Share

บทที่ 1094

Author: จี้เวยเวย
อวิ๋นหยางฟังคำสั่งเจ้านายตนเอง แม้เรื่องราวจะซับซ้อน แต่พวกเขาก็ไม่ได้พบพานเรื่องทำนองนี้เป็นครั้งแรก แค่ทำตามคำสั่งของท่านอ๋องไปจัดการทีละอย่างก็พอแล้ว

ฉู่อวิ๋นกุยได้ยินคำสั่งของเสด็จพี่ของตนแล้ว ตระหนักว่าเบื้องหลังเรื่องนี้ยังมีสิ่งที่ต้องไปจัดการก็รู้สึกว่าหนังศีรษะชาวาบ

แต่ครั้นคิดดูอีกที...ออกมาท่องเที่ยวรอบเดียว เสด็จพี่ก็สร้างความชอบได้อีกแล้ว

กลับถึงเมืองหลวง เกรงว่าคงถูกเสด็จพี่คนอื่นๆ อิจฉากันแทบตายเลยทีเดียว!

ถึงตอนนี้ซุนเมี่ยวเอ๋อร์กับพ่อบ้านค่อยตระหนักว่าที่แท้ผ่านมานานขนาดนี้ หาใช่เป็นเพราะพวกตนแอบซ่อนได้ดีไม่ แต่คนในจวนล้วนแค้นเคืองนายท่านจึงยอมอดทนต่อพวกตน เพราะอยากเห็นนายท่านโชคร้าย...

เซี่ยงหงปัวโกรธจนร่างกายสั่นเทิ้ม สัมผัสได้ถึงความปั่นป่วนภายในร่าง ครั้นอ้าปากก็กระอักเลือดออกมาคำหนึ่ง

เขาพลันคุกเข่าลงไป สารภาพทุกอย่างออกมาจนหมด

“ท่านอ๋อง กระหม่อมไม่ได้ลักพาตัวซุนเมี่ยวเอ๋อร์กลับมา แต่ซุนต้าซานเป็นคนส่งนางมาที่จวนของกระหม่อม”

“ตอนนั้นซุนต้าซานบอกว่ากระหม่อมอยากได้ลูกชาย แต่จนแล้วจนรอดก็ยังไม่มี ประจวบกับหมอดูทำนายว่าพี่สาวเขาดวงชะตาดีมีวาสนา ถ้าเข้ามาในจวนก
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1102    

    บัดนี้กลับต้องพ่ายแพ้แก่ซ่งรั่วเจินติดต่อกันถึงสองครา นางจะกล้ำกลืนความคับแค้นนี้ได้อย่างไรกัน! “ไม่ต้องหรอก พวกท่านไปก่อนเถิด อีกประเดี๋ยวข้าจะไปพร้อมกับท่านอ๋อง” ซ่งรั่วเจินยิ้มเบา ๆ คิดจะเล่นไม้นี้กับนางหรือ? ฝันไปเถิด! ฉู่จวินถิงยืนอยู่กับอวิ๋นอ๋องและคนอื่น ๆ พอดี คอยหันสายตามามองฮูหยินของตนเป็นระยะ ๆ ครั้นเห็นว่านางมิได้เสียเปรียบ จึงวางใจลง “เสด็จพี่ โปรดวางใจเถิด ข้าดูแล้วพี่สะใภ้หาได้ถูกรังแกง่าย ๆ ไม่” ฉู่อวิ๋นกุยมองตามสายตาของเสด็จพี่ของตนไป ก็อดขำไม่ได้ แต่ก่อนหาได้เคยเห็นเสด็จพี่มีท่าทีเยี่ยงนี้ไม่ หลังจากที่มีพี่สะใภ้แล้วก็เปลี่ยนไปมากจริง ๆ ฉู่จวินถิงละสายตากลับมา ก็ได้ยินเสียงวิพากษ์วิจารณ์ขององค์ชายคนอื่น ๆ “พวกเจ้าว่าเสด็จพี่ใหญ่วันนี้เป็นอันใดไป? แม้นจะเรียกว่าชายารอง แต่ก็เป็นเพียงอนุภรรยา ขนาดว่าวันนี้พี่สะใภ้ใหญ่มาแล้ว ยังพาอนุภรรยามาด้วย เช่นนี้มันก็ผิดแบบแผนอยู่บ้าง” องค์ชายห้ากล่าวพลางทอดถอนใจ องค์ชายเจ็ดส่ายหน้า “กล่าวได้เพียงว่าเจียงฉิงหลานมีฝีมืออยู่บ้าง สามารถเอาอกเอาใจจนทำให้เสด็จพี่ใหญ่โปรดปรานถึงเพียงนี้”

