All Chapters of อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส: Chapter 2401 - Chapter 2410

สามวันต่อมาโคลนดินเศษหินถูกเอาออกไปหมดแล้วพวกเขามองเห็นถนนใหญ่ที่สมบูรณ์ผ่านถนนไปช่วงหนึ่ง หอเมืองที่ยิ่งใหญ่ก็ปรากฏขึ้นเบื้องหน้าสายตาทุกคนนี่เป็นหอเมืองที่เปลี่ยนแปลงผ่านกาลเวลามาอย่างยาวนานแห่งหนึ่งยิ่งใหญ่ เงียบงัน พรั่งพรูด้วยความเก่าแก่ความขลังแห่งประวัติศาสตร์บนประตูเมืองเดิมทีอักษรน่าจะเป็นสีทองอร่าม แต่ตอนนี้ดูดำคล้ำไปบ้างแล้วเมืองหลวงเมืองหลวงของตงฉิงมีชื่อเรียกว่าเมืองหลวงเซียวหลันยวนประคองเอวฟู่จาวหนิง พนางเดินเข้าใกล้หอเมืองไปทีละก้าวๆคนอื่นล้วนตามอยู่ด้านหลังพวกเขามองหอเมืองนี้ อารมณ์ล้วนตื่นเต้นกันขึ้นมาทั้งตื่นเต้นทั้งซับซ้อนเห็นแบบนี้ หอเมืองยังคงตั้งตระหง่านไม่ล้มพัง แข็งแรงอย่างมากแต่ใต้กำแพงเมืองก็มีเถาวัลย์ที่แข็งแรงมากงอกออกมา เถาวัลย์เหล่านี้เลื้อยพันขึ้นไปตามกำแพงเมือง หนาแน่นจนดูผิดปกติ แทบจะปกคลุมหอเมืองที่พวกเขาเห็นอยู่นี้จนมิดนี่จึงเป็นสาเหตุที่พวกเขาตอนแรกจึงมองไม่เห็นหอเมืองจากด้านนอก มองเข้ามาเห็นแต่เถาวัลย์เขียวเป็นผืนเสิ่นเสวียนกับฟู่จิ้นเชินเดินอยู่ด้วยกัน มองดูเซียวหลันยวนกับฟู่จาวหนิงที่เดินอยู่ด้านหน้า เขาเอ่ยขึ้นด้วย

เจ้าอารามโยวชิงเดิมทีก็เป็นสายเลือดราชครูแคว้นตงฉิงพูดได้ว่า การที่เขามาปรากฏตัวที่นี่ กระทั่งฟู่จิ้นเชินที่ห่วงใยฟู่จาวหนิงมาตลอด ก็ยังรู้สึกว่าไม่ควรออกความเห็นอะไรนักสายเลือดราชครู สำหรับตงฉิงแล้วก็สำคัญมากโดยเฉพาะสายเลือดราชครูในตอนนั้นก็น่าจะลงแรงไปมากเพื่อช่วยเหลือคนมากมายไว้ขณะที่ตงฉิงเกิดเรื่องคนตงฉิงที่มีชีวิตรอดมาจะต้องขอบคุณสายเลือดราชครูแน่นอนแม้จากสัญญาณหลายอย่างจะบ่งชี้ว่าภัยพิบัติที่เกิดขึ้นกับตงฉิงในอดีต นอกจากภัยธรรมชาติแล้ว ยังมีหายนะจากมนุษย์อีกด้วยแต่คนที่สร้างหายนะใหญ่นั่นขึ้นยังมีชีวิตอยู่หรือเปล่าก็ไม่รู้เจ้าอารามโยวชิงเดินมาตรงหน้าพวกเขาเขามองไปทางเซียวหลันยวน "คิดไม่ถึงว่าเจ้าจะหาเมืองหลวงเจอ แล้วเปิดเมืองหลวงได้จริงๆ แต่ว่า เส้นทางไปยังวังจักรพรรดิต้องไปทางไหน จะเปิดทางเข้าวังจักรพรรดิได้อย่างไร จะขึ้นไปบนแท่นชมดาวอย่างไร การจะทำให้อัญมณีแห่งราชวงศ์ตงฉิงกลับมาเปล่งประกายขึ้นอีกครั้ง เพื่อประกาศว่าสายเลือดราชวงศ์กลับคืนมาแล้ว ยังต้องอาศัยเครื่องพยากรณ์""เครื่องพยากรณ์?"เซียวหลันยวนได้มานานแล้วเดินทางไปเมืองเจ้อครั้งนั้น ทำให้เขาได้รับเครื่

