Semua Bab ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง: Bab 1091 - Bab 1100

เซี่ยงหงปัวเห็นว่าอนุภรรยาที่ตนเองโปรดปรานที่สุดหันมาแว้งกัดทันทีในชั่วพริบตาที่ตนเองพลาดพลั้ง หัวใจก็อดจะหนาวเยือกไม่ได้แต่เขาก็เข้าใจดีว่าตอนนี้หากต้องการปกป้องลูกชายของเขาไว้ก็มีเพียงวิธีนี้เท่านั้น“กระหม่อมเป็นคนลักพาตัวพวกนางมาเอง พวกนางเป็นผู้บริสุทธิ์ ท่านอ๋องโปรดไว้ชีวิตพวกนางด้วยเถอะ!” เซี่ยงหงปัวกล่าวซุนเมี่ยวเอ๋อร์เห็นว่าเซี่ยงหงปัวช่วยพูดแทนตนเองก็พลันรู้สึกมีความหวังขึ้นมา ขอแค่นายท่านยอมรับ คิดว่าท่านอ๋องคงไม่กล่าวโทษนางกับลูกแต่น่าเสียดาย ไม่ง่ายเลยกว่าจะได้มีชีวิตดีๆ เช่นนี้ บัดนี้กลับต้องถูกริบทรัพย์สินเสียแล้ว...“เห็นทีใต้เท้าเซี่ยงคงรักลูกจริงๆ สินะ ขาวก็พูดให้เป็นดำ ถ้าท่านรู้ว่าเด็กคนนี้ไม่ใช่ลูกแท้ๆ ของตัวเองยังจะพูดจาเช่นนี้อยู่หรือไม่?”ซ่งรั่วเจินเห็นท่าทางยินดีเสียสละทุกอย่างเพื่อลูกแท้ๆ ของเซี่ยงหงปัวแล้วก็เพียงรู้สึกว่าน่าขันนางเห็นสถานการณ์เมื่อครู่ชัดเต็มสองตา คนฉลาดแค่เห็นก็รู้แล้วว่าเมื่อครู่ซุนเมี่ยวเอ๋อร์กำลังหาเรื่อง คุณหนูสามเป็นผู้บริสุทธิ์ แต่ซุนเมี่ยวเอ๋อร์กลับมีท่าทางมั่นอกมั่นใจเสียเต็มประดา เห็นได้ชัดว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เกิดเรื่

พ่อบ้านมีสีหน้าแตกตื่น สายตาของเขาหลุกหลิกและพยายามแก้ตัวเต็มที่ “นายท่าน เรื่องนี้ใส่ร้ายกันชัดๆ อนุเก้าจริงใจต่อท่านเป็นที่สุดแล้ว ข้าเองก็ไม่กล้าทำเรื่องพรรค์นั้นหรอกขอรับ!”ทว่ายามนั้นภรรยาของพ่อบ้านพลันพุ่งเข้ามาทุบตีเขาเป็นการใหญ่“เจ้าคนสารเลว ข้านึกแล้วเชียวว่าเหตุใดบางครั้งเวลาตื่นกลางดึกแล้วเจ้าไม่อยู่ในห้อง ทุกครั้งเจ้าก็เอาแต่บอกว่าไปห้องสุขา ที่แท้เจ้าก็แอบไปลักกินกันนี่เอง!”“ข้านึกแล้วเชียว ปกติเวลาอนุเก้าเจอข้าก็มักทำหน้าบูดบึ้ง ข้าสงสัยมาตลอดว่าไปล่วงเกินนางตรงไหน ที่แท้ก็เป็นเพราะเจ้านี่เอง!”ทันใดนั้น สถานการณ์ก็พลันวุ่นวายอุตลุดซ่งรั่วเจินมองดูภาพอันแสนชุลมุนตรงหน้าโดยถือเสียว่ากำลังชมความครึกครื้นอยู่อย่างไรเสีย เรื่องที่ทั้งวุ่นวายและน้ำเน่าเช่นนี้ก็ไม่ได้พบเจอได้บ่อยๆ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าฮูหยินใหญ่และอนุภรรยาทั้งแปดยังสามัคคีกันถึงเพียงนี้ทั้งที่ทุกคนดูออกว่าซุนเมี่ยวเอ๋อร์มีความสัมพันธ์คลุมเครือกับพ่อบ้าน แต่ก็ไม่มีใครเอ่ยเตือนเซี่ยงหงปัวสักคนหากเป็นครอบครัวทั่วไป อนุภรรยาถูกจับได้ว่าลักลอบคบชู้สู่ชาย จะต้องถูกนำไปรายงานเจ้านายผู้ชายทันที จวนเซี่ยงกล