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1101    

    ซ่งรั่วเจินเพิ่งจะตระหนักถึงเหตุผลที่เมิ่งชิ่นมาบอกนาง “เจ้าหมายความว่า...อีกประเดี๋ยวพระชายามู่อวิ๋นจะมาหาเรื่องข้ากระนั้นหรือ?” เมิ่งชิ่นพยักหน้า “ข้าคิดว่ามีความเป็นไปได้ พระชายามู่อวิ๋นมีอุปนิสัยหุนหันอยู่เป็นนิจ ต่างจากฮูหยินนางอื่น เจ้าจงตามติดอยู่ข้างกายฉู่อ๋องเถิด อย่าได้ไปด้านหลังเลย” “นางเป็นผู้อาวุโส ย่อมไม่อาจมาตามหาเจ้าจากทางด้านหน้าได้ ตราบเท่าที่มิได้พบหน้ากัน ก็ย่อมไม่เป็นอันใด” แต่ทว่า ครั้นซ่งรั่วเจินฟังจบแล้ว ก็กล่าวขึ้นอย่างทันทีว่า “เกรงว่าจะเป็นไปมิได้เสียแล้ว” เมิ่งชิ่นงุนงงเป็นอย่างยิ่ง ยังไม่ทันได้ตระหนักว่าคำนี้หมายความว่าอย่างไร ก็เห็นเจียงฉิงหลานยิ้มพลางเดินเข้ามาแล้ว “พระชายาฉู่อ๋อง พบกันอีกแล้ว” นางย่างกรายเข้ามาด้วยใบหน้าที่เปี่ยมด้วยความเบิกบาน บนใบหน้านั้นหาได้มีความไม่พอใจต่อซ่งรั่วเจินแม้แต่น้อยไม่ ตรงกันข้าม กลับดูราวกับปลาบปลื้มที่ได้พบกันอีกครั้ง “เรื่องครั้งก่อนล้วนเป็นความผิดของข้าเอง นับแต่ได้รับการตักเตือนจากฉู่อ๋อง ข้าก็กลับไปทบทวนสำนึกอย่างถี่ถ้วน ในภายหน้า ข้าจะไม่กระทำเรื่องที่ผิดเยี่ยงนั้นอีกเด็ดขาด”

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1100

    “มีความสามารถปีนขึ้นเตียงพี่เขย ยังจะสนใจหน้าตาอีกงั้นรึ?”ฮูหยินจำนวนไม่น้อยในงานเอ่ยถึงเรื่องนี้แล้วก็อดจะลอบหัวเราะไม่ได้ คุณหนูตระกูลสูงศักดิ์ทำเรื่องน่าอับอายพรรค์นี้ออกมาได้ ในใจทุกคนล้วนแต่ดูแคลนออกเรือนไปดีๆ ไม่ดีงั้นรึ? ไปเสนอตัวใช้สามีร่วมกับพี่สาว ทั้งยังแอบขึ้นเตียงไปในตอนที่พี่สาวไม่ระแคะระคาย ไม่ว่าเป็นใครก็ต้องรู้สึกว่าน่าอับอายยิ่งซ่งรั่วเจินมุ่นคิ้วเรียวบาง แต่ไม่ได้แสดงอารมณ์ออกมาทางสีหน้าหลังเกิดเรื่องขึ้นในวันนั้น เซียวอ๋องก็รับเจียงฉิงหลานเข้าจวนอ๋องไปเป็นชายารอง แต่ยังไม่ได้ป่าวประกาศออกไป ทั้งยังไม่ได้จัดงานมงคลอีกด้วยด้วยเหตุนี้ ทุกคนพูดถึงสักพักก็ไม่ได้พูดถึงอีก คิดไม่ถึงว่าวันนี้คนทั้งสองจะมาร่วมงานแต่งงานของเช่ออ๋องพร้อมกัน หากไม่อยากให้คนสนใจย่อมเป็นไปไม่ได้พวกเช่ออ๋องที่อยู่อีกด้านหนึ่งสังเกตเห็นเรื่องนี้ ฉับพลันนั้นก็ตระหนักว่าไม่เหมาะสม“เสด็จพี่ใหญ่ นี่มันสถานการณ์แบบไหนกัน?” เช่ออ๋องเอ่ยถามด้วยความประหลาดใจเซียวอ๋องเหลือบมองเจียงฉิงหลานที่อยู่ข้างกายแวบหนึ่ง ใบหน้าฉายแววอ่อนใจ น้ำเสียงกลับอ่อนโยน “ฉิงหลาน งานในวันนี้ไม่เหมาะสม เจ้ารีบกลับไ

