All Chapters of Craving For Love: Chapter 161 - Chapter 170

SAMARA POVNang napansin ako ni Tita Olivia sa tabi ay nanlisik ang mga mata niya. Agad niya akong kinompronta. “Ikaw! Kasalanan mo kung bakit napahamak si Fred! Salot ka talagang babae ka!” panunumbat niya sa akin. Halos mapaos na siya sa lakas ng boses niya.Napalunok ako at napaatras. Pakiramdam ko ay napipi ako. Siguro dahil aminado ako na may punto siya. Kung hindi nanatili para sa akin si Daddy, nakaalis na sana siya agad. Kung ‘di lang ako nilamon ng mga alaala ko sa nakaraan at nawala sa sarili. Bumuhos na lang ang mga luha ko na dulot ng bigat ng kalooban ko.“Ara, are you alright?” nag-aalalang bungad sa akin ni Aldric nang makarating ito. Mahigpit niya akong niyakap. Kasunod niya ay si Monica na balisang-balisa.“A-Anong nangyari rito? Nasaan si Daddy?” tulalang tanong ng stepsister ko saka siya bumaling sa akin. Napansin niya agad ang bakas ng dugo sa suot kong gown. Lumuwa ang mga mata niya. “Pinatay mo si Daddy?” paratang niya sa akin. Nang hindi ako sumagot ay nagsi

SAMARA POV“Ano ba? Hulihin niyo na ang babaeng ‘yan!” bulyaw ni Tita Olivia noong hindi pa kumikilos ang mga pulis.Nagbigay ng hudyat ang isa sa kanila na damputin ako pero agad na pumagitna si Kakai. Ikinuyom nito ang palad, napalunok, saka nagsalita.“S-Sir, ako po ang naglagay ng card ni Ma’am Monica sa gamit ni Ma’am Samara. Napulot ko kasi ‘yan no'ng naglilinis ako. Hindi ko po naaabutan si Ma’am Monica kasi palagi siyang may lakad. Ipapaabot ko na lang sana pero nakalimutan kong sabihin kay Ma’am Samara. K-Kaya po ‘yang patunayan ng mga kasamahan ko. Kung may ikukulong po kayo ay ako na lang po. Kasalanan ko naman ang lahat,” pagsisinungaling niya para depensahan ako.“Kakai,” saway ko sa kanya kasi baka madamay pa siya.Alam kong gusto niyang bumawi sa kasalanan niya sa amin ni Manang Letty rati, pero hindi sa ganitong paraan.Nag-aaral pa siya. Ayokong masira ang future niya.“Totoo ba? Concealment of crime ito kung gawa-gawa mo lang ‘yan. Makukulong ka ng hanggang 6 years,”

SAMARA POV Ilang linggo ang lumipas ay tuluyan na ngang nailibing si Daddy. Iilan lang ang dumating dahil sa takot na baka magkagulo ulit na gaya ng nangyari sa grand party. Kahit hindi ito kumalat sa balita ay naipagsabi pa rin ito ng mga bisitang dumalo sa gabing ‘yon. Nagbayad si Lolo Hernan ng private investigators na siyang tumugis sa Veilers. Nahuli ang iilan. Nakatakas ang iba. Hindi pa rin matukoy kung sino ba talaga ang mastermind. Gayunpaman, unti-unting humupa ang issue kaya hindi na tuluyang nagsialisan ang investors ng kompanya. Sa mismong libing din ni Daddy ay itinalaga niya si Tita Olivia bilang bagong CEO ng Licaforte Corporation. Naging Vice Chairman naman si Monica.Walang ari-ariang natira sa akin. Tuluyan akong naging katulong na gaya ng sabi ni Lolo Hernan. Mabilis na kumalat ang balita sa mga kakilala ko at akala ko’y mga totoong kaibigan.Dahil sa kawalan ng suportang pinansyal, napilitan akong huminto sa college at hindi nakasama sa graduation. Nag-proceed n

SAMARA POV1 week later…Alas syete ng gabi. Pumuslit ako para makapasok sa Northford University. Pumunta ako sa burol kung saan minsan kaming nangarap ni Marco.‘Girl, sure kang okay ka lang d’yan, ah? Pupuntahan talaga kita kung hindi,’ nag-aalalang sabi ni Candice sa kabilang linya ng telepono.Mahina akong natawa. “Okay nga lang, nandito lang naman ako para magpahangin. Hindi ako tatalon sa bangin,” biro ko sa kanya.‘Hay, sa rami ng nangyari sa buhay mo, worried talaga ako. Talo pa ang rollercoaster. Para kang pinaikot-ikot. Buti at hindi ka nahilo,’ tugon niya sa akin.Tipid akong ngumiti. “At the end of the day, na-realize ko na may rason ang lahat. Mabuti na rin na nawala si Daddy dahil alam kong nahihirapan na siya sa sakit niya. ‘Di ako nakapagtapos ng pag-aaral, pero matututukan ko naman ang paglaki ng anak ko. Baka naging katulong din ako para matuto ng gawaing bahay. May positibo pa rin naman.”‘Ha? Bahala ka nga. Mabuti na lang at ninang ako niyang anak mo. Bibilhan ko s

MARIUS POVPagkarating sa Institut Curie Hospital, agad akong tumakbo papunta sa Room 302. Wala na akong pakialam kung sino man ang makabangga ko. Kailangan kong makita agad si Jill.No’ng nasa tapat na ako ng kwarto, nadatnan ko si Jack na sobrang nag-aalala habang nakaupo sa labas. Pagkapasok ko sa Room 302, pinapalibutan ng doktor at nurses si Jill na mino-monitor ang kalagayan niya. Matapos gawin ang iilang procedures ay lumabas din ang mga ito. Pinagbilin nila na hayaan ko muna si Jill na magpahinga.Sinuri ko ang kabuuan niya. Namumutla siya at puro pantal ang katawan. Mas malalaki ang mga pasang ito kaysa rati. Palatandaan na seryoso na ang paglala ng sakit niya.“Jill, ayos na ba ang pakiramdam mo? Pinag-alala mo ako,” usisang tanong ko sa kanya at kabado pa rin. Wari'y may bara sa lalamunan ko pero pilit ko ‘yong itinago sa kanya. Awang-awa ako sa itsura niya.Ngumiti siya. “Hindi na nga kita mabigyan ng anak, sakitin pa ako. I'm sorry that I failed our marriage. Hindi kita n