ย้อนเวลากลับมาคลั่ง: คุณชายเจียง หย่ากันเถอะ!

ย้อนเวลากลับมาคลั่ง: คุณชายเจียง หย่ากันเถอะ!

Oleh:  ฝนตกปรอยในเดือนมิถุนา  On going
Bahasa: Thai
goodnovel4goodnovel
Belum ada penilaian
30Bab
343Dibaca
Baca
Tambahkan

Share:  

Lapor
Ringkasan
Katalog
Tinggalkan ulasan Anda di APP

เหวินหนิงทุ่มเทให้เขาด้วยความรักอย่างสุดหัวใจมาเป็นเวลาสิบปี ทว่าชะตากรรมของเธอกลับจบลงเพียงการถูกเผาทั้งเป็นจากชู้รักของเขาเจียงชูหาน เคยคิดว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นเพียงสาวใช้ในบ้าน แม้เธอกับเขาจะแต่งงานกันแล้ว ความคิดดังกล่าวไม่เคยเปลี่ยนไปแม้แต่น้อยจนกระทั่งเขารู้ว่าเธอต้องการที่จะหย่าขาดจากเขา..."เธอคิดยังไงถึงจะหย่ากับฉัน?" เจียงชูหานถามด้วยความหยิ่งทระนง เขาไม่เชื่อว่าผู้หญิงคนนี้จะอยู่ได้ถ้าไม่มีเขา"ไม่ใช่ว่านายอยากให้ฉันตายๆ ไปรึไง จะได้มีที่ว่างสำหรับชู้รักของนาย นี่ไงล่ะฉันจะช่วยนายเอง!" เหวินหนิงเหน็บแหนมด้วยรอยยิ้ม "เจียงชูหาน ชีวิตของฉันครั้งนี้ ฉันจะไม่กลายเป็นคนตาบอดเหมือนในชีวิตก่อนอีกต่อไป!"เมื่อได้รับชีวิตใหม่หลังจากชีวิตสูญสลายกลายเป็นเถ้าถ่าน เหวินหนิงได้ใบหย่ามาครอง เธอเป็นอิสระจากสามีใจดำกับชู้รักของเขาได้เสียทีในงานแถลงข่าวของบริษัท สื่อต่างถามเธอ "พวกเราได้ยินมาว่าคุณเป็นคนขอหย่า ทำไมคุณถึงตัดสินใจเช่นนั้น"เหวินหนิงตอบด้วยความสงบนิ่ง "ก็แค่มันจบแล้ว"ไฟที่เผาร่างของเธอให้ตายทั้งเป็นทำให้เธอไม่มีความรู้สึกผูกพันใดๆ กับชายคนที่เธอเคยรักอีกต่อไปเมื่อเธอมองย้อนกลับไปแล้ว เรื่องพวกนี้มันก็แค่หลุมพรางที่ถูกสร้างขึ้นมาให้เธอติดกับอย่างสมบูรณ์แบบแค่นั้นเอง

Lihat lebih banyak
ย้อนเวลากลับมาคลั่ง: คุณชายเจียง หย่ากันเถอะ! Novel Online Unduh PDF Gratis Untuk Pembaca

Bab terbaru

Buku bagus disaat bersamaan

Komen
Tidak ada komentar
30 Bab
บทที่ 1
"เรามาหย่ากันเถอะ..."ผ่านไปไม่นานหลังจากผ่านกิจกรรมบนเตียงที่หนักหน่วง น้ำเสียงพร่าเต็มไปด้วยสเน่ห์ของเธอกล่าวประโยคนี้ขึ้นมาขณะเดียวกันกับที่เธอกำลังขดตัวอยู่บนเตียงหรูหราที่ไร้ระเบียบเส้นผมเปียกชื้นยังคงเกาะติดอยู่บนใบหน้าเรียวเล็กอันงดงามของเธอ ทว่าตาทั้งสองของเธอกลับเต็มไปด้วยความว่างเปล่า ร่างกายของเธอแผ่มวลที่เต็มไปด้วยความเศร้าหมองเพียงได้ยินเสียงเขารูดซิปเสื้อผ้า