มือของเหวินหนิงที่ถือช้อนอยู่สั่น เธอมองไปที่เจียงชูหานและคิดว่ามันตลกอยู่หน่อยๆก่อนที่เธอจะได้พูดอะไร เจียงชูหานกล่าวต่อ "ถอนการฟ้องหย่าเดี๋ยวนี้ ถ้าเรามีลูกกันเมื่อไหร่ ทุกสิ่งทุกอย่างในตระกูลเจียงจะเป็นมรดกภายใต้ชื่อของเขาทั้งหมด"ปรากฎว่าเป็นเพราะเขารู้สึกแย่มากตั้งแต่เช้าหลังจากที่ได้รับข่าวว่าเธอยังไม่ถอนคำฟ้องการหย่าร้าง!?แถมยังยกเงื่อนไขที่ดึงดูดขนาดนี้มาด้วย? เพื่อที่เธอจะได้ไม่ต้องไปกังวลเรื่องผู้หญิงอื่น?ท้ายที่สุดแล้วพวกเขาก็ลงเอยเหมือนคู่แต่งงานในบ้านตระกูลผู้ดีมีอันจะกินที่ผูกพันกันกับเพียงแค่เรื่องเงิน ครั้งหนึ่งเหวินหนิงเคยมองว่ามันตลกทว่าเธอกับเจียงชูหานก็หนีมันไม่พ้น...​เธอหยิบนมตรงหน้ามาจิบแล้วมองชายที่อยู่ตรงข้ามซึ่งตอนนี้มีใบหน้าเหลืองเล็กน้อย ไม่ว่าเขาจะหล่อเหลาขนาดไหนก็ตาม แอลอฮอล์ก็สามารถทำร้ายใบหน้านั้นได้"ข้อตกลงประนีประนอมของคุณตลกดีนะ!"ทั้งสองมองหน้ากันอย่างตึงตั้งแต่เช้าเจียงชูหานมองไปยังแววตาเหยียดหยามของเหวินหนิง พูดด้วยน้ำเสียงไม่เพราะหู "เธอได้ดูหลักฐานทั้งหมดนั่นหรือยัง?"แทนที่จะโต้ตอบคำพูดของเหวินหนิง เขากลับถามถึงเรื่องที่ลั่วซูสืบ

เหวินหนิงไปแล้ว!ชิงเฉิง เอ็นเตอร์เทนเมนต์ทำงานอย่างรวดเร็ว เพียงหลังจากเธอทิ้งเอกสารและระเบิดลูกใหญ่ครึกโคมทั่วชิงเฉิง พลิกกระแสสังคมโดยสิ้นเชิงเพียงสองชั่วโมงหลังจากที่เธอขึ้นบิน 'สะใภ้ตระกูลเจียงได้ฟ้องหย่ามาก่อนหน้านี้' กลายเป็นพาดหัวข่าวใหญ่ในชิงเฉิงพร้อมแนบด้วยข้อตกลงการหย่าร้างที่ลงนามโดยเหวินหนิง หลักฐานการฟ้องหย่าจากศาล รวมไปถึงหลักฐานยืนยันลายมือชื่อและเวลาที่ได้ทำเอกสารการหย่าร้างซึ่งแสดงให้เห็นว่าเป็นเวลาก่อนที่มู่อินจะถูกลักพาตัว!ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ทำเรื่องก่อนหน้านั้นก็ไม่มีใครสน ทว่าเพราะเหวินหนิงได้ทำเรื่องหย่าแล้วจึงทำให้พลิกความคิดเห็นเรื่องการลักพาตัวมู่อินบ้างกระแสที่เดิมทีวิจารณ์การกระทำของเธออย่างรุนแรงกลับแปรเปลี่ยน เนื่องจากเธอได้ทำเรื่องหย่าแล้วเรียบร้อยดังนั้นเป็นไปได้ยากที่จะลักพาตัวมือที่สามของสามีเธอ หรือความคิดเห็นแปรเปลี่ยนเป็นเพราะว่าสะใภ้เจียงรู้สึกผิดหวังกับสามีจึงได้ทำการฟ้องหย่าขึ้นในทุกการกระทำที่เธอทำ เธอทำทุกอย่างตามปกติที่ผู้หญิงคนหนึ่งจะปกป้องตัวเองและผลประโยชน์ได้ คนแบบนี้เหรอจะสามารถทำสิ่งที่สุดโต่งอย่างนั้นได้?ดังนั้นทุกคนจึงเริ่

