ผ่านไปไม่นาน คนของทางการก็มาพาตัวคนไป“พระชายาฉู่อ๋อง วันนี้ขอบคุณท่านมาก หากไม่ใช่ท่าน น่ากลัวว่าข้าก็ไม่รู้จะถูกพวกเขาตอแยจนถึงยามใด”เมิ่งเจ๋อเผยสีหน้าเก้อกระดาก ก่อนหน้านี้ในหัวเขามีแต่ความคิดว่ามันเป็นปัญหายุ่งยากใหญ่โต เพื่อรักษาชื่อเสียงของตัวเอง และเพื่อไม่ให้ภรรยาไม่พอใจ เขาจึงคิดว่าไม่ว่าอย่างไรก็ต้องปกปิดเรื่องนี้ให้มิดที่สุดเท่าที่จะทำได้บัดนี้เข้าใจทุกอย่างแล้ว คิดว่าก่อนหน้านี้ตนเองโง่เขลาเกินไป เหตุใดเขาสามารถทำเรื่องโง่เขลาเบาปัญญาเพียงนี้ได้กันนะ?เล่าลือออกไปน่ากลัวว่าทุกคนจะต้องหัวเราะเขาโง่งมไร้สมอง แต่ไม่ว่าอย่างไรเขาคิดว่าคนเหล่านี้จะต้องชดใช้!ซ่งรั่วเจินหัวเราะเบาๆ “คุณชายเมิ่งเองก็ไม่จำเป็นต้องใส่ใจเกินไปนัก อันที่จริงพูดไปแล้ว นี่ก็สามารถพิสูจน์ได้ว่าท่านมีใจให้ฮูหยินเพียงผู้เดียว”เมิ่งเจ๋อชะงัก ทันใดนั้นเข้าใจความนัยในคำพูดแล้ว“หากเปลี่ยนเป็นชายหลายใจคนอื่น ในเมื่อเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น คาดว่าคงไม่คิดมากนัก เลวร้ายที่สุดก็รับเข้าบ้านเป็นอนุ”“เช่นนี้แล้ว พวกเขาก็ยากจะใช้แผนนี้ต่อไปได้” ซ่งรั่วเจินพูดเมิ่งเจ๋อลูบจมูก รู้สึกอึดอัดใจอยู่บ้างเมิ่งชิ
ได้ฟังคำชี้แนะของซ่งรั่วเจิน ซุนต้าซานคล้ายตอบสนองแล้วเขาหันหน้าไป สายตาตรวจสอบซุนเสี่ยวชุ่ยและซุนเอ้อร์สือไปมา เกิดความสงสัยขึ้นภายในใจหรือว่า...เป็นความจริง?“พี่ใหญ่ ท่านอย่าฟังคำพูดเหลวไหลของพวกเขาเป็นอันขาด พวกเขาแค้นใจต่อเรื่องที่พวกเราทำ จึงจงใจยุแยงความสัมพันธ์ หากท่านเชื่อจริงๆ นั่นยังไม่ติดกับอีกหรือ?” ซุนเอ้อร์สือรีบพูดซุนเสี่ยวชุ่ยพยักหน้า “พี่ใหญ่ ข้าอยู่ข้างกายท่านมาโดยตลอด ลูกเป็นของท่านหรือไม่ ท่านน่าจะรู้ดี!”ซุนต้าซานมองสีหน้าจริงจังของพวกเขาทั้งสองคน ความสงสัยภายในใจพลันมลายหายไป คิดว่าพวกเขาพูดถูกแล้ว ตนเองไม่สมควรสงสัยตามใจ“คำพูดของพระชายาฉู่อ๋องเจ้าไม่เชื่อ เช่นนั้นเจ้าก็โง่เขลาเบาปัญหาเหลือเกินจริงๆ”“คิดอยากเอาคืนพวกเจ้า ไปแจ้งทางการก็พอ พวกเจ้าไม่มีวันพบจุดจบที่ดี ยังจะต้องเสียเวลาพูดจาเหลวไหลกับพวกเจ้าอีกหรือ ก็ไม่รู้ว่าพวกเจ้าโง่หรือพวกเราโง่กันแน่!”เมิ่งชิ่นเผยสีหน้ารังเกียจ ต่อให้ไม่เข้าใจสถานการณ์ของสามคนนี้ แต่เพียงท่าทางร้อนตัวของซุนเอ้อร์สือก็สามารถเดาออกได้ไม่ยาก“จิ๊ๆ เจ้ายังเป็นพี่ใหญ่มาหลอกคนอีกนะ คิดไม่ถึงล่ะสิว่าจะกลายเป็นไอ้งั่งคนนั