เมื่อครู่ซ่งจิ่งเซินสังเกตเห็นสายตามีเลศนัยของน้องสาวตนเองแล้ว ยามนี้คนถูกจับกุมแล้ว คิดว่าคงไม่มีความจำเป็นต้องปิดบังอีก“สาเหตุที่เซี่ยงหงปัวไม่มีลูกเสียที ด้านหนึ่งเป็นเพราะเขาเคยได้รับบาดเจ็บ อีกด้านหนึ่งคงเป็นเพราะมีคนวางยาเขา”คิ้วบางของซ่งรั่วเจินเลิกขึ้นน้อยๆ ฮูหยินใหญ่ให้กำเนิดลูกสาวสามคน แสดงว่าเซี่ยงหงปัวมีความสามารถในการมีบุตร ทว่าภายหลังรับอนุภรรยามาแปดคนแล้ว แต่กลับไม่มีใครตั้งครรภ์สักคนอนุภรรยาบางคนในจำนวนนี้มีคนที่ถูกเขาลักพาตัวมา ย่อมไม่ยินยอมพร้อมใจเป็นธรรมดา ฮูหยินใหญ่ทราบเรื่องนี้ดี แต่ก็ไม่คิดจะมอบคนออกมาฉู่อวิ๋นกุยค่อยนึกขึ้นได้ “หมายความว่าคนที่วางยาคือหนึ่งในอนุงั้นหรือ?”“นี่เป็นครั้งแรกที่ข้าเห็นว่าภรรยาเอกกับอนุภรรยามีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันถึงเพียงนี้ ทั้งที่รู้ความจริง แต่กลับไม่มีใครเปิดโปงสักคน เพื่อที่จะรอดูเรื่องชวนหัวของเจ้านาย ช่างทำให้คนเปิดหูเปิดตาโดยแท้!”กู้ฮวนเอ๋อร์อดถอนหายใจไม่ได้ “ถ้าในเรือนหลังนี้ไม่มีเซี่ยงหงปัวและซุนเมี่ยวเอ๋อร์ คนอื่นๆ อยู่ด้วยกันก็นับว่าสุขสบายดีทีเดียว”หลังจากที่เซี่ยงหงปัวถูกจับเข้าคุก ชาวเมืองหยางโจวทราบว่าท่า

