Semua Bab The Spoiled Wife of Attorney Dankworth: Bab 861 - Bab 870

NAGING MAPAYAPA ANG mga sumunod na araw sa kanilang pamilya na mas pinili lang na manatili sa villa. Parang nasa alapaap ang pakiramdam ng mag-asawa. Iyong tipong pakiramdam nila ay walang anumang problema silang hindi makakayang harapin. Kasabay noon ay isinulong ni Gavin ang kaso at dahil magaling siya naging maayos ang takbo noon at hindi nagkaroon ng aberya. Unang trial pa lang ay nabigay na ang custody ng bata sa mga magulang ni June na naging dahilan upang maging sobrang maging masaya ng mag-asawa. Sa sobrang tuwa nga ng mga ito ay nagbiyahe pa sila patungong Manila upang pasalamatan lang si Giovanni sa personal. Hindi na nagawa pa ng mga itong magpaalam kay Giovanni ng kanilang gagawin, nasa guard na sila mismo ng villa nang malaman nina Briel at Giovanni ang ginawa nilang pagpunta. Nang mga sandaling iyon ay kasama ni Giovanni ang kanyang mag-ina sa sala at nagsi-siesta. Sabay silang napatingin sa may pintuan nang dumating ang maid upang ibalita ang tungkol dito.“May bisita p

“KAILAN ANG WEDDING ceremony na plano niyong dalawa ni Tito?” Natigilan sa pagkain si Briel nang marinig ang tanong ng kanyang hipag. “Next week. Aakyat na nga kami ng Baguio bukas upang asikasuhin ang ibang kailangan.” Pamper day nilang dalawa iyon ni Bethany kung kaya nasa mall silang dalawa. Nagtungo sila sa salon, at nakapag-shopping na rin ng ibang mga kailangan nila at nagustuhang bilhin. Wala silang mga batang kasama. Silang dalawa lang talaga kung kaya naman malaya sila. Nanatili sina Briel sa villa na kanilang ginawa ng tahanang mag-asawa. Si Giovanni naman ay patuloy ang trabaho ngunit siya na ang nagsasakripisyo sa biyahe gamit lang ang chopper.“Ah, talaga? Hindi ko pa iyon alam ah.” “Hindi sa’yo sinabi ni Kuya Gav?” “Hindi, pero hayaan mo na at baka nakalimutan lang ng aking asawa. Alam mo na, tumatanda na ang Kuya Gav mo at marami ‘ring iniisip.” tawa pa ni Bethany na naiiling lang.Naudlot ang kanilang usapan nang dumating na si Rina na hinihintay nila. Tianwagan i

INALIS MUNA NI Giovanni ang kanyang katawan sa ibabaw ng asawa at gumulong sa kanyang tabi upang umayos ng higa. Lumapit naman si Briel sa katawan niya upang yumakap at pakinggan kung ano ang isasagot nito sa tanong niya.“Hindi sanay si Mama sa klima dito sa baba. Ilang beses ko na siyang sinabihan noong naroon ako. Gusto niya ang buhay sa Baguio. Mahal ka niya at si Brian, ayain mo kaya siya? Subukan mo.”Nanatiling tahimik si Briel.“Sige, kapag tumawag ako sasabihin ko sa kanya kung pwede muna siya dito.” “Pwede rin na doon na tayo tumira after ng wedding ceremony, iyon ay kung okay lang naman sa’yo. Kung ayaw mo naman at dito mo pa rin gustong tumira, hindi naman din kita pipilitin.” “Oo naman, gusto kong manirahan sa Baguio. Pangarap ko na iyon dati pa.” Isa pang sinasaalang-alang ni Briel ay ang gingawang travel time ng asawa araw-araw. Hindi naman ito mahirap, pero madalas na nag-aalala siya dahil panghimpapawid na sasakyan ang gamit. Hindi sa pinapanalangin niya na may man

NASA PINTUAN NA si Giovanni at paalis na nang umikot ito at bumalik upang humalik lang sa asawa na nakalimutan niya. Nasa kama pa rin si Briel at wala pa ‘ring saplot ang katawan.“Have a good rest.” makahulugan nitong saad na may kakaibang ngisi sa kanyang labi. Namumula pa rin ang magkabilang pisngi dala ng kilig na tumango na si Briel. Mapaglaro ang ngiting niyakap pa ang leeg ng asawa upang gumanti ng halik. “Uuwi ako agad pagkatapos ng trabaho para makasabay niyo akong kumain.” “Oo na, alis na. Late ka na!” Nang tuluyang sumara ang pintuan ng silid ay nagpagulong-gulong na sa kama si Briel na parang teenager na sobrang kinikilig. Mababakas na masaya siya sa munting mga hagikhik. Nangunot ang noo niya nang may nadaganan sa ilalim ng comforter. Cellphone iyon ng kunin niya. Cellphone ni Giovanni. Wala siyang planong pakialaman iyon, pero ewan ba niya kung bakit niya pinakinggan ang bulong ng kanyang isipan na kutingtingin ang cellphone. Binuksan niya iyon ngunit agad na sinara

NAPASINGHAP NA ANG mga naroon sa ginawang iyon ng dalawang matanda na patuloy pa rin ang pagbalong ng kanilang mga luha. Hindi sila makapaniwala na aabot sila sa puntong iyon. Binalot ng nakakabinging katahimikan ang buong paligid. Halatang hinihintay na magsalita si Giovanni na hindi alam kung anong desisyon ang gagawin niya sa sitwasyon. Nasa bingit ng kamatayan ang bata. Kung iiwan niya naman si Briel, sigurado siya, isang daang porsyento na wala na siyang babalikan pa. Ipit na ipit siya sa sitwasyon nila ngayon. Gusto niyang makatulong. Hindi naman magagawang resolbahin iyon ng kanyang secretary oras na ito ang kanyang papuntahin. Siya ang kailangan ni Rosafe na makita doon.“P-Please, Mr. Bianchi, nakikiusap kami. Please, e-save mo ang aming apo. Ang bata niya pa para makaranas noon. Pagkatapos nito, hindi na kami manggugulo. Last na po ito, Mr. Bianchi…please? Iligtas niyo po ang aming apo, please…” Dumilim na ang mukha ni Gavin at ng kanyang ama na napatingin na sa bawat isa.