All Chapters of องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน: Chapter 761 - Chapter 770

แต่ทุกครั้งที่เขาจะเอ่ยปากบอก ก็รู้สึกว่ากระบี่มารในร่างกายสั่นสะเทือนเบา ๆ ราวกับอ้อนวอนอะไรบางอย่างกับเขาและที่สำคัญที่สุด ฉินซูค้นพบโดยบังเอิญว่า พลังอันมหาศาลที่สถิตอยู่บนกระบี่มารนั้น ดูเหมือนจะสามารถนำมาใช้ประโยชน์แก่ตนได้!เมื่อสังเกตเห็นถึงจุดนี้ เขาจึงตัดสินใจสังเกตการณ์สักระยะ หากกระบี่มารแสดงท่าทีที่จะกัดกร่อนจิตใจจริง เขาจะยอมบอกความจริงกับซ่างกวนอวิ๋นซี แล้วให้อีกฝ่ายหาวิธีนำกระบี่มารออกจากร่างของตนซ่างกวนอวิ๋นซีจ้องมองฉินซูอย่างลุ่มลึก จากนั้นก็เร่งเร้าว่า “ช่างเถิด ในเมื่อกระบี่มารหนีไปแล้ว รอให้มันออกอาละวาดอีกครั้ง ข้าค่อยไปจัดการมันเองดีกว่า ส่วนตอนนี้ ไปเถิด พวกเราไปหาขุมทรัพย์กันต่อ”ฉินซูพยักหน้าแล้วตามนางไปยังป่าในป่ามีม้าหลายตัวยืนอยู่แถวนั้นพอดีมิต้องถามก็รู้ว่าม้าเหล่านี้เป็นของเหล่ายอดฝีมือระดับสวรรค์เมื่อครู่น่าเสียดายที่ตอนนี้พวกเขาเสียชีวิตไปแล้ว ม้าเหล่านี้คงไม่มีวันได้พบกับเจ้าของอีกซ่างกวนอวิ๋นซีกระโดดขึ้นม้า แล้วกล่าวว่า “ออกเดินทางเถิด อยู่มิไกลจากที่นี่แล้ว”ฉินซูได้ยินดังนั้นก็ขี่ม้าตามไปหลังจากควบม้าไปหนึ่งชั่วยามท่ามกลางหิมะและอากา

หนี? หรือมิหนีดี?มันคงมิกลืนกินตัวเขาไปด้วยหรอกกระมัง?ฉินซูอดลังเลมิได้ในขณะนั้นเอง แสงสีแดงนั้นก็พุ่งเข้าหาเขา!ทำให้เขาตกใจกลัวจนยกฝ่ามือขึ้นอย่างรวดเร็ว กระแสพลังฝ่ามืออันหนักแน่นก็ฟันตัดแสงสีแดงสิ่งที่เขาคาดมิถึงที่สุดคือ ฝ่ามือที่สามารถทำให้ยอดฝีมือระดับสวรรค์กลายเป็นหมอกเลือดได้อย่างง่ายดาย กลับไร้ผลต่อแสงสีแดงจากกระบี่มาร!แสงสีแดงทะลุผ่านกระแสพลังฝ่ามือไปโดยมิได้รับผลกระทบใด ๆ และมาถึงตรงหน้าฉินซูในพริบตา“เวรกรรม ประมาทไปเสียได้!”ฉินซูกำลังจะใช้ไม้ตาย ทว่าในเวลานั้นเอง แสงสีแดงนั้นกลับพุ่งเข้าไปในร่างกายของเขา!“มิได้จะโจมตีข้าหรอกรึ?” ฉินซูร้องอุทานออกมาอย่างเหลือเชื่อเขาตั้งสติแล้วค่อย ๆ สัมผัสดู จากนั้นก็พบว่ากระบี่มารเล่มนั้นกำลังลอยคว้างเหนือจุดตันเถียนของเขาแล้ว“หรือว่ากระบี่มารเล่มนี้จะอาศัยร่างข้าเป็นบ้านเสียแล้ว?”ฉินซูขมวดคิ้ว แล้วลองพยายามเรียกกระบี่มารออกมาที่จุดตันเถียนของเขา กระบี่มารเล่มนั้นรับรู้ถึงเสียงเรียกของเขาชัดเจน แต่กลับสั่นสะเทือนเบา ๆ เท่านั้น แล้วก็ไม่มีการเคลื่อนไหวอีกเห็นดังนั้น คิ้วของฉินซูก็ขมวดแน่นขึ้นของที่มิยอมฟังคำสั่