ซูไป๋ลุก!และหยิบเสื้อคลุมของเธอออกไปในฐานะทนายความ เธอให้ความรู้สึกแตกต่างจากผู้หญิงอื่น แม้ท่าทางธรรมดาๆ ก็ยังดูมีอำนาจท่าทีตอบสนองของเธอก็เต็มไปด้วยความมั่นใจมากขึ้น แทนที่จะตอบคำถามของเจียงชูหานโดยตรง เธอกลับหยิบแก้วกาแฟที่ยังดื่มไม่เสร็จเทราดไปที่ตัวของเจียงชูหาน"ถือว่าฉันช่วยแก้แค้นให้หนิงหนิง" เธอกระแทกแก้วลงบนโต๊ะและมองดูชายที่เต็มไปด้วยความเย็นชาและพูดอย่างไม่เกรงกลัว!เหวินหนิงใช้ชีวิตในตระกูลเจียงได้อย่างไร?สามีก็นอกใจ แม่สามีก็ชอบทำให้ลำบาก น้องสะใภ้ก็ชอบขัดแข้งขัดขา ถ้าตอนนี้เธอไม่ให้เขาสักแก้ว ซูไป๋ก็คงทนไม่ได้ในที่สุดเจียงชูหานไม่ได้ข้อมูลที่อยู่ของเหวินหนิงจากซูไป๋ แต่กลับโดนสาดไปทั่วทั้งตัว หลังจากที่เขาออกมาจากร้านกาแฟ เขาถึงกับหน้าเขียวด้วยความโกรธคนขับรถตกใจจนเกือบลืมหายใจและคิดเพียงว่าผู้หญิงเดี๋ยวนี้จัดการยากโดยเฉพาะอย่างคุณนายเล็ก ก่อนหน้านี้ทุกคนต่างก็มองว่าเธอช่างอ่อนโยน เป็นผู้ดีและมีเหตุผลมาโดยตลอด ทว่าไม่รู้ว่าทำไมมันเกิดอะไรขึ้นกับนายน้อยช่วงเวลาไม่นานนี้ที่เบาะหลัง เจียงชูหานโทรหาสิงยวี่ "ไปที่สนามบินเดี๋ยวนี้ ไปดูบันทึกหาว่าเธอไปอยู่ไห

เธอจริงจังเหมือนกับแม่ของเธอเลยเหวินหนิงเองก็ไม่ได้คิดว่าหลังออกจากชิงเฉิงมาแล้วจะได้เข้าทำงานเร็วขนาดนี้คลิก! เสียงไฟแช็กดังขึ้น เหวินหนิงขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัวเนื่องจากความคุ้นเคยกับเสียงแถมยังมีกลิ่นน้ำมันที่เธอไม่ชอบด้วยเธอมองไปยังชายที่กำลังจุดบุหรี่ "ลุงคะ หมอบอกแล้วให้ลุงสูบบุหรี่ให้น้อยลง""โอเค โอเค ฉันจะฟังเธอ" ชายคนนั้นยิ้มให้เธออย่างเอ็นดู และเขี่ยบุหรี่ที่ยังไม่ได้สูบลงในที่เขี่ยเหวินหนิงคลายคิ้วที่ขมวดลงและจัดการเอกสารต่อในสามเดือนที่ต่างประเทศนั้นราวกับเธอฝันอยู่ ชีวิตของเธอเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่....!เธอไม่คาดคิดว่าเธอจะยังมีลุง พี่ชายของแม่เธอ อยู่บนโลกใบนี้ ในปีที่พ่อแม่ของเธอจากไป ยายที่ได้เห็นลูกสาวตายด้วยตาตัวเองก็จากไปอย่างหมดอาลัยตายอยาก ทิ้งเธอไว้ตามลำพังโดยที่ไม่ได้บอกอะไรไว้เลย"คงจะดีไม่น้อยถ้าเหวยเหวยจะขยันขันแข็งเท่ากับเธอสักครึ่งหนึ่ง" ชายคนนั้นพูดพลางถอนหายใจจิ่งเหวยคือลูกสาวของจิ่งเซียวหรานและเป็นลูกพี่ลูกน้องเธอเช่นเดียวกัน เธอคนนี้นั้นทุ่มเทหมดใจให้กับการเรียนแพทย์โดยไม่สนใจจะทำธุรกิจทางบ้านต่อจิ่วเซียวหรานปวดหัวกับเรื่องนี้ ทว่าเห็นเหวิ

เมื่อมาถึงคฤหาสน์หงเย่ป้าจางและหัวหน้าแม่บ้านต่างรออยู่ข้างนอก"คุณนายเล็ก คุณกลับมาสักที" ป้าจางก้าวเข้ามาหาและมองเหวินหนิงด้วยท่าทีกังวลหลังจากไม่ได้กลับมาหลายเดือน ที่นี่ช่างรู้สึกคุ้นเคยเหลือเกินเหวินหนิงอยู่ที่นี่มาหลายปีแล้วและป้าจางก็ใจดีกับเธอมาก แม้ตอนนี้เธอจะมีท่าทีเย็นชากับทุกคนรอบข้างเจียงชูหาน โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่นี่ที่เต็มไปด้วยความน่ารังเกียจ!แต่เธอยิ้มจางๆ ให้ป้าจางเพียงเท่านั้นเจียงชูหานหันไปมองเห็นรอยยิ้มของเธอที่เขาไม่ได้เห็นมานาน ขณะนั้นแววตาของเขาก็เย็นยะเยือกมากขึ้น"เข้ามา!"เหวินหนิงเหลือบมองเขาแวบหนึ่งแล้วเดินเข้าไปโดยไม่ได้พูดอะไรความเงียบเช่นนี้ของเธอนั้นเพียงพอที่จะทำให้คนเป็นบ้าได้อย่างไม่ต้องสงสัยเจียงชูหานนั่งบนโซฟาและจุดบุหรี่ขึ้นมา กลิ่นควันและน้ำมันที่คุ้นเคยนั้นทำให้เหวินหนิงขมวดคิ้ว"ตอนนี้ไม่มีอะไรอยากจะพูดกับฉันสักคำเลยใช่ไหม?" เจียงชูหานเสียงกร้าวปกปิดความโกรธไม่อยู่ตั้งแต่พบเธอที่ไซมู่ เธอก็ยังไม่พูดอะไรกับเขาสักคำขณะนี้เหวินหนิงมองดูเขาเธอหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดว่า "ถ้าหากนายจะคุยเรื่องอะไร นายก็ไปคุยกับทนายของฉัน""เหวินห