“อีกประเดี๋ยวสหายของข้าก็มาแล้ว ข้าจะแนะนำเจ้าให้เขา ภรรยาของเขาจะช่วยดูแลเจ้าเอง วันหน้าไม่จำเป็นต้องกังวล”ซ่งจิ่งเซินน้ำเสียงอ่อนโยน ครอบครัวพ่อค้าจำเป็นต้องมีสาวใช้อยู่แล้ว นอกจากนี้ ภรรยาสหายเขายังเป็นผู้หญิงที่อ่อนโยนจิตใจดีงามอย่างยิ่ง ชุนฮวาไม่ถูกรังแกแน่นอนเห็นเขาจัดการเรื่องนี้อย่างเหมาะสม ซ่งรั่วเจินเหลือบมองฉู่มู่เหยาที่จากไปแล้วตรงหน้าพลางเอ่ยเตือน“พี่สี่ มู่เหยาเกรงว่าคงเข้าใจผิดแล้ว ท่านจะไปอธิบายหน่อยไหม?”ซ่งจิ่งเซินอึ้งไปแล้วเหลือบมองไปทางที่ฉู่มู่เหยาจากไปโดยจิตใต้สำนึก แววตาค่อยๆ เปลี่ยนเป็นซับซ้อนขึ้นมาซ่งรั่วเจินกะพริบตาปริบ พี่สี่ของนางเป็นคนฉลาดปานนี้ คิดว่าคงจะสังเกตเห็นอะไรกระมัง?รอจนถึงตอนรับประทานมื้อกลางวัน บรรยากาศออกจะแปลกไปบ้าง ปกติฉู่มู่เหยาร่าเริงสดใสเสมอมา แต่ครานี้กลับกินข้าวเงียบๆ โดยไม่พูดจาสักประโยค ฉู่จวินถิงและฉู่อวิ๋นกุยมัวแต่ยุ่งอยู่กับงานราชการจึงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เพียงรู้สึกว่าบรรยากาศแปลกๆ ต่างคนต่างมองไปทางคนในดวงใจ ดวงตาฉายแววสอบถามซ่งรั่วเจินและกู้ฮวนเอ๋ฮร์ยิ้มบางไม่พูดอะไร เพียงกะพริบตา ใครก่อปัญหาก็ต้องไปแก้ไขเอาเอง ร

ฤดูวสันต์มวลบุปผาผลิบาน เช่ออ๋องสมรสกับหลิงเชี่ยนเอ๋อร์อ๋องแต่งงาน พิธีย่อมไม่เล็ก ถึงนี่จะเป็นการแต่งพระชายาครั้งที่สองของเช่ออ๋อง ใครๆ ก็ยังคงชมเชยวาสนาของหลิงเชี่ยนเอ๋อร์ซ่งรั่วเจินติดตามฉู่จวินถิงไปแสดงความยินดีที่จวนเช่ออ๋อง เห็นว่ารอบด้านแขวนแพรแดง แขกเหรื่อทยอยมาถึง บรรยากาศครึกครื้นยิ่งนักเช่ออ๋องสวมชุดมงคลทักทายแขกเหรื่อพร้อมรอยยิ้ม ได้ยินคำอวยพรประโยคแล้วประโยคเล่า รอยยิ้มบนใบหน้าเขาก็ยิ่งสดใสกว่าเดิม“น้องสาม น้องสะใภ้ พวกเจ้ามาแล้วหรือ”“ยินดีกับเสด็จพี่รองด้วย” ฉู่จวินถิงส่งของขวัญแสดงความยินดีในมือมาให้ฉู่เทียนเช่อยิ้มรับมาพร้อมเอ่ยชม “ครานี้น้องสามไปเมืองหยางโจวไม่เพียงได้ไปเที่ยวชมธรรมชาติ แต่ยังปิดคดีใหญ่ได้อีกด้วย ข้าแค่ฟังก็รู้สึกตื่นเต้นแล้ว”“รอจนหลังแต่งงาน ข้ากับพี่สะใภ้ของเจ้าก็จะลาไปท่องเที่ยวเหมือนกัน แต่คงไม่โชคดีเหมือนเจ้าหรอก!”“ข้าเพียงแต่ไปพบเข้าโดยบังเอิญ ใครก็ไม่หวังว่าจะมีหนอนประเภทนี้ในราชสำนัก”ซ่งรั่วเจินฟังบทสนทนาระหว่างสองพี่น้อง แม้ว่าฉู่เทียนเช่อมีสีหน้าเรียบเฉย แต่ก็ดูออกได้ไม่ยากว่าเขาอิจฉาเรื่องที่ฉู่จวินถิงได้สร้างความชอบที่เข