Semua Bab อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส: Bab 2341 - Bab 2350

ล้อไม้หมุนไปเก้ารอบ พวกเขาสัมผัสได้ว่าไปสัมผัสกับกลไกเข้าแล้วจริงๆการเคลื่อนไหวที่กำลังหมุนอยู่ใต้ดินของกลไกขนาดยักษ์นั่น ไม่อาจมองข้ามได้เลยแต่หลังจากหมุนไปเก้ารอบก็นิ่งสงบลงมา ไม่เห็นว่าจะมีประตูไหนถูกเปิดออก และไม่มีร่องอะไรปรากฏออกมาอีกด้วยดังนั้นทุกคนจึงรอกันเงียบๆ อยู่พักหนึ่ง จากนั้นจึงมองไปรอบด้าน รอบๆ นิ่งเงียบไปกันชั่วขณะหนึ่งเลยทีเดียวน่าเสียดายที่ผลลัพธ์ทำให้พวกเขาผิดหวังไม่มีการเคลื่อนไหวอะไรเลยและก็ผ่านไปอีกพักหนึ่ง หลานหรงมองมาทางฟู่จิ้นเชิน"คุณชายฟู่ ท่านคิดว่านี่เป็นเพราะอะไรหรือ?"ฟู่จิ้นเชินกระโดดลงมา เดินมาถึงข้างๆ ล้อไม้แล้วตรวจสอบอย่างละเอียดอีกรอบ เดินวนรอบมันสองรอบเขาครุ่นคิดถึงสิ่งที่ตนเองได้ยินมากับประวัติศาสตร์บางส่วนที่เห็นมาท้ายสุดจึงคิดไปถึงจดหมายที่เคยเขียนถึงเสิ่นเสวียนบนจดหมายเสิ่นเสวียนเอ่ยถึงหลายจุดของเรื่องที่เกี่ยวกับตงฉิงที่เขาเข้าใจมา บอกว่าให้จดจำเอาไว้ก่อนได้ เผื่อวันไหนจะได้นำมาใช้ประโยชน์เขาบอกว่าเหล่าชนชั้นสูงของตงฉิงชื่นชอบเลขสามกับหกมาก องค์กรกับวันพิเศษมากมาย หรือแม้แต่รูปภาพบางอย่าง ก็อาจจะแอบซ่อนเลขสามหกเอาไว้แต่

วิชายุทธ์ของฟู่จาวเฟยตอนนี้ถือว่าดีมากแล้วเขาเรียนมาจากจงเจี้ยน ส่วนตนเองก็ฝึกมาอย่างยากลำบาก เซียวหลันยวนเองก็เคยชี้แนะเขาเช่นกัน เดิมทีเขาก็มีพรสวรรค์มากในด้านนี้ ดังนั้นตอนนี้ก็แทบจะฝีมือพอๆ กับหลานหรงแล้ว นี่เป็นเพราะโอกาสที่เขาได้ต่อสู้จริงๆ ยังมีไม่เยอะมากแต่หลานหรงนั้นทำศึกจริงๆ มาแล้วนับครั้งไม่ถ้วนฟู่จิ้นเชินแม้จะไม่เข้าใจวิชายุทธ์ แต่เขาก็อ่านตำราพิชัยสงครามมา หลอมรวมความเข้าใจถ่องแท้และสอนวิธีการรับมือศัตรูให้กับเขาไปอีกไม่น้อย ฟู่จาวเฟยในตอนนี้ ยังขาดแค่ประสบการณ์การต่อสู้จริงเท่านั้นพอได้ยินเขาขอร้องจะเข้าไปขึ้นมาเองแบบนี้ ฟู่จิ้นเชินก็คิดๆ แล้วจึงเห็นด้วยเขาบอกกับหลานหรงว่า "เช่นนั้นก็ให้ข้ากับเสี่ยวเฟยเข้าไปสืบดูก่อนเถอะ ถ้าคนเข้าไปมากเกินไป อาจจะทำให้คนเมืองอั้นเกิดการระแวดระวังขึ้นมาได้ ผ่านไปตั้งหลายปีแล้ว ไม่รู้ว่าพวกเขาจะยังรักษามนุษยธรรมและเจตนาเดิมไว้อยู่หรือเปล่า"ถ้าหากพวกเขาเคยผ่านวิกฤตการเอาชีวิตรอดมาก่อน เมื่อเผชิญหน้ากับความเป็นความตาย บางทีกฏระเบียบในเมืองก็อาจจะล่มสลายไปแล้วก้ได้ จนตอนนี้มีกฏระเบียบใหม่ที่พวกเขาสร้างกันขึ้นมาเองถ้าคนนอกบุ่มบ่า