ก็ทำให้เธอมวนท้องทุกครั้งเมื่อนึกถึงกลิ่นแอลกอฮอล์ทั่วร่างของเจียงชูหานและการกระทำเช่นนี้ทุกครั้งเมื่อเขากลับมาเธอรักผู้ชายคนนี้มาเป็นสิบปี ทว่าตอนนี้ทุกอย่างที่มีต่อเขาเต็มไปด้วยความว่างเปล่าไม่เหลืออะไรเลยมือของเจียง ชูหานที่สวมเสื้อผ้าหยุดลง เขามองไปยังแผ่นหลังของเธอด้วยสายตาที่เย็นชาราวขั้วโลก แววตาของเขาแฝงไปด้วยความมืดมิด"หย่างั้นเหรอ?""ใช่!" เหวินหนิงยืนยันอย่างหนักแน่นหลังจากพูดจบ เธอพยายามลุกขึ้นจากเตียงเพื่อที่จะคลำทางไปยังห้องน้ำจากความทรงจำของเธอเจียง ชูหานจ้องมองเธอด้วยสายตาเย็นชาครู่หนึ่ง ทว่าในที่สุดก็ทนไม่ไหวจนต้องปรี่เข้าไปหาเธอ"มา เดี๋ยวฉันช่วย" เขาพยายามเอื้อมมือไปเพื่อที่จะช่วยพย
Baca selengkapnya
บทที่ 2
ตึก ตึก ตึกเสียงรองเท้าส้นสูงที่คุ้นเคยดังขึ้นมาพร้อมกับกลิ่นน้ำหอมฉุนกึ้กนั่นแหล่ะคือมู่อินชู้รักของเจียงชูหาน ผู้หญิงคนเดียวกันกับที่นำกระจกตาของเธอไปเหวินหนิงขมวดคิ้วด้วยความรังเกียจ ทว่ายังไม่ทันได้ตะโกนตามคนอื่นมา ชู้รักของสามีพูดขึ้นมาก่อน"ไม่ต้องร้องตะโกนตามคนอื่นมาหรอก ฉันเอาพวกเขาออกไปหมดแล้ว" น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจในชัยชนะอย่างมาก"เธอมาทำอะไรที่นี่อีก" น้ำเสียงของเหวินหนิงหยาบกระด้างเธอไม่เหลืออะไรสักอย่าง จะมีอะไรที่ผู้หญิงคนนี้ต้องการอีก?มู่อินดูไม่ยี่หระกับท่าทีของเธอเลยสักนิด เธอเพียงเม้มริมฝีปากแล้วแค่นยิ้ม ก่อนจะพูดอย่างรวดเร็ว "แน่นอนล่ะ ฉันมาที่นี่เพื่อจะบอกข่าวบางอย่างกับเธอ โอ้ แล้วก็ยังมีข่าวร้ายอีกด้วยสิ"เหวินหนิงนิ่งเงียบและครุ่นคิด "......""เธอท้องอยู่"ท้อง!?ได้ยินดังนั้น เหวินหนิงถึงกับหน้าซีดทันที!เห็นสีหน้าของเหวินหนิงแล้ว มู่อินยิ้มด้วยความพึงพอใจ "และแน่นอนว่าหานเองก็ไม่ได้ตั้งใจจะมีเด็กคนนั้น เพราะฉันก็กำลังท้องอยู่เหมือนกันไงล่ะ"มู่อินก็ท้องงั้นเหรอ?ม่านตาของเหวินหนิงแคบลงด้วยความขุ่นมัว คำพูดดังกล่าวพังทลายจิต
Baca selengkapnya
บทที่ 3
"กรี๊ด……"เหวินหนิงเบิกตาโพล่งและสะดุ้งออกจากเตียงด้วยความหวาดหวั่น เหงื่อเย็นไหลท่วมทั้งตัวของเธอราวกับร่างกายของเธอยังเจ็บปวดจากการถูกไฟร้อนแผดเผา!แขนแข็งแรงเหยียดพาดเอวเรียวยาวของเธอ กลิ่นกายที่คุ้นเคยเตะเข้าที่จมูกเธอขณะที่ชายคนนั้นค่อยๆ เกลี้ยกล่อมเธอ "เงียบหน่อย นอนต่อเถอะนะ"มือของเหวินหนิงสั่นเทาและหดกลับด้วยสัญชาติญาณเมื่อหันตัวไปอีกข้าง ภาพที่ปรากฏตรงหน้าก็คือกรอบหน้าหล่อเหลาคมคายของเจียงชูหาน เหวินหนิงสูดลมหายใจเข้าลึกด้วยความตกใจสมองของเธอเต็มไปด้วยความว่างเปล่าและงุนงงเธอมองเห็นงั้นเหรอ? เป็นไปได้อย่างไรกัน?