บทที่ 29

เมื่อมาถึงคฤหาสน์หงเย่

ป้าจางและหัวหน้าแม่บ้านต่างรออยู่ข้างนอก

"คุณนายเล็ก คุณกลับมาสักที" ป้าจางก้าวเข้ามาหาและมองเหวินหนิงด้วยท่าทีกังวล

หลังจากไม่ได้กลับมาหลายเดือน ที่นี่ช่างรู้สึกคุ้นเคยเหลือเกิน

เหวินหนิงอยู่ที่นี่มาหลายปีแล้วและป้าจางก็ใจดีกับเธอมาก แม้ตอนนี้เธอจะมีท่าทีเย็นชากับทุกคนรอบข้างเจียงชูหาน โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่นี่ที่เต็มไปด้วยความน่ารังเกียจ!

แต่เธอยิ้มจางๆ ให้ป้าจางเพียงเท่านั้น

เจียงชูหานหันไปมองเห็นรอยยิ้มของเธอที่เขาไม่ได้เห็นมานาน ขณะนั้นแววตาของเขาก็เย็นยะเยือกมากขึ้น

"เข้ามา!"

เหวินหนิงเหลือบมองเขาแวบหนึ่งแล้วเดินเข้าไปโดยไม่ได้พูดอะไร

ความเงียบเช่นนี้ของเธอนั้นเพียงพอที่จะทำให้คนเป็นบ้าได้อย่างไม่ต้องสงสัย

เจียงชูหานนั่งบนโซฟาและจุดบุหรี่ขึ้นมา กลิ่นควันและน้ำมันที่คุ้นเคยนั้นทำให้เหวินหนิงขมวดคิ้ว

"ตอนนี้ไม่มีอะไรอยากจะพูดกับฉันสักคำเลยใช่ไหม?" เจียงชูหานเสียงกร้าวปกปิดความโกรธไม่อยู่

ตั้งแต่พบเธอที่ไซมู่ เธอก็ยังไม่พูดอะไรกับเขาสักคำ

ขณะนี้เหวินหนิงมองดูเขา

เธอหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดว่า "ถ้าหากนายจะคุยเรื่องอะไร นายก็ไปคุยกับทนายของฉัน"

"เหวินห