“โชคดีข้าสังเกตเห็นความผิดปกติของท่าน จึงตั้งใจขอให้รั่วเจินช่วยเหลือ หาไม่แล้วไม่รู้ท่านจะปิดบังเรื่องนี้ไปจนถึงยามใด!” เมิ่งชิ่นถอนหายใจสายตาเมิ่งเจ๋อสะท้อนแววซาบซึ้งใจ “ชิ่นเอ๋อร์ ครั้งนี้ต้องขอบคุณเจ้าและพระชายามาก หาไม่แล้วข้ายังไม่รู้จะสามารถผ่านเรื่องนี้ไปได้เช่นไร”“พูดเถอะ ตกลงพวกเจ้าทำเรื่องนี้อย่างไร?” ซ่งรั่วเจินพูดซุนต้าซานสามคนสบตากันแวบหนึ่ง คราวนี้ไม่กล้าปิดบังอีก รีบเล่าเรื่องทั้งหมดออกมาเมิ่งเจ๋อถอนหายใจเฮือกหนึ่ง รู้ว่าตนเองเมาเหล้าแล้วก็ถูกพวกเขาทำให้หมดสติไป ไม่ได้ทำอันใดทั้งสิ้น กระนั้นยังรู้สึกไม่สบอารมณ์อย่างอดไม่ได้ล้วนต้องโทษพวกไร้ยางอายเหล่านี้ ระยะนี้เขานอนหลับไม่สนิทเลยสักวัน!“พวกเจ้าไร้ยางอายเกินไปแล้ว! ข้าและพวกเจ้าไม่มีความแค้นต่อกัน พวกเจ้าทำร้ายข้าถึงเพียงนี้!” เมิ่งเจ๋อโมโหแทบแย่“เงินเล่า? ไม่คิดคืนกระนั้น?” ซ่งรั่วเจินถามสีหน้าซุนต้าซานไม่สบอารมณ์อย่างมาก นึกเสียใจภายหลังอย่างบอกไม่ถูก หากรู้แต่แรก พวกเขาคงไม่ใช้อุบายนี้ตอนนี้ไม่เพียงไม่ได้รับอันใด ยังต้องคืนเงินทั้งหมดอีกด้วย“คืน พวกเราจะคืนขอรับ!” ซุนต้าซานรีบรับคำ “เพียงแต่ตอนนี
เพียงเอ่ยประโยคนี้ออกมา ทุกคนล้วนตกตะลึงเมิ่งเจ๋อเผยสีหน้าตกตะลึงพรึงเพริด พระชายาฉู่อ๋องหมายความว่าอย่างไร?ซุนต้าซานเป็นพี่ชายของซุนเสี่ยวชุ่ย ลูกภายในท้องจะเป็นของเขาได้อย่างไร?เมิ่งชิ่นเผยสีหน้าว้าวุ่น ความคืบหน้าของเรื่องนี้ทำให้สมองทำงานไม่ทัน แต่ในเมื่อรั่วเจินพูดเช่นนี้ นั่นก็หมายความว่าทั้งสองคนไม่ใช่พี่น้องกัน“เจ้าพูดเหลวไหลอันใด?” สีหน้าซุนต้าซานเปลี่ยนไป “นางเป็นน้องสาวของข้า ลูกภายในท้องนางจะเป็นของข้าได้อย่างไร?”“พวกเจ้าแสดงละครต่อไปไม่ได้แล้ว คงไม่ฝืนแสดงต่อหรอกกระมัง?”ซ่งรั่วเจินส่ายหน้า ใบหน้าเปื้อนยิ้มกลับเย็นชาลงในทันใด“คิดใช้อุบายหลอกลวงรีดไถเงิน วางยาทำให้คนหมดสติแล้วค่อยสร้างสถานการณ์เท็จ จากนั้นฉวยโอกาสนี้หาเงินก้อนโต!”“ข้าเห็นมามากมายนัก แต่พวกเจ้าละโมบเกินไป คิดจะขูดรีดกันจนสิ้นเนื้อประดาตัว!”พวกซุนต้าซานใจเต้น คิดไม่ถึงเลยว่าซ่งรั่วเจินจะเปิดโปงพวกเขา หรือว่าสองวันมานี้เมิ่งเจ๋อไม่ได้นำเงินออกมาให้ แท้จริงแล้วไปเชิญคนมา?“เจ้าพูดเหลวไหลอันใด? น้องสาวข้าเป็นหญิงสาวบริสุทธิ์ เป็นเขาบีบบังคับ นี่ถึงตั้งครรภ์ก่อนแต่งงาน!” ซุนต้าซานรีบพูดซ่งรั่ว