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1099

    ฤดูวสันต์มวลบุปผาผลิบาน เช่ออ๋องสมรสกับหลิงเชี่ยนเอ๋อร์อ๋องแต่งงาน พิธีย่อมไม่เล็ก ถึงนี่จะเป็นการแต่งพระชายาครั้งที่สองของเช่ออ๋อง ใครๆ ก็ยังคงชมเชยวาสนาของหลิงเชี่ยนเอ๋อร์ซ่งรั่วเจินติดตามฉู่จวินถิงไปแสดงความยินดีที่จวนเช่ออ๋อง เห็นว่ารอบด้านแขวนแพรแดง แขกเหรื่อทยอยมาถึง บรรยากาศครึกครื้นยิ่งนักเช่ออ๋องสวมชุดมงคลทักทายแขกเหรื่อพร้อมรอยยิ้ม ได้ยินคำอวยพรประโยคแล้วประโยคเล่า รอยยิ้มบนใบหน้าเขาก็ยิ่งสดใสกว่าเดิม“น้องสาม น้องสะใภ้ พวกเจ้ามาแล้วหรือ”“ยินดีกับเสด็จพี่รองด้วย” ฉู่จวินถิงส่งของขวัญแสดงความยินดีในมือมาให้ฉู่เทียนเช่อยิ้มรับมาพร้อมเอ่ยชม “ครานี้น้องสามไปเมืองหยางโจวไม่เพียงได้ไปเที่ยวชมธรรมชาติ แต่ยังปิดคดีใหญ่ได้อีกด้วย ข้าแค่ฟังก็รู้สึกตื่นเต้นแล้ว”“รอจนหลังแต่งงาน ข้ากับพี่สะใภ้ของเจ้าก็จะลาไปท่องเที่ยวเหมือนกัน แต่คงไม่โชคดีเหมือนเจ้าหรอก!”“ข้าเพียงแต่ไปพบเข้าโดยบังเอิญ ใครก็ไม่หวังว่าจะมีหนอนประเภทนี้ในราชสำนัก”ซ่งรั่วเจินฟังบทสนทนาระหว่างสองพี่น้อง แม้ว่าฉู่เทียนเช่อมีสีหน้าเรียบเฉย แต่ก็ดูออกได้ไม่ยากว่าเขาอิจฉาเรื่องที่ฉู่จวินถิงได้สร้างความชอบที่เข

