Lahat ng Kabanata ng Sold To The Billionaire Series 1: Piere Monecidad: Kabanata 121 - Kabanata 130

=Lumi Anastasia’s Point Of View= Makalipas ang isang linggo ay nakangiti si Perenzio habang nakatitig sa bunso niyang kapatid. Mangha na mangha ang kanyang mga mata. “Mommy… She’s so beautiful…” sobrang hinang bulong ni Eren na ikinangiti ko. “She’s Lumière Èlysèe mommy? Even her name is pretty,” karagdagang bulong ni Eren at hinawakan ang kamay ng kanyang kapatid. [Proununciation: Loo-mee-AIR Ay-lee-ZAY.] “What would be her nickname mommy?” inosenteng tanong ng panganay ko, sinulyapan ko naman si Piere na nakangiting nagsusuot ng kanyang belt. “Lysèe,” nakangiting bulong ko upang hindi magising ang baby namin. “It’s a pretty nickname too, mommy.. I promise to protect her with all my might,” malambing na sabi ni Perenzio dahilan para halikan ko siya sa kanyang noo. Lumapit naman si Piere at inakbayan ako. “I’m sure our babies would make a lot of heart cry,” pabulong na sabi ni Piere kaya naman nakakunot ang noo ko siyang tinignan. Nag-aantay ng sagot. “Bakit naman?”

=Piere’s Point Of View= “Ano?! Anong sinabi mo?!” malakas na sigaw ko nang marinig ang balita ng yaya ni Eren na hawak-hawak ang stroller ni Lysèe at tila ayaw itong ipaubaya sa kahit na kanino, kahit sa akin. “S-Si Eren po sir, n-nawawala… H-Hinanap po yata siya ni Ma’am Lumi sir!” panay hagulgol nitong sabi dahilan para masapo ko ang ulo. ‘Tangina! Naayos ko nga ang problema mas malaki pala ang balak nila!’ Inuwi muna namin ang yaya ni Eren pati na si Lysèe hanggang sa nagmamadali si Tita Eliza na bumaba at humahangos. “P-Piere! D-Dinakip si Lumi at Eren! M-May tumawag sa akin! H-Hindi ransom ang kailangan! Hindi pera! Oh my God! Please!” Nanghihina ang mga tuhod kong napatitig sa kanya. “S-Sinabi p-po ba kung nasaan ang mag-ina ko?” sinubukan kong tatagan ang boses ngunit nanginig ito ng husto. Napakuyom ang mga kamao ko, at para akong natutuliro habang tinutunaw ng bawat salita ni Tita Eliza ang huling piraso ng tapang na natitira sa akin. Si Lumi at si Eren… n

=Piere’s Point Of View= Nanginig ang kamay ko habang pilit kong hinaharangan ang mag-ina ko sa likod ko. Ang sakit sa braso ko ay hindi maalis, ngunit ang kaba at galit ang mas matindi. Hindi ko puwedeng ipakita kay Lumi at Eren na natatakot ako, kahit pa ang katotohanan ay para akong pinupunit sa takot para sa kanila. “Kung gusto mo ng buhay, kunin mo na ang akin,” mariing sagot ko, pilit na tinitingnan ang kalaban sa kabila ng lumalabong paningin ko dahil sa sakit. “Huwag mong idadamay ang mag-ina ko.” Naglakad siya palapit, ang bawat hakbang niya ay nagpapahirap sa paghinga ko, tila mas lalo pang dinidiin ang bigat ng sitwasyon. Naramdaman ko ang bahagyang panginginig ni Lumi habang mahigpit niyang hinawakan ang damit ko mula sa likod, at si Eren naman ay tahimik ngunit ramdam ko ang takot niya sa mga yakap niyang mahigpit sa akin. “Buhay mo, ha?” muling ngumisi ang lalaki, huminto siya sa tapat ko at ibinaba ang baril sa gilid ng katawan niya, parang sinusubukan akong t

Bago pa siya muling makalapit, narinig ko ang ingay ng mga sirena sa labas—mga pulis. May pag-asa! Dumating na ang backup na tinawag ko. Ang ngisi sa mukha ng lalaki ay napawi, at nakita kong napalitan ito ng pag-aalala. Habang nagmamadali siyang tumakas, hindi ko na inaksaya ang pagkakataon. Mabilis kong sinalubong sina Lumi at Eren, mahigpit na niyakap ang mag-ina ko na para bang hindi ko na sila kayang pakawalan. Tila ang buong mundo’y nagbabalik sa pagkilos habang niyayakap ko sila, ang takot ay napalitan ng pag-asa at relief na sa wakas ay ligtas na sila. Ngunit sa kaloob-looban ko, alam kong hindi pa tapos ang laban na ito. Mahigpit kong niyakap sina Lumi at Eren, para bang sa yakap ko lang sila magiging ligtas. Ramdam ko ang panginginig ni Lumi, habang si Eren naman ay tahimik na sumiksik sa akin, para bang hindi niya kayang bitawan ang damit ko. “Okay na, ligtas na tayo,” bulong ko, sinisikap kong gawing kalmado ang boses ko kahit pa ang katawan ko ay pagod at bugbog s

=Lumi Anastasia’s Point Of View= Ang araw ng engagement party namin ni Piere ay dumating na. Ngayong gabi, hindi alintana ang mga nangyari sa nakaraan—ang takot at pangamba—tanging kasiyahan at pagmamahalan ang namamayani sa paligid. Ang buong lugar ay puno ng mga bulaklak na paborito ko, mga rosas at peonies na nagbigay ng eleganteng kinang sa buong venue. Ang liwanag ng mga ilaw ay parang mga bituin na nagbibigay ng romantikong atmospera, isang perpektong setting para sa bagong simula namin ni Piere. Nakatayo ako sa gilid, pinagmamasdan ang mga bisitang masayang nag-uusap at nagtatawanan, kasama ang mga kaibigan, pamilya, at ang pinakamahalaga sa lahat—ang anak namin na si Eren at si Lysèe, na masayang masaya sa kanyang maliit na suit at maliit na dress. Tuwang-tuwa siyang nakikihalubilo sa mga bisita, at kapag nasulyapan niya ako, nginingitian niya ako ng malawak at kumikislap ang mga mata. Ang saya niya ay nagpapaligaya rin sa akin, para bang ang ngiti niya ang nagpapaalala sa