บททั้งหมดของ อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส: บทที่ 2031 - บทที่ 2040

เซียวหลันยวนปลอบฟู่จาวหนิงไว้ได้จริงๆแม้ว่านางจะไม่ไปสนใจเรื่องในภวังค์เลย แต่ถูกคนอื่นมองว่านางเป็นเหมือนปีศาจที่ทำให้บ้านเมืองล่มจมแบบนี้ ในใจเองก็ไม่พอใจอยู่บ้างและเทียบกับนาง องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นเหมาะกับเซียวหลันยวนกว่าขนาดนั้น ในใจนางยิ่งไม่สบอารมณ์แต่เซียวหลันยวนก็ลบความไม่สบายใจในใจนางไปจนเกลี้ยง"หรือก็คือ ของข้ากับท่านอาจจะไม่เป็นจริง แต่ของท่านกับองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นล่ะ? พอเห็นการพัฒนาหลังจากอยู่ด้วยกันกับนางแล้ว ท่านก็แทบจะอยู่เหนือองค์จักรพรรดิเลยนะ อย่างกับเป็นผู้สำเร็จราชการแทน ดูสง่าผ่าเผยมากนะ ไม่ชอบหรือ?"หลังจากในใจไม่มีความไม่สบอารมณ์ ฟู่จาวหนิงจึงหันกลับมาหยอกเซียวหลันยวนได้แล้วพอได้ยิน เซียวหลันยวนในที่สุดก็ทนไม่ไหว ก้มหัวลงกัดเบาๆ ที่ริมฝีปากนาง"อกตัญญูแบบนั้น เรียกว่าสง่าผ่าเผยได้รึ? อย่างในภวังค์นั่น มีนางมาครองตำแหน่งพระชายาอ๋องเจวี้ยน ข้าก็มีชีวิตได้อีกแค่ไม่กี่ปี แล้วก็ตายไปก่อนอยู่ดี ชีวิตยังไม่ทันได้ลิ้มรสความรักใคร่ ก็ตายไปอย่างจืดชืดแล้ว แต่ดันให้นางมีเกียรติยศไปทั้งชาติ ข้าดูสง่างามตรงไหน? เป็นคนโง่สิไม่ว่า""พรวด!"ฟู่จาวหนิงหัวเราะออกมาอย่า

"ยังต้องขอบคุณท่านน้าเฉิงมากที่ยอมมายอดเขาโยวชิงกับข้า" องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นซาบซึ้งต่อฮูหยินเฉิงมาก"ได้ยินองค์หญิงใหญ่พูดแบบนี้ เจ้าอารามยอมออกให้ให้ท่านแล้วหรือ? แล้วเขาได้ทำนายชะตาของสามีภรรยาอ๋องเจวี้ยน""ทำนายแล้ว แต่ข้ามองไม่เห็น แล้วก้ไม่ได้ยินด้วยว่าเป็นอย่างไร"แม้ว่านางจะมองไม่เห็น แต่หลังจากลืมตาขึ้นเจ้าอารามกับฟู่จาวหนิงก็ไม่อยู่แล้ว เหลือแค่นางกับอ๋องเจวี้ยน นี่ยังไม่ชัดอีกหรือ?ฟู่จาวหนิงจะต้องรู้ว่าผลทำนายออกมาไม่ดี ดังนั้นจึงโมโหออกไปแล้ว เจ้าอารามก็ออกไปเตือนนางกระมังยิ่งไปกว่านั้น ระหว่างฟู่จาวหนิงกับอ๋องเจวี้ยนต้องเกิดความขัดแย้งขึ้นแน่ ไม่เช่นนั้นพวกเขาสองคนที่ตัวติดกันตลอดทาง ครั้งนี้ทำไมจึงคนนึงอยู่อีกคนไปก่อนได้?องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นรู้สึกว่านี่จะต้องเป็นก้าวแรกของความเหินห่างพวกเขาและเป็นโอกาสให้นาง"ชะตาของเขาสองคนจะต้องไม่เข้ากันแน่ๆ"ฮูหยินเฉิงนั่งลงข้างๆ นาง วิเคราะห์กับนางอย่างตื่นเต้น"องค์หญิงใหญ่ ท่านเห็นว่าตอนนี้พวกเขาสามีภรรยาเหมือนจะมีความรู้สึกดีดีให้ แต่อ๋องเจวี้ยนหลังจากอยู่กับเขา ท่านเห็นอะไรบ้างไหม? องค์จักรพรรดิไม่เชื่อใจเขาขึ้นเรื่อ