ผ่านไปหนึ่งเค่อเต็ม ๆ เขาก็มาถึงส่วนลึกของถ้ำ!สิ่งที่ปรากฏตรงหน้าคือสัตว์เลื้อยคลานที่ทั้งตัวปกคลุมไปด้วยเกล็ด!ในเวลานี้ หัวขนาดมหึมาของสัตว์เลื้อยคลานกำลังร่วงหล่นลงจากกลางอากาศ กลิ้งไปบนพื้นหลายรอบกว่าจะหยุดนิ่ง'โครม!'ร่างไร้หัวของสัตว์เลื้อยคลานล้มลงบนพื้นอย่างอ่อนปวกเปียก ฝุ่นละอองฟุ้งกระจาย“นี่คือมังกรปฐพีหรือ?” ฉินซูมองซากสัตว์เลื้อยคลานขนาดยักษ์บนพื้น ถามด้วยความสงสัยซ่างกวนอวิ๋นซีพยักหน้าเล็กน้อย แล้วถามกลับว่า “แล้วคนจากป้อมแมงป่องบินพวกนั้นเล่า?”“หนีไปแล้ว” ฉินซูตอบทันควัน“หนีไปแล้ว? พวกเขามิได้ลงมือกับเจ้ารึ?”“หามิได้ พวกเขาคงจะกลัวท่านมาก พอเห็นข้าที่ปากถ้ำแค่แวบเดียวก็เผ่นหนีป่าราบไปแล้ว”ซ่างกวนอวิ๋นซีขมวดคิ้ว ถามด้วยความกังขาว่า “สมบัติในขุมทรัพย์นี้เกือบทั้งหมดน่าจะตกอยู่ในมือพวกเขาแล้ว เจ้ากลับปล่อยพวกเขาไปเช่นนั้นรึ?”“ตอนนั้นสถานการณ์ค่อนข้างซับซ้อน ข้าได้ยินเสียงต่อสู้ในถ้ำก็กังวลว่าท่านอาจรับมือมิได้ จึงได้คิดจะเข้ามาช่วย หาได้มีเวลาสนใจพวกเขาไม่”ซ่างกวนอวิ๋นซีมองฉินซูด้วยความสงสัยปนมิเชื่อ จากนั้นก็บ่นว่า “วรยุทธ์ของเจ้าห่างกับข้าไกลลิบลับ เข

“ข้าจะเก็บกุญแจไว้ก่อน รอให้การประชุมระหว่างแคว้นสิ้นสุดลงแล้วจะมอบให้เจ้า” ซ่างกวนอวิ๋นซีกล่าวพลางแย่งกุญแจทองคำมาซ่อนไว้ในอกเสื้อฉินซูก็มิได้คัดค้านแต่อย่างใดทั้งสองคนค้นหาในห้องหินอีกครั้ง เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีสิ่งใดตกหล่นแล้วจึงหันหลังออกไปออกมาถึงนอกถ้ำหิน ซ่างกวนอวิ๋นซีก็หยุดฝีเท้าลงฉับพลัน นางขมวดคิ้วมองไปรอบ ๆฉินซูถามด้วยความสงสัยว่า “มีกระไรรึ?”ซ่างกวนอวิ๋นซีส่ายหน้าในที่สุด “ไม่มีกระไร พวกเราไปกันเถิด”นางจับแขนของฉินซู ร่างก็พุ่งทะยานไปยังยอดผาสูงร้อยจั้ง!ในขณะเดียวกันในห้องหินเมื่อครู่นั้น ร่างที่เกือบจะโปร่งใสโดยสมบูรณ์ร่างหนึ่งก็ลอยออกมาจากที่ใดก็มิทราบได้“รอคอยมานานหลายปี ในที่สุดก็ได้พบคนประเภทเดียวกัน วันที่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์เทียนเฉวียนเปิดออก จะเป็นวันที่ข้าได้ชีวิตใหม่ ฮ่า ๆ ๆ!!”เสียงหัวเราะแหลมคมก้องกังวานไปทั่วห้องหินครู่ต่อมา ร่างเงาจาง ๆ นี้ก็หายลับไปในความมืดมิด......“นี่ ข้าว่าพวกเราหลงทางแล้วกระมัง?”ฉินซูลังเลอยู่นาน ในที่สุดก็เอ่ยปากถามออกมาบัดนี้พระอาทิตย์ใกล้จะตกดินแล้ว ทั้งสองคนก็ยังมิหลุดออกจากดินแดนรกร้างแห่งนี้เลยซ่างกวนอว

ชายชุดดำสองสามคนสบตากันโดยมิรู้ตัว ต่างคนต่างลังเลเมื่อเห็นดังนั้น ซ่างกวนอวิ๋นซีก็ฟาดมืออีกครั้งอย่างมิปรานีชายชุดดำอีกคนถูกนางตบจนกลายเป็นหมอกเลือด!อีกสองคนที่เหลือตกใจจนตัวสั่นเทา รีบกล่าวว่า “จุดประสงค์อีกอย่างของพวกเราคือการหาวิธีทำลายเขตต้องห้ามของหนองน้ำอัสดง แล้วปล่อยสิ่งที่ถูกผนึกอยู่ข้างในออกมาขอรับ”“ถูกต้อง ๆ นี่เป็นคำสั่งของหัวหน้าป้อมปราการของเราเอง ส่วนข้างในผนึกสิ่งใดไว้ พวกเราก็มิทราบเช่นกันขอรับ”“แล้วหน่วยสอดแนมของตงอี๋พวกนั้นไปที่หนองน้ำอัสดงด้วยจุดประสงค์ใด?” ซ่างกวนอวิ๋นซีซักถามอีกครั้งชายชุดดำตอบว่า “พวกเขาไปสำรวจตำแหน่งที่ตั้ง พยายามจะให้กองทัพใหญ่ข้ามผ่านหนองน้ำอัสดงไปโดยตรง แล้วเข้าโจมตีเมืองซิ่งหลิงแห่งเป่ยเยี่ยนของพวกท่าน”“พูดเช่นนี้ แสดงว่าตงอี๋ของพวกเจ้าคิดจะเปิดศึกจริง ๆ รึ?”“น่าจะเป็นเช่นนั้นขอรับ รายละเอียดปลีกย่อยพวกข้าน้อยก็มิทราบแน่ชัด”“ท่านเจ้าสำนัก พวกข้าน้อยสารภาพตามความเป็นจริงแล้ว ขอท่านโปรดเมตตาไว้ชีวิตพวกเราด้วยเถิดขอรับ”คนทั้งสองกล่าวพลางโขกหัวคำนับกับพื้นต่อซ่างกวนอวิ๋นซีถี่ ๆซ่างกวนอวิ๋นซีโบกมืออย่างมิพอใจ “ไปให้พ้น!”ไ