Domino's Point Of ViewPeople come and go. That's the first thing that my foster mother taught me about the way of life. Murang edad pa lang ay tinuruan n'ya na ako kung paano tanggapin ang reyalidad na hindi lahat ay permanente sa mundo. Hindi lahat ng taong nakapaligid sa'yo, ay mananatili pa rin sa tabi mo hanggang sa dulo. She taught me how to fastly cope up by this matter. And that's the cruelest method that she has done. Back when I was around eight year's old, I adopted a cat, a orange one with gray eyes. Nakita ko 'yon na pagala-gala sa harap ng bahay na tinitirahan namin. We even have an argument dahil ayaw n'ya sa pusa, but she still let me be. Hinayaan n'ya akong alagaan ang pusa na sa tingin ko ay tatlong buwan pa lang ang edad. That's the first time that I've felt so much excitement after my training sessions. Palagi ko nang tinatapos ng maaga ang training ko, nakikinig na rin ako ng maiigi sa kan'ya pati na rin sa mga instructors ko para lang matapos at makaalis ako ng

Domino's Point Of View I'm in a bad mood nang makarating ako sa Manaog Covenant. Talagang dere-deretso ang lakad ko palapit sa entrance ng lugar matapos kong bumaba mula sa tricycle na sinakyan ko para pasukan ang daan kung na saan ang destinasyon ko. Hindi man lang sinabi sa 'kin ni Xyria na mala-hiking pala ang mararanasan ng mga pumupunta rito! Dahil kung ako ang tatanungin, ay parang bundok ang dinaanan namin, idagdag pa ang mabato na daanan kaya halos isang oras ang naging byahe ko sa tricycle. Mabuti nalang at mabilis akong nakasakay ng bus pabalik sa Zambales. Pero kahit ganoon, ay lampas alas sinco na ako nakarating dito. Kung t-tantyahin ay alas ocho na yata ng gabi. I can't look at the time since I don't have a phone or watch with me. I'll be sure to buy one tommorow. I took a deep breathe atsaka tinignan ang mataas na gate na nasa harap ko. It' dark here, maybe because it' already the place's curfew. I tsked and crossed my arms infront of my chest, quietly thinking of a

Domino's Point Of ViewHindi ko alam kung ilang oras ang tulog ko nang magising ako dahil sa malalakas na tunog na nanggagaling sa pinto ng apartment ko. Hindi soundproof ang kwarto, kaya naman rinig ko ang mga nangyayari sa labas. For pete's sake, alas dos na ng madaling araw!Agad akong tumayo, naging alerto habang dahan-dahan na binuksan ang pinto ng kwarto. Maingat at walang tunog ay paglakad na ginawa ko palapit sa salas at pinto ng apartment. Inilibot ko pa ang paningin ko para maghanap ng mga bagay na pwede kong gamitin kung sakali man na kalaban ang nasa labas ng pinto. Pero sigurado akong walang magandang maidudulot ang nasa labas ng pinto na ito. Wala naman kasing ibang pwedeng mangbulabog sa 'kin ng ganitong oras. Malalakas ang mga katok sa pinto, pero wala naman akong marinig na boses o iba pang ingay na nagmumula sa taong nasa likod nito. I sighed when I realized something. Base sa patuloy na pagkatok na ginagawa nito, mukhang walang plano ang taong nasa likod ng pinto

Domino's Point Of ViewNapakamot nalang ako sa ulo ko nang makarating ako sa school. Nasaraduhan na naman ako ng gate! At kasalanan 'yon ng letseng kapitbahay ko.Kung hindi ba naman istorbo sa madaling araw at umaga, siguradong maayos ang naging takbo ng araw ko umaga pa lang. Malalim na hininga ang pinakawalan ko atsaka sinipa ang batong na nasa tapat ng paa ko. "Nakakainis." mahinang bulong ko atsaka nagsimula ng maglakad palayo sa saradong gate ng school. Mainit ang sinag ng araw na tumatama sa mukha at balat ko, pero hindi ko na alintana 'yon dahil wala naman akong magagawa. Sa halip ay hinubad ko nalang ang vest ko at ginamit iyon para gawing silungan laban sa sinag ng araw. Napabuntong-hininga na naman ako. Kasalukuyan akong naglalakad sa gilid ng kalsada habang nagiisip kung ano ang gagawin ko ngayong araw. Hindi pa rin kasi ako nakatanggap ng tawag mula kay Xyria simula ng araw na 'yon. Sigurado rin naman ako na wala na silang sa lugar na 'yon dahil 'yon ang sinabi nila

Domino's Point Of View Nakatunganga lang ako habang nakikinig sa klase. Mas maaga na akong nagising kaya naman hindi na rin ako na-late. Baka maghinala na sa 'kin si Vhon kung sakaling mas atupagin ko na naman ang iba pang mga bagay kaysa sa 'pagaaral' na dapat ay inuuna ng mga 'estudyante' na katulad ko. Bagot na napabuntong hininga ako habang pasimpleng tinitignan ang sinasabi nilang babae na naglista ng pangalan ko sa mga lalahok sa taekwondo para sa Frolics. Kahit nakatalikod ito ay ramdam ko pa rin ang ka-demonyohan nitong taglay. Matalim na titig ang binibigay ko sa kan'ya, yung tipong mararamdaman n'ya talaga. "Domi... paano na yan? Marunong ka bang mag taekwondo?" rinig kong tanong ni Cel na kasalukuyang nasa tabi ko. Agad ko namang ibinaling ang atensyon ko sa kan'ya. Bakas ang pagaalala sa mukha n'ya kaya naman nginitian ko s'ya. "'Wag kang magalala, pwede ko namang takasan ang bagay na 'yon. At isa pa, marunong ako sa sport na 'yan—it's not like I'll die with a match