"นายท่านกับใต้เท้าหลันไปหาเมืองอั้นแล้ว"พูดถึงเมืองอั้น กระทั่งเฉินซานเองก็ยังรู้สึกตื่นเต้นอย่างมากเขาพูดถึงล้อไม้ขนาดยักษ์นั้น "ใต้เท้าหลันล้วนเคารพและและเชื่อฟังนายท่านมาก เพราะเขารู้ว่าเป็นกลไกการเปิดเมืองอั้น ครั้งนี้ถ้าสามารถหาเมืองอั้นเจอจริงๆ ความดีความชอบของนายท่านคงมากโขเลยทีเดียว"เฉินซานพูดถึงจุดนี้ จึงเพิ่งคิดได้ว่าอ๋องเจวี้ยนอยู่ที่นี่ เขาก็ชะงักไปกลัวว่าเขาจะกำลังขอความดีความชอบให้กับตระกูลฟู่ของพวกเขาก่อนหน้านี้ความแค้นของอ๋องเจวี้ยนกับพวกนายท่าน เขาเองก็รู้อยู่เพียงแต่ตอนนั้นเฉินซานเองก็ไม่คิดว่าตนเองวันนี้จะกลายมาเป็นคนของบ้านตระกูลฟู่อ๋องเจวี้ยนเหลือบมองเข้ามา"ทำไม กลัวว่าข้าจะคาดโทษเจ้าหรือ?"สายตาแบบนี้หมายความว่าอะไรกัน?"ข้าน้อยมิกล้า""ความดีความชอบของท่านพ่อตา ข้าไม่พลาดไปแน่นอน" เซียวหลันยวนเอ่ยขึ้นเขากลับมองไปทางฟู่จาวหนิง หนิงหนิงอย่าคิดว่าเขาจะคิดเล็กคิดน้อยเรื่องเหล่านี้ล่ะฟู่จาวหนิงแค่รู้สึกว่าน่าขำ"เสี่ยวเฟยล่ะ?""คุณชายน้อยเองก็ตามไปด้วย"ฟู่จาวเฟยเองก็ตามไปเมืองอั้นหรือ?พอเข้ามใกล้ พวกเขาก็เห็นผืนนาที่ถูกบุกเบิกขึ้นมาแล้วเช่

