang pinatatahan ng kani-kanilang mga ina. Natutop naman ng mga babae ang kanilang mga bibig at lahat ay na-shock sa narinig nila. “What is happening?” kunwari ay tanong ni Josh. “Does anyone have any idea where my wife might be at this very moment?” Ngunit ang mga mata niya ay hindi makapagsisinungaling na tuwang-tuwa siya sa nangyayari. "Well done, men," bulong ng isip niya. Isang sulyap ang ipinukol niya kay Lexie na agad namang nakuha ng dalaga. “Sumabog daw ang bridal car na sinasakyan ni Carie,” malakas na sabi ng isa sa mga lalaking principal sponsors ng magnobyo. Hawak pa niya ang kaniyang cellphone na nangangahulugan na galing sa tumawag sa kaniya ang balita. “What? Is my daughter okay?” hysterical na tano

Isang matatag na dalaga ang nakaupo sa malawak na dining area ng mansion ng mga Devanadera. Kaharap niya sa hapag ang gwapong si Leon Marquez na nakasuot lang ng kulay grey na sando at malambot na kulay black na short. Mataman siyang nakikinig sa kwento ng binata. "A new update about you, Carie, will be out soon. Are you ready?" tanong ng binata sa dalaga. "Hihintayin ko na lang," matipid na ngiti ang sumilay sa labi ni Carie. "Tumawag pala si Ma'am Elizabeth. Pumayag na siyang mag-stay ka rito pansamantala." Umaliwalas ang mukha ni Carie nang narinig niya ang sinabi ni Leon. Ang kaninang pilit na ngiti ay napalitan ng totoong saya. "Talaga? Hindi ba siya nagalit?" masiglang tanong ng dalaga. "Hindi." "Thank you. Don't worry, sanay ako sa gawaing bahay. Tutulong ako sa mayordoma, sa mga katulong, at maging sa hardinero." "Hindi ka inoobliga ni Ma'am Elizabeth na gawin ang mga gawaing bahay," ani ni Leon. Halatang nagulat siya sa sinabi ni Carie dahil bisita ito sa mansi

Nanginginig ang mga laman ni Carie habang pinapanood niya ang pagbaba ni Donya Elizabeth sa mamahalin at bagong-bago nitong limited edition na kotse. Hindi siya mahilig sa mga sasakyan pero alam niyang dalawang piraso lang ng nasabing unit ang mayroon sa buong Pilipinas. Hindi naman magkandaugaga si Leon sa pagbukas ng pintuan para sa kaniyang amo. "Where is our visitor? Tell Miss Monte Allejo to visit me in my office. We need to talk," utos ni Donya Elizabeth. Nag-close-open si Carie ng mga kamay niya. Kahit nasa silid niya ang dalaga ay dinig niya ang boses ng donya at hindi siya mapakali lalo na at alam niya ang dahilan kung bakit ito nasa San Simon. Isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan ni Carie. Ipinaalala niya sa sarili na isa siyang Monte Allejo. Oo at mas mayaman sa kanila ang mga Devanadera, hindi naman nagkakalayo ang estado nila sa buhay. Isa pa, wala siyang dapat katakutan. Simula kasi nang namatay ang kaniyang ina, dinanas niya na ang hirap na hindi aakal