CHAPTER 3

Nagsigawan ang lahat nang narinig nila ang isang malakas na pagsabog sa hindi kalayuan sa simbahan at hotel. Ang mga tao ay nagkani-kaniyang takbuhan sa hindi malamang direksyon. Umiiyak ang mga bata na dapat sana ay ring bearers at flower girls sa kasal. Pilit naman silang pinatatahan ng kani-kanilang mga ina. Natutop naman ng mga babae ang kanilang mga bibig at lahat ay na-shock sa narinig nila. 

“What is happening?” kunwari ay tanong ni Josh. “Does anyone have any idea where my wife might be at this very moment?” Ngunit ang mga mata niya ay hindi makapagsisinungaling na tuwang-tuwa siya sa nangyayari. "Well done, men," bulong ng isip niya. Isang sulyap ang ipinukol niya kay Lexie na agad namang nakuha ng dalaga. 

“Sumabog daw ang bridal car na sinasakyan ni Carie,” malakas na sabi ng isa sa mga lalaking principal sponsors ng magnobyo. Hawak pa niya ang kaniyang cellphone na nangangahulugan na galing sa tumawag sa kaniya ang balita. 

“What? Is my daughter okay?” hysterical na tanong ni Moley. Kitang-kita sa mukha niya ang labis na pag-aalala pero tulad ni Josh, lihim din siyang tumingin sa dako ni Lexie at gumuhit sa manipis niyang mga labi ang isang masayang ngiti. 

“Everyone, calm down. Let us all wait for further information. Avoid disseminating unverified statements,” sabi ni Governor Mondrado- ang ama ni Josh. 

Ang mga mata nina Josh at Lexie ay naging malikot. Silang dalawa lang ang nakakaunawa sa kung ano man ang nagaganap, ngunit sa panlabas ay kapwa sila kunwaring nag-aalala at cluesles sa sitwasyon. 

Habang palakas nang palakas ang bulong-bulongan, nilapitan ni Moley ang kan'yang anak. 

"I guess you've succeeded, honey," bulong ni Moley kay Lexie. 

"I never failed, mom," nakangiti na sabi ni Lexie. Bakas ang tuwa at kayabangan sa tono ng boses niya. 

Sinikap ng wedding organizer na pahupain ang ingay at pabalikin ang mga bisita sa kani-kanilang mga upuan. Subalit hindi pa rin magkamayaw ang lahat. 

“Everyone, please calm down,” pakiusap ng wedding organizer. “The bride is coming and we are about to start the wedding ceremony.” 

Sandaling napayapa ang buong simbahan. All are waiting excitedly sa bride na noon ay nakasakay na sa isang limousine patungo sa mansion ng mga Devanadera sa San Simon. Walang kaalam-alam ang lahat na isang nakagigimbal na balita ang maririnig nila. 

Isang humahangos na lalaki ang bigla na lang pumasok sa loob ng simbahan. Nakilala siya agad ni Josh kaya nagmamadaling humakbang ang groom sa palapit na tauhan ng daddy niya. 

“Sir, sumabog po ang bridal car,” kabado na turan ng lalaki. Kahit na-practice na kasi niya ang eksena, hindi pa rin siya sigurado sa nagaganap. Ang totoo ay wala naman siya sa lugar na pinangyarihan ng pagsabog dahil umaarte lamang siya ayon sa plano nina Josh at Lexie. Ang tanging naging hudyat niya ay ang nakayayanig na tunog na kaniyang narinig. Siya rin ang nagbigay impormasyon sa isa sa mga principal sponsors.  

Umarte si Josh na parang gulat na gulat. Natutop din ni Moley ang kaniyang bibig. Although may alam na ang ginang sa mga nagaganap dahil kasama siya ni Lexie noong nagpaplano ito, nagkunwari rin siyang nawawalan ng malay dahil sa hindi inaasahan na balitang natanggap nila. Of course, kailangan ni Moley na ipakita sa lahat na isa siyang mabuting stepmother kaya naman bigay todo rin siya sa pag-arte. 

“This can’t be. Have you seen Carie? Is she alright?” Nanghihina na umupo si Josh sa isang upuan na binakante agad ng isa sa mga abay. Lahat ay awang-awa sa kaniya habang naghihintay ng sagot ng isa sa mga security personnel ni Governor Mondrano. 

“Noong umalis po ako roon ay inaapula na ang apoy. May nagsabi pong mga saksi na may mga lumipad na debris. May mga sabi-sabi rin na isang katawan ang lumipad palabas ng sasakyan,” sagot ng tinanong ni Josh. 

