บททั้งหมดของ ANG LIHIM NA ASAWA NG BILYONARYO: บทที่ 141 - บทที่ 150

Nang makatanggap ng tawag ang batang babae ay kasalukuyan syang nagbabalat ng mansanas kaya dali-dali nyang inilagay sa kanyang tenga ang kanyang cellphone at pagkatapos ay inipit ito gamit ang kanyang ulo. “O hello ate!” bungad niya kaagad. “April, ako ito…” tinig iyon ng nakatatanda niyang kapatid na si Trisha. “Ate ano bang pinagsasasab mo?” kaagad nyang tanong rito. “Syempre ay alam kong kaw ang tumawag dahil number mo ito. Isa pa ay ito ang unang beses mong tumawag sa akin ah simula nang umuwi ka rito sa bansa. Alam mo ba? Miss na miss ka na nina Mommy at DAddy. Anong pinagkakaabalahan mo ngayon? At nasaan ka? Wala ka bang balak umuwi?” sunod-sunod na tanong niya sa kanyang kapatd. SAMANTALA ay mahigpt naman na napahawak si Trisha sa kanyang cellphone at nakaramdam ng halo-halo emosyong pagkatapos niyang marinig ang masiglang boses ng kanyang kapatid sa kabilang linya. Simula kasi nang maaksidente siya sa sasakyan ay maging pilay ang kanyang magkabilang mga paa ay bumagsak na a

“Gusto mo na umalis akong mag-isa rito at iwanan ka ritong mag-isa? Mukhang mga baliw ang mga tao sa labas. Hindi kita pwedeng iwanan rito dahil baka mapano ka.” nag-aalalang sabi niya rito.Agad naman na hinawakan nito ang kamay niya at pagkatapos ay bahagya itong pinisil. “Kailangan mong sundin ang sinabi ko Annie. Sa pagkakataong ito ay kailangan mong makinig sa akin.” sabi naman nito sa kaniya na nakatitig sa mga mata niya. “Ako ang target nila at hanggat nandito ako ay hindi ka nila palilibutan.” dagdag pa nitong sabi sa kaniya.Hindi siya sumagot rito at nakatitig lamang rito. “Tatawagan ko si Lucas at sasabihin kong ipasundo ka niya kaagad.” dagdag pa nito.Dahil sa pagbanggit ni Olivia sa pangalan nito ay bigla na lamang niya itong naisip bigla. Sa buong araw na iyon ay isinara niya talaga ang kanyang isip na huwag isipin ito ngunit nang mabanggit nito ang pangalan nito ay muli na naman niyang naramdaman ang galit para rito, ngunit sa kabila ng galit na nararamdaman niya ay ka

Hindi maiwasan ni Annie na matigilan nang makita niya si Lucas na nasa harapan na niya ng mga oras na iyon. Kahit na isang araw pa lang silang hindi nagkikita sa hindi malamang dahilan, pakiramdam niya ay nasa ibang mundo siya.Humakbang ito pasulong ay lumapit sa kaniya pagkatapos ay hinawakan nito ang kamay niya at pagkatapos ay hinila siya nito sa tabi nito at agad na ipinulupot ang kamay nito sa beywang niya. Hindi niya naman akalain na gagawin nito ang bagay na iyon at hanggang sa tuluyan na nga niyang nagawang magsalita.“Bakit ka nandito? Anong ginagawa mo rito?” sunod-sunod na tanong niya rito at hindi niya alam kung ano ang kanyang mararamdaman ng mga oras na iyon.Bakit ito naroon? Para ba sunduin siya? Pero noong mga panahong kailangang-kailangan niya ito ay hindi ito dumating, ngunit ngayong hindi niya inaasahang dadating ito ay bigla na lamang itong dumating. What a coincedence. Hinila niya ang kanyang kamay mula rito at tahimik na itinulak niya si Lucas palayo sa kaniya.

Nang umandar ang kotse ay tahimik na tahimik sa loob ng sasakyan, walang gustong magsalita sa kanilang dalawa ni Lucas at tanging tunog lamang ng musika ang maririnig sa loob. Habang nakaupo siya sa kotse ay nakatanaw siya sa labas ng bintana habang magkasalubong ang kanyang mga kilay nang bigla na lamang tumunog ang cellphone niya.Kaagad niyang tiningnan ito at nakita nya na mga text iyon galing kay Olivia. ‘Annie, kamusta? Nakalabas ka ba? Okay ka lang ba?’ sunod-sunod na tanong nito sa text nito.Agad naman siyang nagreply rito para huwag na itong mag-alala sa kaniya. ‘Via okay lang ako. Ikaw kamusta ka diyan?’ ‘Nandito ang mga pulis para hindi na magkagulo pa, isa pa ay nagpadala ulit ang manager ko ng susundo sa akin rito. Kaya wala ka ng dapat pang ipag-alala.’ reply naman nito sa kaniya.Nang mabasa niya iyon ay kaagad na gumaan ang pakiramdam ni Annie. Ngayong nalaman niya na naroon na ang mga pulis ay siguradong hindi mapapahamak si Olivia.Pulis?Bigla niyang naalala ang m

“Civil status?” pabulong na tanong ni Lilian rito at pagkatapos ay pilit na inaalala. “Sa pagkakatanda ko ay parang may asawa na siya.” sagot niya rito pagkalipas ng ilang sandali at pagkatapos ay nagpatuloy. “Nabalitaan ko noon na nagpakasal ito ngunit napaka-misteryoso ng pagkakakilanlan ng babae dahil ni minsa ay hindi siya ipinakilala ng pamilya Montenegro sa publiko, pero bakit mo alam ang tungkol rito?” tanong niya.“Greg huwag mong sabihin na…” ibinitin niya ang kanyang sinasabi.“Ate ano bang iniisip mo?” putol niya sa susunod pang sasabihin nito sana sa kaniya.“Anyway tulungan mo akong makilalala pa siya lalo.” pagkatapos na sabihin iyon ay tuluyan na ngang pinatay ni Greg ang tawag.“Walang puso.” inis na sambit ni Lilian sa kanyang cellphone pagkatapos. Nilingon niya ang kanyang personal assistant na nakatayo sa kanyang tabi. “Tumawag ka sa bahay at magpaluto ng mga pagkain.” sabi niya.Mabilis naman itong tumango sa kaniya. “Masusunod po ma’am.” agad na sagot nito.Samant