"ศิษย์น้องหญิง?" สายตาองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นมองกลับไปมาระหว่างถังอู๋เจวี้ยนกับฟู่จาวหนิงพวกเขามีความสัมพันธ์กันด้วยหรือ?เจ้าอารามเหลือบมองเซียวหลันยวนผาดหนึ่ง"ยืนยันแล้วหรือ?""อืม น่าจะไม่ผิด แต่ว่า ศิษย์น้องหญิงไม่ค่อยเชื่อข้า เจ้าอารามช่วยอธิบายหน่อยสิ" ถังอู๋เจวี้ยนเอ่ยขึ้น"ถังอู๋เจวี้ยนมาจากเขาชิงถง เขาชิงถงนั้นพิเศษหน่อย ภูเขาแบ่งออกเป็นสองด้าน ครึ่งหนึ่งเป็นของแคว้นเจา อีกครึ่งเป็นของตงฉิง"คำพูดของเจ้าอารามทำให้ฟู่จาวหนิงที่คิดจะคัดค้านเงียบลงทันที นางมองเซียวหลันยวน สายตาถามไถ่ ทำไมเกี่ยวกับตงฉิงอีกแล้ว?"พวกเจ้าไม่เคยได้ยินชื่อเขาชิงถงก็เป็นเรื่องปกติ พวกเขาไม่ยุ่งกับทางโลกมาแต่ไหนแต่ไร ถือว่าเป็นเผ่าที่เร้นกายกับโลก ยิ่งไปกว่านั้นที่ตั้งของตระกูลก็พิเศษ ไม่อยากเป็นที่สนใจของผู้คน แต่ว่า เขาชิงถงหลายสิบปีก่อนปรากฏตัวแพทย์ผู้มีพรสวรรค์มาจริงๆ คนหนึ่ง ลุงของถังอู๋เจวี้ยนนั่นเอง"เสียงของเจ้าอารามเอ่ยขึ้นแช่มช้า ดูน่าฟังอยู่ ดังนั้น ความสนใจขององค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นจึงถูกเขาดึงดูดไป"หลังจากตงฉิงล่มสลาย เขาชิงถงก็ได้รับผลกระทบ ดังนั้นจึงคิดจะหลบซ่อนขึ้นมา แพทย์ผู้มีพรสวรร

ฮูหยินเฉิงคิดจะให้น้ำเสียงตนเองดูจริงใจขึ้นหน่อย แสดงออกมาว่าตนเองไม่ใช่ว่ารังเกียจฟู่จาวหนิง"พระชายาเข้าร่วมสมาคมหมอใหญ่ แล้วยังช่วยรักษาผู้ประสบภัยเมืองเจ้อ เรื่องนี้มีส่วนช่วยกับชื่อเสียงท่านอ๋องแน่นอน แต่พอมีงานใหญ่มากเข้า งานในบ้านก็คงจะไม่มีเรี่ยวแรงกำลังแล้ว ถ้าเวลาเช่นนี้ในจวนอ๋องมีคนเพิ่มอีกคนจะไม่ใช่เรื่องดีหรือ? แล้วยังช่วยดูแลท่านอ๋องได้ แบ่งเบาการรับผิดชอบเรื่องมีทายาทให้จวนอ๋องได้ด้วย..."องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นก็ไม่คิดว่าฮูหยินเฉิงจะพูดมาตรงๆ ต่อหน้าคนทั้งหมดได้แบบนี้นางรู้สึกอับอายขุ่นเคือง แต่ก็ยังรู้สึกคาดหวังอยู่ด้วยเหลือบมองไปทางเจ้าอารามอย่างไม่ค่อยสงบนัก และมองไปยังถังอู๋เจวี้ยนที่นางคิดว่าเป็นคนนอกอย่างสมบูรณ์ สุดท้ายสายตาก็ตกอยู่บนใบหน้าเซียวหลันยวน รอปฏิกิริยาตอบกลับของเขาพอมองไป กลับพบว่าสายตาเซียวหลันยวนมีจิตสังหารอยู่ด้วยและนางยังไม่ทันจะเข้าใจ ฟู่จาวหนิงก็ออกแรงตบตะเกียบลงบนโต๊ะเสียงดัง "ปัง" จากนั้นก็บอกกับเสี่ยวเยว่ว่า "เสี่ยวเยว่ ลากฮูหยินเฉิงกับองค์หญิงใหญ่ออกไปให้ที!"หา?คำสั่งนี้ กระทั่งเซียวหลันยวนที่มีจิตสังหารอยู่ก็ยังงงงันไปด้วยเสี่ยวเ

จานชามที่วางอยู่เต็มโต๊ะพลิกคว่ำหมดแล้ว มีเศษบางส่วนกระเด็ไปถึงธรณีประตูทางนั้นด้วย ทำเอาองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นที่กำลังร้องไห้ชะงักไป เหมือนถูกบีบคอหอยเอาไว้ตอนนี้ใครก็ไม่ต้องกินแล้วทั้งนั้น"ข้ายังไม่เคยแตะต้องเจ้าแม้แต่ปลายผมด้วยซ้ำ แล้วจะมายอมให้เจ้ามาใส่ร้ายข้าแบบนี้ได้ยังไง? ความบริสุทธิ์ของชายหนุ่มไม่ถือว่าเป็นความบริสุทธิ์เรอะ?"พรวดสถานการณ์นี้จะหัวเราะออกมาก็คงไม่มีมารยาท แต่ถังอู๋เจวี้ยนก็ยังหัวเราะขึ้นมาอย่างทนไม่ไหวเขามองอย่างไม่อยากเชื่อไปทางเซียวหลันยวน คิดไม่ถึงจริงๆ ว่าเขาจะพูดคำพูดแบบนี้ออกมาความบริสุทธิ์ของชายหนุ่ม?ใบหน้าที่หล่อเหลานี่ของอ๋องเจวี้ยนพูดคำพวกนี้ออกมาได้ยังไงกัน?องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นนิ่งงันไปแล้วนางได้ยินอะไรเนี่ย?ริมฝีปากนางสั่นระริก อยากจะพูด แต่ว่า แต่ว่านางไม่ได้ใส่ร้ายเขา มันเป็นเรื่องจริงเจ้าอารามถอนหายใจ บอกกับซางจื่อว่า "ให้คนมาเก็บกวาดหน่อย""ขอรับ"เจ้าอารามเดินไปหาองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้น ยืนอยู่ตรงหน้านาง โค้งเอวยื่นมือไปทางนาง"ลุกขึ้นมา"องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นยังงงงันอยู่ พอเห็นเขายื่นมือออกมา ก็ใช้มือของตนเองออกไปทาบรับด้วยสัญชา