“Oh my god! We have to make sure na safe ang ate ko,” todo drama ni Lexie. Inalalayan siya ng kaniyang yaya dahil tulad ng kaniyang ina, pang-best actress din ang drama niya. 

Tuluyan nang nagkagulo sa loob ng simbahan. Ang mga bisita ay isa-isa nang lumabas kahit hindi pa man lang nasisimulan ang seremonya ng kasal. Sa gitna ng ingay at kaguluhan, tahimik na nakaupo lang si Donya Samantha Monte Allejo. Pinapaypayan siya ng kaniyang personal assistant kahit may aircon naman ang simbahan. Ang ginang na akala mo ay hindi makabasag ng pinggan ay parang reyna na nagmando sa isa sa kaniyang mga tauhan. 

“Check out what happened to my grandchild," bulong niya sa kanyang kausap. 

"Sige po, ma'am. Titingnan ko po ang kalagayan ni Miss Carie." Nagmamadali na lumabas ng simbahan ang lalaking inutusan ng donya. 

Samantala, bawat kilos nina Josh, Moley at Lexie ay mataman na pinagmamasdan ng ginang. Ang maganda at makinis nitong mukha na kahawig ni Carie ay hindi kakikitaan ng kahit na anong emosyon. 

"Prepare a press statement. Get ready for any unexpected news that will come out," utos ng donya sa secretary n'ya. 

"Yes, ma'am," tipid na sagot ng secretary. 

Habang nakaupo ang donya ay nilapitan naman siya ng umiiyak na si Lexie. 

"Lola, Ate Carie is missing," kunwari ay may halong pag-aalala sa boses ng twenty-three years old na dalaga. 

Hindi kumibo ang matriarka ng Monte Allejo. Ni hindi nito tiningnan si Lexie. Maraming naglalaro sa isip niya ngunit siya lamang ang nakakaalam. 

Ilang minuto pa si Lexie na nag-drama sa harapan ni Samantha. Dahil wala siyang nakikitang simpatiya sa kaniyang lola, lumayo na lang siya rito. Nilapitan niyang muli ang umiiyak din na si Josh. 

"Tama na ang acting. Baka manalo ka pa ng award niyan," bulong ni Lexie sa groom. 

Tumingin si Josh sa babaeng nakasuot ng kulay canary yellow na gown. Hindi man siya nagsalita, nagkaintindihan naman sila. 

"Let's go to the place where the bridal car exploded," yaya ni Josh sa mga tauhan ng daddy niya. 

Inalalayan naman siyang tumayo ng mga lalaking inanyayahan niya. Lumapit siya sa kaniyang ama na abala pa sa pakikipag-usap sa mga bisitang hindi pa rin nahihimasmasan sa pangyayari. 

"Son, where are you going?" tanong ng gobernador sa anak niya. Wala itong kamalay-malay sa naging plano ng kaniyang unico hijo. 

"I want to check the area where the explosion took place. I want to see my Carie," malungkot na sabi ni Josh. Walang nakahalata man lang sa evil smile na gumuhit sa labi ng binata.

"Go ahead. Keep me updated," pahayag ni Governor Mondrano. 

Mabilis na sumakay si Josh ng kaniyang sasakyan. Kunwari ay nakisakay na rin sa kaniya si Lexie dahil hindi nito mahagilap ang driver niya. Sa sasakyan, agad hinalikan ni Lexie ang kasintahan niya. 

"Mission accomplished, sweetheart," nakangiting sabi ni Lexie habang hinihimas ang hita ni Josh. 

Gumanti ng halik si Josh. 

"Maso-solo mo na ang kayamanan ng Monte Allejo at the same time pati na rin ako," sabi ni Josh sa pagitan ng mga halik. Ang hintuturo niya ay binaybay ang nakalabas na punong-dibdib ni Lexie. "You're so sexy, Lexie. Kung hindi ko lang kailangang umarte, dinala na kita sa malamig na lugar." 

Inalis ni Lexie ang kamay ni Josh sa díbdib niya. 

"Nawala rin sa wakas ang tinik sa lalamunan ko." Tumalim ang tingin ni Lexie sabay layo sa kaniyang nobyo. 

Marahan na pinaandar ng binata ang sasakyan niya. Safe na safe ang feeling niya kahit naglapat ang mga labi nila ni Lexie. Tinted ang salamin ng kan'yang sasakyan kaya sigurado siyang walang nakakita sa ginawa nila. 

"Finally, I am relieved! I no longer need to hear your sister's vexing complaints about you and your mother, sweetheart.,” saad ni Josh sabay pisil din sa hita ni Lexie. 