"ถ้างั้นก็เข้าไปด้วยกันเถอะ"เซียวหลันยวนตัดสินใจแล้ว"ทุกคน"เจ้าอารามโยวชิงเอ่ยขึ้น "หลังจากที่ทุกคนเข้าไปในเมืองแล้ว ประตูเมืองก็ให้ปิดทันที"เขามองไปทางเซียวหลันยวน "ตอนที่พวกเราเข้ามาก็พบร่องรอยรถม้าอยู่ไม่น้อย ไม่แน่ว่าจะเป็นของพวกเจ้า แคว้นเจา ต้าชื่อ กระทั่งแคว้นหมิ่น พวกเขาจะต้องรู้แล้วว่าเจ้ามาที่ตงฉิง ตอนนี้ตงฉิงก็เข้าสู่ฤดูหนาว พวกเขาอาจจะไม่ได้มาสืบอย่างเปิดเผยในทันที แต่ต้องส่งคนเข้ามาดูแน่นอน"คนจากขั้วอำนาจหลายแห่งมารวมอยู่ด้วยกันแบบนี้ ถ้าหากพวกเขาจับมือกันชั่วคราว ก็เท่ากับว่าเซียวหลันยวนต้องรับมือกับขั้วอำนาจหลายแคว้นเพียงลำพัง"แล้วยังมีคนของลัทธิเทพทำลายล้างอีก"เสิ่นเสวียนถาม "เจ้าอารามพูดเช่นนี้ เพราะรู้ว่าเมืองหลวงมีการป้องกันที่แน่นหนาหรือ?"ถ้าปิดประตูเมืองแล้ว สามารถต้านทานการรุกล้ำของศัตรูได้?"บันทึกที่ตระกูลข้าทิ้งไว้ ละเอียดกว่าหนังสือที่พวกท่านหามาได้เสียอีก ถ้าหากตอนนั้นจักรพรรดินีมีชีวิตต่อมาได้ บางทีอาจจะบอกสถานการณ์ของเมืองหลวงกับอายวนแล้ว"ดังนั้น ตอนนี้สิ่งที่เขารู้ มีมากกว่าที่เซียวหลันยวนรู้"แต่พวกท่านก็ไม่ต้องคิดมาก" เจ้าอารามโยวชิงเ

เซียวหลันยวนถามเจ้าอารามโยวชิงแบบนี้ก็ไม่ได้แปลกอะไร เพราะเจ้าอารามโยวชิงดูคุ้นเคยกับที่นี่มาก อย่างน้อยก็ไม่ได้รู้สึกแปลกหน้าเหมือนเพิ่งมาครั้งแรก"ยังขอรับ"เจ้าอารามโยวชิงกลับส่ายหัว "ไม่เคยมา แต่ก็ค้นคว้าประวัติศาสตร์ทั้งทางการและไม่เป็นทางการ หนังสือที่สืบทอดมาในตระกูล ก็พลิกอ่านจนแทบจะเปื่อยหมดแล้ว"เซียวหลันยวนไม่เคยเห็นหนังสือเล่มนั้นดังนั้น สายเลือดราชครู ก็น่าจะไม่เปิดเผยความลับทั้งหมดต่อราชวงศ์โดยสิ้นเชิง เพื่อรักษาสถานะของตระกูลตนเองเอาไว้ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้าอารามอยู่กับเขามานานหลายปี เขาก็ยากที่จะไว้วางใจราชครูแบบนี้เจ้าอารามโยวชิง เหมือนรู้ว่าเขากำลังคิดอะไร เขายิ้มๆ จากนั้นก็มองเซียวหลันยวนอย่างตั้งใจ"อายวน อันที่จริง ข้าแค่ต้องการให้เรามีความไว้วางใจกันและกันมากกว่าราชวงศ์ตงฉิงกับสายเลือดราชครูในอดีต และเต็มใจที่จะพึ่งพากันมากขึ้น จึงอยู่เคียงข้างเจ้าจนเติบใหญ่ที่อารามโยวชิง"เซียวหลันยวนตะลึงเล็กน้อย"ไม่เช่นนั้น เจ้าคิดว่าทำไมข้าต้องอยู่แต่ในยอดเขาโยวชิงล่ะ? ในฐานะสายเลือดราชครู นอกจากเรียนรู้กับฝึกฝนการสังเกตดาวบนเขาแล้ว ยังต้องท่องไปทั่วทั้งแดนด้วย ไปดูทั

เจ้าอารามโยวชิงอันที่จริงก็ไม่ค่อยเชื่อฟู่จาวหนิงนักแต่พวกเขาก็ทดลองมาพักหนึ่งแล้ว ทว่าก็ยังเปิดกลไกไม่ได้จริงๆพอเห็นว่าผ่านไปกว่าครึ่งชั่วยามแล้ว เขาก็ต้องยอมรับอย่างจนใจ"ไม่งั้นให้จาวหนิงมาลองดูหน่อยไหม?"เซียวหลันยวนหมุนตัวเดินออกไปทุกคนเห็นเขาเดินออกมา แต่สถานการณ์ตรงหน้ายังไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ทำให้พวกเขายังไม่ค่อยเข้าใจอะไร"อายวน เจอเรื่องยุ่งยากหรือ?" ฟู่จาวหนิงถาม"หนิงหนิง เจ้ามานี่หน่อย"ฟู่จาวหนิงงงงันไปครู่หนึ่ง แต่ก็ยังเดินไปหาเขาทันทีฟู่จิ้นเชินขมวดคิ้ว คิดจะตามเข้ามา เซียวหลันยวนก็บอกว่า "ไม่เป็นไร ข้าจะปกป้องนางเอง"เขาจูงมือฟู่จาวหนิง บอกสถานการณ์ด้านในกับนางฟู่จาวหนิงประหลาดใจ "ดังนั้นท่านเลยคิดว่ากลไกนี้น่าจะให้ข้าเข้าไปเปิดหรือ?"นางทำไมถึงรู้สึกว่าไม่ค่อยน่าเชื่อเลยคนที่วางกลไกนี้ของตงฉิงอดีตจะรู้ได้ยังไงว่าในอนาคตจะมีคนที่ชื่อมีอักษรหนิงจะมาที่นี่? ยิ่งไปกว่านั้น ทำไมคนที่มีคำว่าหนิงถึงสามารถไขกลไกนี้ได้?"อายวน ท่านไม่คิดว่าการคาดเดานี้มันเหลวไหลไปหน่อยหรือ?" นางรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออกเซียวหลันยวนกลับบอกว่า "เจ้าลืมเรื่องอาจารย์เจ้าไปแล