บทที่ 1097

“อีกประเดี๋ยวสหายของข้าก็มาแล้ว ข้าจะแนะนำเจ้าให้เขา ภรรยาของเขาจะช่วยดูแลเจ้าเอง วันหน้าไม่จำเป็นต้องกังวล”

ซ่งจิ่งเซินน้ำเสียงอ่อนโยน ครอบครัวพ่อค้าจำเป็นต้องมีสาวใช้อยู่แล้ว นอกจากนี้ ภรรยาสหายเขายังเป็นผู้หญิงที่อ่อนโยนจิตใจดีงามอย่างยิ่ง ชุนฮวาไม่ถูกรังแกแน่นอน

เห็นเขาจัดการเรื่องนี้อย่างเหมาะสม ซ่งรั่วเจินเหลือบมองฉู่มู่เหยาที่จากไปแล้วตรงหน้าพลางเอ่ยเตือน

“พี่สี่ มู่เหยาเกรงว่าคงเข้าใจผิดแล้ว ท่านจะไปอธิบายหน่อยไหม?”

ซ่งจิ่งเซินอึ้งไปแล้วเหลือบมองไปทางที่ฉู่มู่เหยาจากไปโดยจิตใต้สำนึก แววตาค่อยๆ เปลี่ยนเป็นซับซ้อนขึ้นมา

ซ่งรั่วเจินกะพริบตาปริบ พี่สี่ของนางเป็นคนฉลาดปานนี้ คิดว่าคงจะสังเกตเห็นอะไรกระมัง?

รอจนถึงตอนรับประทานมื้อกลางวัน บรรยากาศออกจะแปลกไปบ้าง ปกติฉู่มู่เหยาร่าเริงสดใสเสมอมา แต่ครานี้กลับกินข้าวเงียบๆ โดยไม่พูดจาสักประโยค

ฉู่จวินถิงและฉู่อวิ๋นกุยมัวแต่ยุ่งอยู่กับงานราชการจึงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เพียงรู้สึกว่าบรรยากาศแปลกๆ ต่างคนต่างมองไปทางคนในดวงใจ ดวงตาฉายแววสอบถาม

ซ่งรั่วเจินและกู้ฮวนเอ๋ฮร์ยิ้มบางไม่พูดอะไร เพียงกะพริบตา ใครก่อปัญหาก็ต้องไปแก้ไขเอาเอง ร