เธอหลับตาลงสักพักและลืมตาขึ้นมาอีกครั้งทันทีแสงสว่างเจิดจ้าสาดส่องเข้ามา แสงอาทิตย์ส่องผ่านเข้ามายังดวงตาของเธอ ความอบอุ่นทำให้หัวใจของเธอฟูฟ่องโคมไฟเพดาน ผ้าม่าน ผ้าปูที่นอน.... ทุกอย่างช่างดูคุ้นเคยเหลือเกิน หรือว่า หรือว่าจะจริง? หรือจะเป็นอย่างนั้น?เธอปัดแขนชายคนนั้นออกจากตัวเธอแล้วรีบแตะโทรศัพท์ราวกับมันจะหายวับไปเหมือนผี เวลาบนหน้าจอแสดงให้เห็นว่านี่เป็นอีกไม่กี่เดือนก่อนที่เธอจะถูกเผาทั้งเป็นหรือว่า เธอเกิดใหม่งั้นเหรอ?หลังจากถูกรบกวนด้วยก
Baca selengkapnya
บทที่ 4
ข้อตกลงการหย่าร้างส่งมาอย่างรวดเร็วหลังจากได้รับแฟกซ์แล้ว เหวินหนิงก็ลงชื่อเธออย่างไม่ลังเล ก่อนที่จะลงไปหาเจียงชูหานข้างล่างพร้อมกับเอกสารในมือเธอทว่าข้างล่างกลับไม่มีใครสักคน คนรับใช้บอกกับเธอว่าเจียงชูหานเพิ่งเดินออกไปทางหลังบ้านเหวินหนิงใจเสีย วันนี้เธอต้องหย่ากับเจียงชูหานให้ได้ เธอไม่อยากจะรอนานมากไปกว่านี้อีกแล้วเธอแฟกซ์ข้อตกลงดังกล่าวไปยังบริษัท เมื่อเลขานุการปลายทางได้เห็นเอกสาร "ข้อตกลงหย่าร้าง" เธอก็ตะกุกตะกัก "คุณนายเล็ก นายน้อยยังไม่เข้าบริษัทเลยค่ะ"“ถ้าเขาไปถึงเมื่อไหร่ให้เขาเซ็นชื่อทันทีแล้วนำเอกสารข้อตกลงมาเจอฉันที่สำนักงานเขต”"ได้ค่ะ"แม้จะเป็นเพียงสัญญาณโทรศัพท์ เหวินหนิงก็รู้สึกได้ถึงเหงื่อเย็นไหลซึมทั่วร่างของเลขา หลังจากวางสายแล้วเธอก็กลับขึ้นไปบนบ้านเพื่อเปลี่ยนชุดเธอมองตัวเองในกระจก จริงๆ เธอก็สวยนะ แต่อย่างว่าผู้หญิง... มันไม่ใช่เพราะความสวยหรอก มันเพราะผู้ชายไม่ซื่อสัตย์ต่างหากไม่ว่าดอกไม้ที่บ้านจะสวยขนาดไหน ผู้ชายก็ยังสนดอกไม้ริมทางที่เต็มไปด้วยพิษได้อยู่ดี!....เธอกะเวลาขับรถไปที่สำนักงานเขตอย่างดี ทว่าเธอรออยู่ที่นั่นถึงสองชั่วโมงเต็มจนสำ
Baca selengkapnya
บทที่ 5
เหวินหนิงเจ็บปวดรุนแรง เธอยกมือขึ้นและตบหน้าชายผู้ทำร้ายเธอ พื้นที่บนรถที่มันก็คับแคบอยู่แล้วก็ดูจะทำให้สถานการณ์ทุกอย่างแย่ลงมือของเขาที่บีบกรามของเธออยู่ค่อยๆ ลดมาบีบคอเรียวเล็กของเธอ ลมหายใจของเขา...