บทที่ 27

เธอจริงจังเหมือนกับแม่ของเธอเลย

เหวินหนิงเองก็ไม่ได้คิดว่าหลังออกจากชิงเฉิงมาแล้วจะได้เข้าทำงานเร็วขนาดนี้

คลิก! เสียงไฟแช็กดังขึ้น เหวินหนิงขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัวเนื่องจากความคุ้นเคยกับเสียง

แถมยังมีกลิ่นน้ำมันที่เธอไม่ชอบด้วย

เธอมองไปยังชายที่กำลังจุดบุหรี่ "ลุงคะ หมอบอกแล้วให้ลุงสูบบุหรี่ให้น้อยลง"

"โอเค โอเค ฉันจะฟังเธอ" ชายคนนั้นยิ้มให้เธออย่างเอ็นดู และเขี่ยบุหรี่ที่ยังไม่ได้สูบลงในที่เขี่ย

เหวินหนิงคลายคิ้วที่ขมวดลงและจัดการเอกสารต่อ

ในสามเดือนที่ต่างประเทศนั้นราวกับเธอฝันอยู่ ชีวิตของเธอเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่....!

เธอไม่คาดคิดว่าเธอจะยังมีลุง พี่ชายของแม่เธอ อยู่บนโลกใบนี้ ในปีที่พ่อแม่ของเธอจากไป ยายที่ได้เห็นลูกสาวตายด้วยตาตัวเองก็จากไปอย่างหมดอาลัยตายอยาก ทิ้งเธอไว้ตามลำพังโดยที่ไม่ได้บอกอะไรไว้เลย

"คงจะดีไม่น้อยถ้าเหวยเหวยจะขยันขันแข็งเท่ากับเธอสักครึ่งหนึ่ง" ชายคนนั้นพูดพลางถอนหายใจ

จิ่งเหวยคือลูกสาวของจิ่งเซียวหรานและเป็นลูกพี่ลูกน้องเธอเช่นเดียวกัน เธอคนนี้นั้นทุ่มเทหมดใจให้กับการเรียนแพทย์โดยไม่สนใจจะทำธุรกิจทางบ้านต่อ

จิ่วเซียวหรานปวดหัวกับเรื่องนี้ ทว่าเห็นเหวิ