“ข้า ข้า...”“ลูกย่อมเป็นของเขา แต่น้องสาวข้าไม่อยากเป็นอนุ ขอเพียงมอบเงินให้พวกเรา เลี้ยงดูนางไว้ภายนอกก็พอ” ซุนต้าซานรีบพูด“นี่จะได้อย่างไร?” ซ่งรั่วเจินรีบส่ายหน้า “เด็กของพวกเราสกุลเมิ่งไม่มีวันปล่อยให้ลำบากอยู่ภายนอกได้ พวกเจ้าต้องการเงินเลี้ยงดูพวกเจ้ากลับไม่ใช่ปัญหา แต่ถึงตอนนั้นคลอดเด็กออกมาแล้ว จะต้องส่งมาที่จวนของพวกเรา”“ถึงตอนนั้นพวกเราจะมอบฐานะให้เด็ก หากไม่ใช่ลูกของพี่ชายข้า สกุลเมิ่งของพวกเรารังแกได้ไม่ง่าย ไม่มีวันยอมทนเป็นอันขาด!”“พวกเราย่อมไม่ได้หลอกพวกเจ้า หากไม่ใช่เพราะคนผู้นี้พรากความบริสุทธิ์ของน้องสาวข้า ตอนนี้พวกเราก็ไม่กลายเป็นเช่นนี้ ในภายภาคหน้าน้องสาวข้าแต่งออกไปไม่ได้แล้ว!”“ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องมอบเงินให้พวกเรา!”“อ๋อ? เช่นนั้นข้ากลับแปลกใจ พี่ใหญ่ข้าไม่ใช่ไม่ยอมแต่งน้องสาวเจ้าเข้ามา อิงตามฐานะของพวกเจ้า เป็นอนุของสกุลเมิ่งก็นับว่าไม่เลวแล้ว”“พี่ใหญ่และพี่สะใภ้ใหญ่ข้าเป็นคนใจดีมีเมตตา ไม่มีวันรังแกอนุคนหนึ่งแน่ ไฉนเลยจะต้องลำบากถึงเพียงนี้?” ซ่งรั่วเจินพูดด้วยความสงสัยหากเมิ่งเจ๋อและเมิ่งชิ่นยังไม่เข้าใจ นั่นก็โง่เต็มที!เด็กในท้องของแม่นางท่านน
สายตาซ่งรั่วเจินสะท้อนแววระอา คุณชายชนชั้นสูงเหล่านี้ฐานะดี ทุกวันอ่านหนังสือ ไม่รู้ว่าได้พบคนหน้าหนาไร้ยางอายเหล่านี้แล้วจะต้องรับมือเช่นไรเมิ่งเจ๋อมองปราดเดียวก็รู้ว่าฐานะดี อีกทั้งยังกังวลจะมีปัญหา เป็นจำพวกที่คนวางแผนตกหลุมพรางสตรีชมชอบที่สุดไม่เพียงไม่ต้องกังวลความปลอดภัยของชีวิต ไม่ว่าอยากได้สิ่งใดก็ย่อมได้“วางใจ เรื่องนี้ยกให้ข้าเถอะ!” ซ่งรั่วเจินกะพริบตาเมิ่งชิ่นตกตะลึงพรึงเพริด หรือพวกเขาไม่ต้องไปหาคนช่วยหรือ? หากถูกตีขึ้นมา...นางมองตนเอง อีกทั้งยังมองสาวใช้มีวิชายุทธ์ข้างกายซ่งรั่วเจิน คิดว่ามีเพียงสองคนนี้ก็คล้ายเพียงพอแล้วจริงๆ“พี่ใหญ่ ข้าก็ว่าแล้วเชียวเหตุใดหลายวันมานี้ท่านมีเรื่องหนักใจอยู่ตลอด ที่แท้ก็มาหาพี่สะใภ้เพิ่มอีกคนนี่เอง!”ซ่งรั่วเจินเดินเข้าไปหยุดข้างกายเมิ่งเจ๋อด้วยสีหน้าตกตะลึง ดวงตาฝ่ายหลังสะท้อนแววเหลือจะเชื่อ ครั้นได้เห็นซ่งรั่วเจินกะพริบตาให้ เขาก็เข้าใจแล้ว“พวกเจ้าตามข้ามาตลอดทางเลยหรือ?”เมิ่งชิ่นพยักหน้า “พี่ใหญ่ พวกเราเห็นวันนี้ท่านเหม่อลอยว้าวุ่น ก็เดาได้ว่าจะต้องเกิดเรื่องอย่างแน่นอน คิดไม่ถึงเลยว่าท่านจะมีคนอื่นที่ภายนอก”“นี่ไม่ใช