บทที่ 1827

กู้หว่านเยว่เดินทางออกจากเมืองศูนย์กลาง พอถึงที่โล่งไม่มีผู้คนก็เรียกเฮลิคอปเตอร์ออกมา จากนั้นก็บินมุ่งหน้าไปยังแคว้นโยวหลานตามทิศทางที่แผนที่ชี้บอก

หลังจากบินต่อเนื่องอีกหนึ่งวันหนึ่งคืน กู้หว่านเยว่ก็หาที่แห่งหนึ่งในเมืองหลานฮวา เพื่อเก็บเฮลิคอปเตอร์เข้ามิติ จากนั้นก็มุ่งหน้าสู่ประตูเมือง

“มาจากแคว้นใด? แจ้งชื่อมา” ทหารยามของเมืองหลานฮวาขวางกู้หว่านเยว่ไว้

กู้หว่านเยว่หยิบป้ายหยกที่เผยหยวนมอบให้นางออกมาจากห่อสัมภาระอย่างช้า ๆ “ข้าคือเผยหยวน ศิษย์ของหมอเทวดาเผย อาจารย์ของข้ากำลังรักษาอาการประชวรของราชินีอยู่ในเมืองโยวหลาน ข้ามาตามหาเขา”

ทหารยามมองป้ายหยกสองสามครั้ง จากนั้นก็รีบนำป้ายหยกไปหาแม่ทัพผู้รักษาเมือง

ไม่นานเขาก็ถือป้ายหยกกลับมา แล้วส่งคืนให้กู้หว่านเยว่อีกครั้งอย่างนอบน้อม

“ที่แท้ก็เป็นศิษย์ของท่านหมอเทวดาเผย ข้าน้อยมีตาแต่หามีแววไม่ จึงมองไม่ออก หวังว่าหมอเทวดาน้อยจะไม่ถือโทษ”

กู้หว่านเยว่เก็บป้ายหยก “ไม่เป็นไร”

ทหารยามเอ่ยขึ้น “ตอนนี้หมอเทวดาเผยอยู่ในพระราชวัง ข้าน้อยจะให้คนนำท่านไปยังศาลาพักม้าก่อน ท่านพักผ่อนที่ศาลาพักม้า แล้วข้าน้อยจะรีบไปรายงานที่พระราชวังทันที”