JAEL'S POINT OF VIEWNaka sunod lamang ang mga mata ko habang palayo kami sa kinaroroonan na naiwang si Roscoe at ang lalaking nag ngangalang Felix. Hindi maalis ang tingin ko sa lalaking nag salita na ingatan si Rio at huwag hayaan na makuha s'ya ni Mr. Alaric. Bakas sa mga mata ng lalaking iyon ang pag alala sa bata dahil marahang hinaplos pa nito ang buhok ni Rio. Sabi ng karamihan, gagawin daw lahat ng mga magulang ang lahat para sa kanilang mga anak. Mag sisipag mag trabaho para mabigyan ng magandang buhay ang kanilang mga anak at mabigay lahat ng pangangailangan o ka-gustuhan nito. Poproteksyunan sila sa abot ng kanilang makakaya upang hindi sila masaktan kahit buhay pa nila ang maging kapalit. Kabaliktaran 'non si Artemio Alaric. Kasama namin sa loob ng sasakyan si Elmore, nag mamaneho ito habang nasa passenger naman si Bishop na panay tingin saamin. "P-pano n'yo pal--" hindi ko na natuloy ang sasabihin ko nang mag salita si Bishop."Alam n'ya nang posible mangyari 'to pero h

JAEL'S POINT OF VIEWInaantay namin si Elkayne bago kami pumasok ng building dahil may kausap s'ya sa telepono. Hindi naman namin pwedeng iwan 'to dito. Hindi rin naman nag tagal ay bumalik din sya. "Sorry. Tumawag lang si Mommy," aniya at saka pinasok ang cellphone sa kanyang bulsa. "Hinahanap ka na ni Tita Elayne?" Tanong ko sakanya. Agad namang umiling si Elkayne. "Hindi naman. Tinatanong lang kung ano akong oras uuwi kase nag prepare s'ya ng dinner." "Hala! Oo nga pala 'no? Miss ko na yung luto ni Tita Elayne." Nalasahan ko tuloy sa bibig ko yung pork curry na niluto ni Tita nung nakaraang nag dala si Elkayne nang baon. Sa tuwing kumakain tuloy ako ng pork curry laging luto ni Tita Elayne ang naaalala ko."Sabihan ko si Mommy na ipag luto tayo ulit." Masaya akong tumango sa sinabi ni Elkayne pero hindi mawawala yung dakilang basher ni Elkayne na kanina pa bulong nang bulong na parang pikon na pikon sa mga sinasabi ni Elkayne. Kulang na nga lang sementuhan n'ya yung bibig ni Elka

JAEL'S POINT OF VIEW"J-jael... can you cook sopas for me?" Iyon ang una kong narinig pag dilat ng mga mata ko kaninang umaga. Nang marinig ko iyon agad akong bumangon para mag toothbrush at mag hilamos. Sinong mag aakala na mag rerequest ng pagkain si Rio saakin?Kaya kahit sobrang aga pa agad akong bumangon para mag luto. Heto ako ngayon, nag hihiwa ng mga sangkap para sa sopas habang pinapanood ni Rio. Na c-concious tuloy ako dahil titig na titig s'ya sa mga pinag gagawa ko.Nandito naman si Manang Beth para mag luto ng sopas pero ayaw nya raw dahil iba ang lasa ng luto ko. Mas masarap para sakanya. Simula kasi nung nag luto ako ng sopas nung nakaraang araw hindi na sya tumigil kakakain 'non. Almusal, merienda, at hapunan, sopas ang nilalantakan. Si Rio lang ata ang kumakain 'non o di kaya sila Elmore pag nandito sila dahil hindi naman paborito nila Levi at Rhys ang sopas. "I can also cook champorado, you know what champorado is?" I ask him. Umiling si Rio. "No. It sounds bad."

JAEL'S POINT OF VIEWDahil sa nangyari kahapon pinakansela ang exam at pasok ngayong linggo para imbestigahan ang nangyari. Talamak na raw ang ganoong pangyayari pero hindi nakaka labas sa publiko dahil pinapanatiling tikom ng eskwelahan na iyon ang bawat estudyante na naka ranas at naka kita nang pangyayari. Pero hindi na ngayon.Pinag hahanap na si Apollo dahil nag tatago na raw ito. Napag alaman din namin na isang linggo na rin na nag mamatyag iyon saamin dahil nakita sa cctv ng school. Ilang beses na rin n'ya ako muntik pag tangkaan lalo na't nung unang beses beses akong lumabas ng classroom para mag hatid ng activity namin sa faculty, may hawak s'yang hand knife nung araw na 'yon. Mabuti na lamang ay naka salubong ko si Elmore 'non at sinamahan ako papuntang faculty at pabalik ng classroom.Sa dumaang linggo kasi lagi nang naka buntod saakin silang dalawa ni Bishop maliban kahapon kaya 'yon siguro ang kinuha nyang pag kakataon para atakihin ako dahil wala sila Elmore at Bishop.

Para akong binubuhusan nang napaka lamig na tubig habang naka tingin kay Ross na patuloy pa rin sa pag iyak. Naka luhod na ito habang hawak ang mga kamay ko. As if he was begging for his life. "Am... I so hard to love?" he murmured. I shook my head immediately. "No! Hindi ka mahirap mahalin..."And it was true. Hindi mahirap mahalin si Ross. He was the kindest person I'd ever meet. Oo, minsan masungit s'ya pero hinding hindi sya mahirap mahalin. Kaya nga mahal ko s'ya...Ngumiti nang malapad si Ross habang naka tingala saakin. "Ever since we were kids, all I ever wanted was to protect you..." hinawi nito ang buhok ko. "I love you so much, Jael. I want you to know that this man loves you deeply." " He looked very pale and scared, and a little...hopeful.I sniffled. "I love you too, Ross..." I whispered back. "Mahal din kita."Bakas ang pag ka gulat nito dahil sa kanyang ekspresyon. Nag hahalo ang gulat at takot pero nag uumapaw ang bakas nang saya. I cupped both of his cheeks. "...