บททั้งหมดของ Craving Wealth: The Billionaire's Wife In A Desperate Gambit: บทที่ 151 - บทที่ 160

Maraming bagay ang pinagsisisihan ni Raphael, isa naroon ang pananakit niya sa sariling asawa. Pinalaki siyag matino ng nanay niya–siya lang itong gago. Lahat ng pananakit ay nagawa na niya sa asawa. Kaya ngayon ay sising-sisi iya lalo pa’t biniyayaan pala sila ng mga anak. Hindi niya lubos maisip na sa limang taong wala siya sa buhay ni Athalia ay may tatlong bata itong inaalagaan. He felt sorry for his wife.Napatingin siya sa mga bata, nakasampa si Athalia sa hospital bed. Nakasandal sa kanya ang tatlong bata habang nanunuod ng palabas sa cellphone. Namamangha siya sa tagpong iyon, maganda ang asawa niya pero mas lalong gumanda ito sa paningin niya nang malamang ina ito ng mga anak niya.Kaya pala iba ang pakiramdam niya nang makita niya ang mga ito sa mall. Iyon siguro ang tinatawag na lukso ng dugo. Hindi niya alam kung bakit pero hindi niya maalis ang tingin sa mga bata nang makita niya ang mga ito. Nang makita niya ang mga ito sa hospital ay halo-halong emosyon ang naramdaman

Halos mapaluha si Athalia nang makita kung saan sila unang pumunta–sa sementeryo, kung saan nakalagak ang namayapa na nilang anak na si Baby Boo. Napatingin si Raphael sa kanya at ngumiti. Naikukwento naman niya sa mga bata na may kapatid sila na pumanaw na. Matagal-tagal na rin na gusto ng mga bata na makita ang puntod ng kapatid nila.Nang bumaba sila sa kotse ay may dala silang bulaklak, karga ni Raphael ang bunso habang napapagitnaan nila ang dalawa. Nang makarating sila sa museleo ay manghang-mangha ang tatlo. “Mama sino nakatira rito?” tanong ni Ryker–nagpapababa ito sa ama niya, binaba rin naman ni Raphael.“Dito nakatira ang Ahma natin, Lola ko. Lola niyo rin siya,” paliwanag nito. “Dito rin nakatira ang kapatid niyo si Boo.”“Wow! Ito bahay ni Baby Boo, Mama?” si Ryler na nag-uumpisa nang maglibot-libot sa museleo. “Mama kapag ba ako namatay rin dito rin ako titira?” biglang tanong ni Ryker na mabilis na nagpalingon sa kanilang dalawa ni Raphael. “Ryker!” nahihindik na wika

“Call me kapag magpapasundo na kayo,” Austin said.Tinanguan niya ang kapatid, “I know. See you later.”Humalik siya sa pisngi ng kapatid, umupo rito ito para maging ka-level ang mga bata, hinalikan niya ang mga ito isa-isa. “Magpakabait kayo, okay? Watch over your Mama for us.”“Austin!” saway niya sa kapatid, tumayo ito at mapang-asar na ginulo ang buhok niya.“Uuwi ka pa rin naman sa ‘tin, right?”Alam niyang natatakot ang mga ito na umalis siya–na lumipat siya ng bahay. Mahal na mahal siya ng mga kapatid niya at mahal niya rin naman ang mga ito. They want her to stay with them–gumawa ng mga memoryang magkasama sila. They lost twenty seven years, nais ng mga ito na mas makasama pa siya. She smiled. “Of course, Kuya. I’ll see you later. You know that I love you, right?”“I know…” hinalikan siya nito sa noo–Austin’s the most affectionate one between him and Archer.“Papa, I love you!” Hindi rin nagpatalo ang mga anak niya. Nagtatalon-talon pa ang mga ito, ginulo ni Austin ang mga bu

“Dad,” tawag niya sa tatay niyang nakabusangot habang umiinom ng tsaa. “Daddy!” tawag niya rito ulit ngunit hindi siya nito pinapansin. Nagtatampo kasi ito dahil masyado siyang abala sa trabaho at nitong mga nakaraan ay palagi siyang pumupunta sa mga Yapchengco dahil madalas siyang hanapin ni Angkong.Napabuntong hininga siya saka tumayo at niyakap ang ama, “Daddy h’wag kang magtampo, oh!”“Pagalitan mo nga ‘yan Dad. Madalas do’n sa kabila kaysa sa ‘tin,” reklamo ni Archer, inirapan niya ang kapatid.“S****p!” ismid niya. Balak niya kasing dumalo mamayang alas tres sa party ng anak ni Mimi at ZD, isasama niya ang mga bata. And her Dad has been whining dahil day off niya raw pero hindi siya sa bahay magdi-dinner. “Tama ang kuya mo. Madalas ka sa labas, Hija. Kung hindi trabaho ang inaatupag mo, nandun ka sa kabila. Akala ko ba maghihiwalay na kayo ng lalaking yun?”“Dad!” saway niya rito, ayaw niyang marinig ng mga bata iyon baka magtanong pa. Kung saan-saan pa naman napapadpad ang ka

Sumalampak siya sa swivel chair, kakatapos lang ng operasyon niya ngayong araw at pagod na pagod siya. Gusto na lang niyang umuwi at humilata sa bahay ngunit hindi pa tapos ang duty niya. Nasa mga Yapchengco ulit ang mga bata lalo pa’t gustong-gusto ng patriyarka na naroon ang mga ito. Natutuwa ito sa kabibohan ng mga anak niya. And her husband? Tatlong araw na niyang iniiwasan. Nabwi-bwisit siya sa pagmumukha nito. Kahit boses lang nito ang narinig niya ay agad na nag-iinit ang ulo niya. Kaya kapag nagtatawagan ang mga anak niya at si Raphael ay lumalayo siya. Nakarinig siya nang katok. Napaupo siya nang tuwid. “Sino ‘yan?” tanong niya. “Doc, si Sarah po ‘to.” “Pasok!” aniya. Bumukas ang pinto, “may problema ba?” Break time niya ngayon kaya nagbabalak siyang umidlip. Nag-inat pa siya habang pinagmamasdan si Sarah na nalilito kung ano ang gagawin. “Doc, may naghahanap sa ‘yo.” “Pasyente ba?” tanong niya rito. Umiling ito, “Asawa niyo raw ‘ho.” “Wala akong asawa. H’wag m