“Well, I am as happy as you are, sweetheart. Nabura rin sa wakas ang babaeng iyon sa buhay ko.” Kusang humalik si Lexie sa pisngi ni Josh. Muli rin na umaliwalas ang mukha niya. 

Pagdating ng dalawa sa lugar kung saan naganap ang pagsabog ng bridal car, parang mga artista na todo ang iyak nina Josh at Lexie. Mas lalo pang naging parang makatutuhahan ang mga ganap nang dumating si Moley at himatayin ito kunwari. Kani-kaniyang kuha ng video at litrato ang media. Lahat ay naaawa sa pamilya Monte Allejo at sa groom na basang-basa na ng pawis. Maging ang mga nanonood at nakikinig ng live broadcast sa kani-kanilang tahanan ay nakisimpatya sa mga kunwari ay nagdadalamhati na mga mahal sa buhay ng isang Carie Monte Allejo. 

Sa mansion ng mga Devanadera sa San Simon, tahimik na nakaupo si Carie sa isang malambot na upuan. Ang malamig na aircon sa malawak na living room ay hindi kayang pawiin ang nag-aapoy niyang damdamin na mababanaag sa kaniyang napakaganda at buhay na buhay na mga mata. 

Nanonood siya ng balita at tahimik niyang nilalagok ang malamig na juice na ibinigay sa kaniya ng isa sa mga katulong. Sa katapat ng upuan niya ay nakaupo rin si Leon at nagmamasid lang sa kaniya. 

“Mga kaibigan, ayon sa mga nasa lugar na pinangyarihan ng pagsabog, hindi pa rin nakikita ang katawan ni Carie Monte Allejo. Dahil sa insedinteng ito at sa development ng paghahanap sa isa sa mga tagapagmana ni Donya Samantha, tinagurian na ngayong The Missing Bride ang dapat sana ay Mrs. Mondrano na ngayon,” ulat ng reporter. 

Biglang napaubo si Carie nang narinig niya ang taguri ngayon ng mga reporters sa kaniya. 

“The Missing Bride… Wow! How could they make me a bida sa isang stage play na parang horror movie?” Biglang tumapang ang maamo niyang mukha. “They want a good show? I will give it to them. Ako ang magiging multo nila sa bawat paghinga nila. Sir, can you help me more?”

BIglang napaangat ng tingin si Leon. Nagpalinga-linga rin siya para siguraduhin na siya nga ang tinatanong ng dalaga. 

“Ano ang maitutulong ko sa iyo, miss?” alanganin na tanong ni Leon sa babaeng wala man lang kangiti-ngiti sa labi. 

"Tulungan mo ako, sir, na maghiganti laban sa nobyo at pamilya ko." 

Nang marinig ni Leon ang sinabi ni Carie ay bigla siyang napatayo. Niluwagan niya ang kaniyang necktie at saka biglang tumikhim para lumuwag ang daanan ng kaniyang paghinga. 

"Carie, Carie, Carie Monte Allejo," paulit-ulit na sabi ni Leon. "Sa mansion na ito ay isa lamang akong walang kwentang tao. You heard me, right? I am nobody. So, paano kitang tutulungan? Hindi ko gustong mawalan ng trabaho." 

Carie sat silently for almost five minutes. 

"Let me talk to your boss," buong tapang niyang sabi. 

Tumawa ng malakas si Leon. 

"Are you crazy? Katapusan mo na kapag nakipag-usap ka kay Ma'am Elizabeth." Exaggerated ang pagkakasabi ni Leon ng mga salitang iyon. 

"What should I do then?" tanong ni Carie. Hindi man niya aminin ay bigla siyang pinanghinaan ng loob. 

"Magpahinga ka na lang muna. Susubukan kong tulungan ka," saad ni Leon. 

Habang inaalalayan si Carie ng mayordoma sa mansion ng mga Devanadera sa San Simon, mataman namang nagmamasid si Leon. Ang mga mata niya ay kumikislap sa saya at ang ngiti sa labi niya ay hindi mabura. 

"Sir, paano kapag nalaman nina Sir Wayne at Donya Elizabeth na may dinala kayong ibang tao rito?" nag-aalala na tanong ng hardinero. "Baka magalit po ang halimaw nating amo at patayin tayong lahat." 

Biglang napawi ang ngiti ni Leon. Hindi siya nakasagot sa hardinero. Namutla siya nang naisip niya si Wayne Devanadera na noon pa ay nakatago lang sa isa sa mga silid ng mansion na kinaroroonan nila.