ทำให้เธอรู้สึกได้ถึงความอันตรายที่จะเกิดขึ้น "เธอทำตัวแปลกๆ มาทั้งวัน พูดให้ชัดทีว่ามันมีปัญหาอะไรกันแน่"ในที่สุดเจียงชูหานก็ตระหนักได้ว่าเหวินหนิงไม่ได้ล้อเล่นเธอเป็นคนสำรวมและมีเหตุผลมาตลอด หากเธอแค่โกรธ เธอคงไม่เอะอะโวยวายทำให้เรื่องใหญ่โตหลังจากที่เขาเมินที่เธอพูดตอนเช้าเหวินหนิงมองและจับข้อมือของชายหนุ่มก่อนจะพูดว่า "สำนักงานเขตกำลังจะปิดภายในยี่สิบนาทีนี้ เข้าไปจัดการเอกสารหย่าให้เรียบร้อยกันเถอะ""เหวินหนิง!" ชายคนนั้นหายใจติดขัดด้วยความโกรธอย่างรุนแรงเหวินหนิงดึงมือของเขาออกและผลักเขาออกไป ทว่าชายคนนั้นกลับยืนแข็งราวกับก้อนหิน เธอจ้องเขาด้วยความโมโหสุดท้ายแล้ว เจียงชูหานก็หมดความอดทนจนหมดสิ้นและตัดสินใจพาเธอกลับบ้านมีเรื่องวุ่นวายขนาดนี้ เขาคงจะกลับไปทำงานไม่ได้แล้วในวันนี้ระหว่างทางกลับบ้านนั้น คนขับรถดูจะขับรถด้วยความเร็วที่ไม่ค่อยมั่นคงนักด้วยรังสีอำมหิตที่แผ่
Baca selengkapnya
บทที่ 6
ในมื้ออาหารกลางวันเจียงชูหานรับสายจากบริษัทหลายครั้งและยังไม่ได้กินอะไรสักทีในระหว่างนั้นในขณะเดียวกัน เหวินหนิงกลับนั่งกินข้าวอย่างเงียบๆ เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าผู้หญิงที่เพิ่งจะขอหย่ากับสามียังกินข้าวได้อย่างเอร็ดอร่อยไร้ความกังวลนายน้อยเจียงเห็นดังนั้นก็หงุดหงิด ดวงตาเจ้าเสน่ห์ของเขาเต็มไปด้วยความไม่พอใจในเหวินหนิงหลังจากเขาวางสายจากบริษัท เขากล่าว "ฉันต้องไปทำงานที่หนานซีบ่ายนี้ น่าจะต้องอยู่นั่นสักประมาณสามวัน"ออกไปสักสองสามวันคงจะดีเขาหวังว่าในระหว่างนี้เธอจะสงบสติอารมณ์ และเมื่อเขากลับมาจะไม่ได้ยินปัญหาความวุ่นวายที่เกิดขึ้นในวันนี้จากเธออีกในที่สุดเหวินหนิงก็เงยหน้าขึ้น นัยน์ตาสวยงามจ้องมองไปที่เขา เธอสะบัดผมยาวของเธออย่างสง่างามที่อาจทำให้คนที่มองถึงกับลืมหายใจม่านตาของเจียงจูหานหรี่ลงและร่างกายของเขาตอบสนองอย่างแรงต่อท่าทางดังกล่าวของเธอ แม้ว่าจะแต่งงานกันมาหลายปีแล้ว เขาก็ยังไม่อาจต้านทานต่อเสน่ห์ของเธอได้ทว่าเหวินหนิงไม่ได้รับรู้ว่าชายตรงหน้าคิดอะไรอยู่ ขนตายาวสลวยของเธอกระตุกเล็กน้อยเมื่อนึกขึ้นได้ว่าชายคนนี้ก็จะต้องไปทำงานนอกเมืองบ่ายนี้ในชีวิตที่แล้วเช่
Baca selengkapnya
บทที่ 7
