All Chapters of Craving For Love: Chapter 141 - Chapter 150

MARCO POV Alas kwatro ng umaga. Nakabalik na kami ni Ara sa cottage pero binabagabag pa rin ako ng isipan ko. Hindi ko pa nasasabi sa kanya ang tunay kong pagkatao. Ang tungkol sa pagpapanggap ko at ang kondisyon na binigay sa akin ni Mommy. Nangangamba ako. Paano kung hindi niya ako tanggapin? Paano kung mapahamak lang siya nang dahil sa akin? Paano kung hindi niya maintindihan ang mundong nakasanayan ko? Maraming tanong na natatakot akong malaman ang sagot. Ngunit hanggang kailan ko kakayanin na manatili sa peke kong pagkatao? “Ara,” sambit ko sa pangalan niya. Nagtataka siyang lumingon sa akin. “Bakit? May problema ba?” Napalunok ako. Agad na nakaramdam ng pag-aalinlangan. Magtatapat na ba ako sa kanya? “Ang totoo n'ya—” “Ara, nand'yan pa rin kayo? Naka-swimming na kami at lahat. Sayang ‘yong dagat, oh,” bungad sa amin ni Candice na pumutol sa pagsasalita ko. Basang-basa siya na dulot ng pagsu-swimming. Kasunod niya si Mandy. “Oo na, ito na nga. Malilig

SAMARA POV “For now, maayos na ang kalagayan niya. Kailangan na lang niyang magpahinga,” imporma sa amin ng doktor bago ito lumabas ng kwarto ni Jill. Ilang oras din ang inilagi namin sa ospital. Bumaling ako kay Marco. Nakahawak pa rin ang kamay niya kay Jill at hindi na umalis sa tabi nito. Ngayon ko lang nakita ang nobyo ko na sobrang nag-aalala. Pagkasilip ko sa labas ng bintana, gabi na. Hindi pa siya kumakain. Lumapit ako sa kanya at pinatong ang kamay ko sa balikat niya. “Love, dinner muna tayo.” Hindi siya sumagot. Mukhang malalim ang iniisip. “Love?” pag-uulit ko saka siya bumalik sa huwisyo at lumingon sa akin. “Ah, mamaya na. Hindi pa naman ako gutom,” tugon nito. Napahinga ako nang malalim. “Wala kang kinain buong araw maliban sa breakfast natin kanina. Baka ikaw naman ang mapa’no niyan,” pangaral ko sa kanya. Nang hindi ulit siya sumagot ay napapikit na lang ako para tapusin ang usapan. “Sige, bili na lang ako ng Korean food para sa ating tatlo. Baka kasi magisin

[TRIGGER WARNING: Sensitive scene and violence] SAMARA POV Nang nagkamalay ako, nakahiga na ako sa espaltadong bahagi ng open field ng Northford University. Basa ang kinaroroonan ko na dulot ng patuloy na pagbuhos ng ulan. Nahihilo pa rin ako dahil sa sugat ng ulo ko. Inaninag ko ang paligid. Isang taong naka-hoody ang nakatayo sa harapan ko. Naningkit ang mga mata ko sa kanya. Kahit nanlalabo pa ang paningin ay kitang-kita ko ang pagngisi nito sa akin. “Akin ka na ngayon, Samara,” mala-demonyo nitong sambit at lumuhod sa paanan ko. Kinilabutan ako nang simulan niyang halikan at himasin ang binti ko. Kahit nanghihina ay pinilit kong umatras at binuhos ang natitira kong lakas para sipain ang pagmumukha niya. Umilag siya at mahinang tumawa. “Tch, nagagawa mo pa ring lumaban sa lagay mong ‘yan,” komento nito sa akin at niluwagan ang sinturon. Kahit madilim ay itinuon ko ang atensyon sa mukha niya. Hindi ko pa rin ‘yon lubusang makita hanggang lumiwanag ang kalangitan dahil

SAMARA POVMalalim akong huminga. “Tapos na tayo, Marco,” diretsahang sambit ko sa kanya.“Ara,” saway ni Candice sa akin. Kung meron mang testigo sa pag-usbong ng pagmamahalan namin ni Marco, siya ‘yon. At mukhang saksi rin siya sa pagtatapos nito.Sinubukan akong hawakan ni Marco pero tinabig ko ang kamay niya. Umiling siya at ayaw pa rin tanggapin ang narinig niya. “Bakit? Anong dahilan?” tanong niya sa ‘kin. Litong-lito siya.Nais kong sabihin sa kanya ang mga nadiskubre ko pero wala rin namang magbabago kahit tumanggi man siya o umamin. Mas mabuting ako na ang tumapos ng ugnayan namin. Paulit-ulit ko lang na maaalala na pinagkanulo ako noon ni Maureen. Hindi ko na kayang magtiwala pa sa mga taong may kaugnayan sa nakaraan ko. Gusto ko ng ibaon sa limot ang karanasang ‘yon.Kahit mahirap, pinatatag ko ang sarili ko sa harap niya. Nagpanggap ako na walang epekto sa ‘kin ang mga luha niya. Wala akong ideya kung ano pa ang dapat na sabihin, pero kailangan ko siyang kumbinsihin na tap

THIRD PERSON POV2 weeks later…Tahimik lang si Monica habang pinagmamasdan si Aldric na naliligo sa banyo ng hotel na naka-glass wall. Kita niya ang maskulado nitong katawan habang lumalagaslas ang tubig. Kung ordinaryong araw lang ay baka maubos ang oras niya sa pagpapantansya rito. Gano’ng tanawin ang inaasam niya sa t’wing hindi sila nagkikita. Ngunit iba ang bumabagabag sa isa isipan niya.Ang gabing ‘yon na natunghayan niya mismo na ipinutok ng binata ang hawak na baril. Naaalala pa niya ang itsura ng lalaking pinaslang ni Aldric. Kapag pumipikit siya ay wari'y nakikita niya ulit. Kaparehong kaba ang hatid no’n sa t’wing kumakatok sa kanyang ulirat.“Monica,” untag sa kanya ng binata. Nakangiti at mukhang nasa mood.Napaigtad naman ang dalaga sa pagkakaupo. “H-Ha?” wala sa sarili nitong tugon. Umiling na lang si Aldric at binuksan ang smart TV. Kanina niya pa napapansin na gano'n ang dalaga simula nang nagkita kita. Tumapat siya sa salamin at nagsuklay. Medyo basa pa ang buhok