Semua Bab MY BOSS, MY EX-LOVER: Bab 1 - Bab 5

-Amunet’s Point of View-Dalawang taon na ang nakakaraan nang mamatay si nanay at lisanin ko ang aming probinsya upang bigyan ng bagong buhay ang anak kong si Auset. Natambay ako ng kalahating taon, pagkatapos ay pumasok bilang receptionist sa isang hotel, at makalipas ng isa’t-kalahating taon ay nagpasya akong maghanap ng mas challenging na trabaho. Okay naman ang dati kong pinapasukan, hindi naman ako nagkaroon ng problema at sapat naman para sa amin ni Auset ang kita ko. Sadyang hindi na ako masaya roon at nawala na ang passion ko sa aking ginagawa, kaya naman napagpasyahan kong mag-resign at maghanap ng bagong environment.Naisip kong magpasa ng application sa isang kompanya bilang secretary, katuwaan lang iyon noong una at hindi naman ako umasa na matatanggap, pero laking gulat ko nang isa ako sa mga napili para gawin ang final interview. Ang sabi sa akin ay pasado na ako ngunit ang kanilang CEO ang mag-di-decide kung sino ang kukunin nito sa tatlong nakapasa na aplikante. Syempr

-Amunet Point of View-Pagod na pagod ako habang inaayos ang aking mga gamit, ang sakit pa ng binti at balikat ko sa buong araw na pag-photo-copy ng mga files na hindi ko alam kung kailangan ba talaga ng boss ko. Puro lang naman iyon tungkol sa terms and conditions ng kompanya. Malakas talaga ang kutob ko, sinasadya niya akong pahirapan!Kinuha ko ang aking bag at tumayo mula sa aking working table. Tinanaw ko ang pinto ng opisina ni Austine, hindi pa ba uuwi ang lalaking iyon? Napabuntonghininga ako. Pwede naman siguro akong umuwi na total naman ay tapos na ang oras ng trabaho ko. Haist! Bahala na nga!Paalis na ako nang biglang tumunog ang intercom sa table ni Miss Faith, wala ang babae buong araw dahil may inasikaso ito sa labas. Lumapit ako sa table at sinagot ‘yon.“Miss Telen? Magpa-deliver ka ng pagkain para sa dalawang tao. Dito ako mag-dinner sa opisina.” Lumaylay ang balikat ko. At may delay pa nga sa pag-uwi ko.“Understood, sir. Anong restaurant ba?” Sinabi niya ang pangal

-Amunet’s Point of View-“Ano bang sinasabi niyo?” Itunulak ko siya palayo sa akin at nag-iwas ng tingin.“Samahan mo akong mag-lunch, let’s go.” Hinuli niya ang kamay ko ngunit hinatak ko iyong muli. Tumiim ang bagang niya at masama akong tinignan.“H-hindi pwede. Nakapangako na ako sa iba, sa kanila ako sasama.” Tinalikuran ko siya at mabilis na lumabas ng pinto. Hindi niya ako pinigilan sa pagkakataong ito, na pinagpasalamat ko naman.Mabilis akong naglakad patungo sa elevator at nanginginig ang mga kamay na pinindot ang floor kung saan ang canteen ng kompanya. I can’t stop shaking. Pakiramdam ko’y sasabog ang lahat ng kinimkim kong galit sa lalaking iyon. Talagang ang kapal ng mukha niya para umasta ng ganun sa harap ko. Kumain kamo kasama niya? Nagbibiro ba siya? Bakit naman ako sasabay kumain sa taong tulad niya? Ano ba ang akala niya, basta ko nalang kakalimutan ang ginawa niya sa akin noon? Hindi niya lang kami sinaktan at tinalikuran ng anak niya, inapakan rin niya ang buong