ค่ำคืนนั้นเอง เธอนอนไม่หลับ!เหวินหนิงใช้เวลาทั้งคืนค่อยๆ นึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในชีวิตที่แล้วโดยเฉพาะเหตุการณ์ที่เจียงชูหานและมู่อินอยู่ด้วยกัน รวมไปถึงความใจดำของเจียงชูหานที่ขอให้เธอกรอกแบบฟอร์มยืนยันว่าเธอยินยอมเพื่อที่จะผ่าตัดกระจกตาเธอไม่อยากจะนึกถึงภาพความทรงจำอันสวยงามที่เคยมีต่อเจ็ดปีของความรักและสามปีของการแต่งงานของพวกเขาเมื่อบ่ายวานนี้ เหวินหนิงได้ส่งข้อตกลงการหย่าไปยังศูนย์วิเคราะห์ลายมือ เมื่อเธอตื่นขึ้นมาจึงรีบโทรไปถามผลทันทีหลังจากที่ตกลงนัดกับทางศูนย์แล้ว เธอก็ตรงไปยังสถานที่ที่นัดหมายกับซูไป๋ไว้ซูไป๋มาถึงก่อนและรอเหวินหนิงที่ประตู เธอสวมเสื้อโค้ททับกับชุดทำงานแบบเดียวกับที่เป็นลุคโปรดของเหวินหนิง ทว่าหลังจากเธอแต่งงานกับเจียงชูหาน เธอก็ไม่ได้แต่งตัวแบบนั้นอีกเลยทุกครั้งที่เธอเห็นซูไป๋ เธอจึงอดไม่ได้ที่จะอิจฉาในความดูเป็นผู้ใหญ่ของเพื่อนเหวินหนิงถาม "ทำไมไม่เข้าไปก่อนล่ะ""ทุกที่ที่คุณนายเจียงไปล้วนต้องเป็นสมาชิกเท่านั้น พวกเขาไม่ต้อนรับคนที่ไม่ได้เป็นสมาชิกอย่างฉันหรอก" ซูไป๋ตอบคำพูดดังกล่าวทำให้เหวินหนิงชะงักไปเธอมองซูไป๋อย่างรู้สึกผิด "ฉันขอโทษ
Baca selengkapnya
บทที่ 8
"หนิงหนิง เธอไม่จำเป็นต้องมาข้องเกี่ยวกับเรื่องของฉันกับพวกเขาหรอก" ซูไป๋มองเหวินหนิงอย่างทุกข์ใจเมื่อเห็นเหวินหนิงออกมาปกป้องเธอเห็นได้ชัดว่าเธอกังวลที่เห็นช่วงเวลาที่ยากลำบากของเหวินหนิงในตระกูลเจียง โดยเฉพาะในขณะนี้ที่การหย่าร้างยังไม่เกิดขึ้น เพราะการเป็นลูกสะใภ้ของบ้านคนรวยไม่ใช่เรื่องง่ายหวินหนิงปัด "พวกเขาก็ไม่ได้ดูแลอะไรฉันดีขนาดนั้นอยู่แล้ว ตอนนี้ฉันกำลังจะหย่าก็ไม่จำเป็นจะต้องไปสุภาพอะไรกับพวกเขา"เป็นเพราะเจียงชูหาน ไม่ว่าจะมีคนในครอบครัวเจียงกี่คนทำเรื่องแย่กับเธอ เธอก็จะพยายามอย่างหนักให้พวกเขาพอใจหวังว่าพวกเขาจะยอมรับเธอทว่าคนพวกนี้ไม่มีวันยอมรับหรอกมีเพียงแต่ทำตัวว่าเธออยู่เท่ากันแค่นั้นโทรศัพท์ในกระเป๋าสั่นอยู่ เธอหยิบออกมาเห็นเป็นเจียงชูหาน เธอหันไปมองซูไป๋ "นั่นไง มาแล้ว!"ไม่ต้องคิดอะไรมากเลยเพราะเธอรู้ว่าเป็นเรื่องของเจียงชูซีเธอรับสาย "ว่าไง""เธอพูดอะไรกับซีซี?""นายไม่รู้เหรอว่าฉันพูดอะไรไป? ว่าแต่ฉันเห็นเธออยู่กับคุณมู่ ไม่ยักจะรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นสนิทสนมกับครอบครัวของนายมาก"เหวินหนิงกระแทกเสียงตรงคำว่า "ครอบครัวของนาย"แม้เพียงผ่านสายโทรศัพท์ เ
Baca selengkapnya
บทที่ 9
