Ivy has no intention of stopping herself from acting childish, kung hindi lang naputol iyon ng sunod-sunod na doorbell sa kanilang gate.Agad na napahiwalay siya sa pagkakayakap sa kanyang ina at nagmamadaling inayos ang sarili.“He’s here, mom. I need to go. Basta huwag na huwag mong sasabihin kay dad ang tungkol sa pakikipagdate ko kay Seymour Villafuerte,” muli niyang paalala sa kanyang ina.Batid ni Ivy na sa oras na malaman ng kanyang ama ang tungkol dito ay mas lalo lamang lalala ang away sa pagitan nilang dalawa. Ayaw na sana niyang lumaki pa ito at ayaw din niyang masira ang kanyang mga plano.“Of course, dear. This is a secret between us only. Bilisan mo na riyan at lumabas ka na,” ani Reniella at nauna nang lumabas mula sa silid ng kanyang anak.Saglit pang nag ayos si Ivy roon bago niya tuluyang hinarap si Seymour. Napansin niya kaagad ang pagliwanag ng mukha nito nang makita siya. Maging ang pagkasabik sa mga mata nito ay hindi na nito nagawang itago pa.Napangisi si Ivy a

Patuloy ang pagwawala ni Seymour nang bitiwan siya ng mga tauhan ng kanyang lolo at agad na sumalubong sa kanya ang huli.“What the fuck! I can’t believe you are doing this to me, grandpa! You’re being unreasonable! I was just enjoying my life with the woman I like! What the fuck is wrong with that? Is it worth it for you to ask people to come to me every time?"“You worthless thing! Hindi mo pa rin talaga alam ang kasalanan mo o talagang nagtatangahan ka lang?”Hindi niya akalain na ito pa ang makikita niya kay Seymour, tila nagmamalaki at nagmamatigas pa ito sa kanya, bagay na lalong ikinagalit ni Don Hugo."Kneel down!” maawtoridad na utos ni Don Hugo sa kanyang apo.Ngunit patuloy na nagmatigas si Seymour at hindi sinunod ang utos ng kanyang lolo. There’s no way he’d kneel down just because he went on a date with a woman! For him, this is ridiculous!“You know I won’t do that, Grandpa,” pagmamatigas niya at naiinis na humawak sa kanyang leeg, tila pinapahaba pa ang kanyang pasensy

Nang araw na iyon ay sinubukan pang magmakaawa ni Seymour sa kanyang lolo, ngunit hindi na siya nito pinakinggan pa. Batid naman niyang mali siya at huli na niya napagtanto iyon nang sandaling makita niya si Sebastian.Nang sandaling sabihin sa kanya nito na ito ang magtetake over ng Villafuerte Corp. Iyon ang bagay na pinakaayaw niyang mangyari ngunit wala na siyang magawa pa.Sa villa na pagmamay-ari ni Sebastian, nakangiting ibinalik ni Rosie ang iPad sa loob ng tiyan ni Bam-Bam.“Finally!” Pabulong niyang hiyaw nang siya’y tumayo habang nag-iinat ng kanyang dalawang braso.Matapos kasi ng tatlong araw ay sa wakas nakumpleto na ang task nilang dalawa ni Elton nang walang kahirap-hirap. Thanks to the absence of Sebastian dahil nagawa niya iyon nang mabilis nang hindi nag-aalala na baka may makahuli sa kanya.As long as he was away, no one would bother her. Kung hindi nga lang niya kailangang kumain nang tatlong beses sa isang araw ay wala talaga siyang balak lumabas mula sa kanyang

Both matters were for the sake of Seymour, ngunit matalino si France, at batid niyang hindi kaagad-agad mangyayari ang nais nila lalo na’t si Sebastian ang kanilang kinakalaban dito ngayon.But of course, Rosie was not really stupid, so she would not admit something that was unfounded.She didn't say anything, but Cornelia kept asking her to admit it. The more she talked, the more excited she became, and then she even took action.Napanguso si Rosie. Sinadya niyang tapikin ang kamay ni Cornelia at sa isang iglap ay lumubog na sa ilalim ng lake ang cell phone nito.“Oh my god! My phone! I just bought it last month!” Cornelia yelled as she tried to save her phone, but it was too late.Galit siyang bumaling kay Rosie at sinubukang itulak ang huli sa lake, ngunit hindi niya iyon magawa dahil masyadong malakas si Rosie.Rosie quickly squatted down and held her head with both hands. Cornelia pushed her away again, and her body lost balance. Her mother-in-law fell into the water!The water s

Ramdam ni Armando Samaniego ang takot at pangamba habang tinatahak niya ang entrance ng villa ni Sebastian. Malamig sa gawi ng bahay na iyon ngunit ang pawis ng matandang lalaki ay butil-butil. Armando, who had never even spoken loudly in front of the Villafuerte dahil mataas ang respeto niya sa mga ito, had no good face when facing Sebastian this time. Naisip niya kaagad na marahil ay may kasalanan talaga ang kanyang anak kaya ito napalayas ng kanyang asawa.Nang sandaling makarating si Armando sa sala kasama si Anita ay agad siyang nag bow sa harapan ni Sebastian.“Pasensya na, Mr. Villafuerte. Alam kong matigas ang ulo ng anak ko at naiintindihan ko kung bakit napalayas siya.”Nangunot ang noo ni Sebastian sa kanyang narinig. “She didn't come home?”At this time, Cornelia Viallfuerte, who had been standing timidly behind him and didn't even dare to speak out, suddenly jumped out and shouted to Armando."Pagkatapos mong lokohin ang anak ko at ipakasal ang autistic mong anak sa anak