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1098

    ฉู่อี้ชวนได้ยินคำพูดของฉู่เทียนเช่อแล้วก็กล่าวเสียงเรียบ “นี่คือโชคของเขา ทั้งยังเป็นโชคของชาวเมืองหยางโจว”“เสด็จพี่ ท่านต่างหากที่เป็นองค์ชายใหญ่ ควรเป็นคนที่ได้ครองใจชาวบ้านถึงจะถูก บัดนี้น้องสามมีชื่อเสียงเลื่องลือปานนี้ ท่านต้องเร่งมือแล้วนะ” ฉู่เทียนเช่อเอ่ยพร้อมยิ้มบางเป็นองค์ชายเหมือนกัน องค์ชายใหญ่ยังเป็นโอรสองค์โต หลายปีมานี้พากเพียรสร้างชื่อตลอดมา เขาย่อมล่วงรู้ความทะเยอทะยานขององค์ชายใหญ่เป็นอย่างดีก่อนหน้านี้ฉู่จวินถิงอยู่ไกลถึงชายแดน พวกเขาไม่ได้เก็บมาใส่ใจสักเท่าใด ยามนี้ไม่เพียงแต่กลับมาแล้ว แต่ยังจัดการเรื่องต่างๆ ได้อย่างยอดเยี่ยมในเรื่องทั้งหมดนั้นถ้าจะกล่าวถึงสิ่งที่ชวนให้คนวิพากษ์วิจารณ์ก็คงมีเพียงเรื่องที่แต่งงานกับผู้หญิงที่เคยถอนหมั้น แต่ผู้หญิงที่เคยถอนหมั้นผู้นั้นคือซ่งรั่วเจินนี่นา!ดูเพียงความสามารถของซ่งรั่วเจิน เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ไม่นับเป็นอันใดทั้งนั้น!“น้องสามไปพบเข้าโดยบังเอิญเป็นโชคดีของชาวบ้าน สำหรับพวกเราแล้วล้วนเป็นเรื่องดี น้องรองควรเปิดใจให้กว้าง หรือยังจะต้องอิจฉาตาร้อนในความสำเร็จของน้องชายแท้ๆ อีกงั้นรึ?”ฉู่อี้ชวนปรายตามองฉู่เทียนเ

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1097

    “อีกประเดี๋ยวสหายของข้าก็มาแล้ว ข้าจะแนะนำเจ้าให้เขา ภรรยาของเขาจะช่วยดูแลเจ้าเอง วันหน้าไม่จำเป็นต้องกังวล”ซ่งจิ่งเซินน้ำเสียงอ่อนโยน ครอบครัวพ่อค้าจำเป็นต้องมีสาวใช้อยู่แล้ว นอกจากนี้ ภรรยาสหายเขายังเป็นผู้หญิงที่อ่อนโยนจิตใจดีงามอย่างยิ่ง ชุนฮวาไม่ถูกรังแกแน่นอนเห็นเขาจัดการเรื่องนี้อย่างเหมาะสม ซ่งรั่วเจินเหลือบมองฉู่มู่เหยาที่จากไปแล้วตรงหน้าพลางเอ่ยเตือน“พี่สี่ มู่เหยาเกรงว่าคงเข้าใจผิดแล้ว ท่านจะไปอธิบายหน่อยไหม?”ซ่งจิ่งเซินอึ้งไปแล้วเหลือบมองไปทางที่ฉู่มู่เหยาจากไปโดยจิตใต้สำนึก แววตาค่อยๆ เปลี่ยนเป็นซับซ้อนขึ้นมาซ่งรั่วเจินกะพริบตาปริบ พี่สี่ของนางเป็นคนฉลาดปานนี้ คิดว่าคงจะสังเกตเห็นอะไรกระมัง?รอจนถึงตอนรับประทานมื้อกลางวัน บรรยากาศออกจะแปลกไปบ้าง ปกติฉู่มู่เหยาร่าเริงสดใสเสมอมา แต่ครานี้กลับกินข้าวเงียบๆ โดยไม่พูดจาสักประโยค ฉู่จวินถิงและฉู่อวิ๋นกุยมัวแต่ยุ่งอยู่กับงานราชการจึงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เพียงรู้สึกว่าบรรยากาศแปลกๆ ต่างคนต่างมองไปทางคนในดวงใจ ดวงตาฉายแววสอบถามซ่งรั่วเจินและกู้ฮวนเอ๋ฮร์ยิ้มบางไม่พูดอะไร เพียงกะพริบตา ใครก่อปัญหาก็ต้องไปแก้ไขเอาเอง ร

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status