"หนิงหนิง!"ฟู่จาวหนิงจู่ๆ ก็สำรอกแห้งๆ ออกมา ทำเอาเซียวหลันยวนตกใจสะดุ้งโหยงเขาประคองตัวนางทันที "เจ้าเป็นอะไรไป? ไม่สบายตรงไหนไหม?"ฟู่จาวหนิงยืดตัวตรงขึ้นมา ยื่นมือตบหน้าอกตัวเอง ก็รู้สึกว่าเหมือนไม่เป็นไรแล้ว"ไม่มีอะไร เมื่อครู่แค่รู้สึกพะอืดพะอมขึ้นมากะทันหันน่ะ" ฟู่จาวหนิงส่ายหัว "อาจจะเพราะวันนี้เร่งเดินทาง ถนนบนภูเขาก็ไม่ค่อยดีนัก โคลงเคลงไปหน่อย"พอนางพูดจบ ในใจก็รู้สึกไม่ค่อยถูกต้อง จึงคิดไปถึงเรื่องหนึ่งท่านผู้เฒ่าฟู่เองก็กังวล"เจ้ารีบดูตัวเองสิ จับชีพจรตัวเองได้ไหม?"ก่อนหน้านี้เขาเคยได้ยินว่าหมอจะรักษาตัวเองไม่ได้ ไม่รู้ว่าฟู่จาวหนิงจะดูอาการป่วยให้ตัวเองได้ไหม"จาวหนิง นั่งลงก่อน" เซี่ยซื่อให้พวกเขาเข้าไปในห้อง จากนั้นก็ให้อันห่าวไปรินน้ำเข้ามา "ไปรินน้ำอุ่นเข้ามาหน่อย ยังไม่ต้องต้มชา ตอนไม่ค่อยสบายดื่มน้ำอุ่นหน่อยจะดีกว่า""ได้ ข้าจะไปเดี๋ยวนี้"เซี่ยอันห่าวรีบวิ่งออกไปรินน้ำ ตอนออกมาก็เจอกับเสี่ยวเถา จึงรีบดึงเสี่ยวเถาไว้"แม่นางอันห่าว คุณหนูของเรากับท่านอ๋องมาแล้วใช่ไหม?" เสี่ยวเถาเองก็ไม่เจอฟู่จาวหนิงนานมากแล้ว ตอนนี้พอได้ยินว่านางมา จึงวางมืองานด้านห

ปฏิกิริยาของเซียวหลันยวนทำให้เซี่ยซื่อหัวเราะออกมาอย่างทนไม่ไหว"ท่านอ๋อง ท่านไม่ต้องตึงเครียด ตอนนี้แค่ดูว่าจาวหนิงมีตรงไหนไม่สบายบ้าง ถ้าไม่มีตรงไหนไม่สบาย ก็แสดงว่าครรภ์นี้มั่นคงดี ไม่เป็นอะไร""จาวหนิงเป็นหมอ น่าจะเข้าใจร่างกายของตนเองอยู่กระมัง?" ท่านผู้เฒ่าฟู่เองก็กังวลอยู่แต่ว่าหลายปีนี้ สุขภาพของฟู่จาวหนิงดีมากมาโดยตลอด ดูจากสีหน้าแดงระเรื่อของนางตอนนี้ เขากลับไม่ได้เครียดแบบเซียวหลันยวนถังอู๋เยว่ตอนนี้ก็เพิ่งมีปฏิกิริยาขึ้นมา เขารู้สึกว่าแปลกประหลาดมาก พี่หญิงฟู่จะเป็นแม่คนแล้วแต่ที่ได้ติดตามมา เขาก็ดีใจเอามากๆ"พี่หญิงฟู่ วันนี้ท่านขี่ม้ามาตั้งนานด้วยนี่ ไม่เป็นไรใช่ไหม?"คนที่มีเด็กจะขี่ม้าได้ยังไงกันล่ะ?พอได้ยินเรื่องที่นางขี่ม้า ผู้เฒ่าฟู่กับเซี่ยซื่อก็เครียดขึ้นมาแล้วฟู่จาวหนิงเห็นสีหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปอย่างชัดเจน เซียวหลันยวนเองก็หน้าซีดไปหน่อยๆ นางเองก็รู้สึกกลัวขึ้นมาบ้างแล้วเหมือนกันแม้สุขภาพของนางจะดีมาโดยตลอด แต่การขี่ม้าในช่วงต้นครรภ์เนี่ย แล้วยังเส้นทางบนภูเขาอีก นี่มันเป็นพฤติกรรมหาเรื่องตายชัดๆน่าจเพราะสุขภาพของนางดีมากจริงๆ หรือไม่ก็อาจเป็นเพ