ในช่วงบ่ายวันนั้น เจียงชูหานก็กลับมาหลังจากโทรศัพท์หลายต่อหลายครั้งในห้องอ่านหนังสือ เหวินหนิงก็ออกมาในที่สุด เธอสวมชุดอยู่บ้านและดูอ่อนโยนมากเธอสวมเดรสน่ารักและอุ้มหมูจิ๋วไว้ในอ้อมแขน หมูตัวน้อยนั้นถูกเลี้ยงดูมาอย่างดีเขาตรงเข้าไปหาเธอดึงหมูออกจากอ้อมแขนแล้วโยนมันลงบนโซฟา เหวินหนิงมองดูเขาด้วยสีหน้าโกรธเคืองที่ไม่อาจระงับได้!มู่อินถูกลักพาตัว แล้วนี่เขามาวุ่นวายทำบ้าอะไรกับเธอเนี่ย? "นายทำอะไรของนายเนี่ย?""ฉันมีเรื่องจะถามเธอ""ถามอะไรก็ถามมาสิ เจียงเจียงไม่ได้ผิดอะไรด้วยจะไปขว้างมันทำไม?"เจียงชูหานไม่สามารถระงับความโกรธของตัวเองได้อีกต่อไป เขามาที่นี้ด้วยความกังวลมากแต่ผู้หญิงคนนี้กลับจะมาชวนทะเลาะเพราะเรื่องหมูที่เธอเลี้ยงเนี่ยนะ!?เธอเก่งเหลือเกินกับการทำให้เขาควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้เขานั่งลงและค่อยๆ โยนหมูน้อยไปไกลๆเหวินหนิงมองด้วยความตะลึงและจับหมูน้อยขึ้นมาอย่างเงียบๆ ก่อนจะค่อยๆ อุ้มมันไว้ในอ้อมแขนเพื่อปลอบใจ "เจียงเจียงหนูน้อย พวกเราไม่คุยกับคนบ้าเนอะ"ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเพราะนิสัยแบบนี้ไงเธอเลยทำให้คนที่โกรธอยู่แล้วโกรธมากขึ้นไปอีก"วันนี้เธอเจอมู่อินมา เธ
Baca selengkapnya
บทที่ 10
"ฉันขอหย่ากับเจียงชูหานตั้งแต่เมื่อวานนี้! ถ้าบริษัทตระกูลเจียงจะล้มละลายในอนาคนก็ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันสักนิด"เมื่อเผชิญกับการดุด่าผ่านโทรศัพท์ เหวินหนิงตอบโต้กลับขณะที่เล่นกับหมูเลี้ยงของเธอเฉินหรานที่ต่อว่าต่อขานเธอในปลายสายก็ชะงักงันหลังจากได้ยินสิ่งที่เธอพูดก่อนจะขึ้นเสียงแหลม "เธอว่าอะไรนะ?""ฉันจะหย่ากับเขา"บรรยากาศนิ่งเงียบเห็นได้ชัดว่าแม่สามีอันสูงส่งที่อยู่ปลายสายไม่ได้ตอบสนองต่อท่าทีของเหวินหนิงที่เปลี่ยนไป เธอเพียงพูดสองสามคำบอกให้ไปหาที่บ้านเก่ายามเช้าตอนนี้ยังกล้าจะพูดแบบนี้อีกเหรอ?เหวินหนิงตัดสัมพันธ์กับตระกูลเจียงโดยสิ้นเชิงแล้วตอนนี้ ตอนเช้ากับเจียงชูซีและตอนนี้กับแม่สามีของเธอเฉินหรานเธอโล่งใจสุดๆเป็นเวลาสามปีแล้วที่เธออยู่อย่างไร้ตัวตนในครอบครัวนี้ แม้กระทั่งตอนที่เธอท้อง พวกเขาก็วางแผนแย่งชิงมันไปจากเธอคำพูดที่กล่าวว่าแม่นั้นจะมีค่ามากขึ้นเมื่อมีลูกไม่มีอยู่ในตระกูลนี้ความรู้สึกของพวกเขาช่างเฉยเมยอย่างน่าเจ็บใจ"อะไรที่ทำให้เธอขอหย่ากัน? เหวินหนิง เธอก็ไม่ได้ดูเหมือนต้องการจะหย่า..."ปลายสายหมดท่าทางสง่างามโดยสิ้นเชิงและเริ่มก่นด่าเธอต่อ แต่เหวิน
Baca selengkapnya
DMCA.com Protection Status