All Chapters of ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ: Chapter 841 - Chapter 847

แสดงว่าสมัยก่อนที่ติดตามอดีตฮ่องเต้ ก็เพื่อจุดประสงค์นี้กระมังเสียดายไม่ว่าเขาจะพยายามสักเพียงไหน ก็ไม่อาจสั่นคลอนบัลบัลก์ของอดีตฮ่องเต้ได้เสียงเหวยป๋อจื่อดังมาจากข้างนอกซ้ำอีก “เสียดายพิษในตัวคุณชายกู้ จนป่านนี้ยังหาวิธีถอนพิษไม่ได้”“ส่วนฉู่ชางเหยียนก็ไม่ส่งยาถอนพิษมาให้อีก นับว่าไม่สมควรยิ่ง”“ยามนี้จึงต้องให้คุณชายลดตัวอาศัยอยู่ในบ้านข้าไปก่อน รอจนวันหน้าบรรลุเป้าหมายแล้ว ข้าจะช่วยคุณชายได้ขึ้นครองบัลลังก์แห่งไท่ยวน”กู้มั่วหลียิ้มตอบ แสดงเจตนาให้เหวยป๋อจื่อไปนั่งดื่มน้ำชาที่ศาลาพักร้อน“วันนี้เหตุใดท่านจึงย้อนกลับมาอีก คงไม่ใช่เพราะกลัวข้าจะทำลายศาลาพักร้อนของท่านจนเสียหายหรอกนะ”ด้วยวิสัยของเหวยป๋อจื่อที่ผ่านมา ทุกวันเขาจะมาเรือนตะวันออกเพียงหนึ่งครั้งเท่านั้นจิบน้ำชาพูดคุยกับกู้มั่วหลีครู่หนึ่งแล้วจึงจากไป และจะไม่มาหนที่สองอีกดูท่าเขาคงรู้แล้วว่า เจี่ยนอันอันได้หลุดพ้นจากการควบคุมของเขา จึงมาดูว่านางจะอยู่ที่นี่หรือเปล่าเหวยป๋อจื่อนั่งอยู่ในศาลา เหลือบตาไปทางประตูห้องนอน“วันนี้ข้าได้จับคนคนหนึ่งมา ซึ่งคนผู้นี้เจ้าก็รู้จักดี และเชื่อว่าคงต้องการจะพบนางมาก”เหวย

“เจ้าจงวางใจพักผ่อนอยู่ที่นี่ ข้ารับรองว่าจะไม่คิดล่วงล้ำเจ้า”“ถ้าเหวยป๋อจื่อย้อนมาอีกครั้ง ข้าก็จะปกป้องเจ้าอย่างดี ไม่ให้เขาพบเห็นการปรากฏตัวของเจ้าแน่นอน”กู้มั่วหลีกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน คล้ายกำลังพูดคุยอยู่กับสตรีที่ตนรักแต่เจี่ยนอันอันกลับเต็มไปด้วยความร้อนรน นางคิดแต่จะหนีจากกู้มั่วหลีก่อน ค่อยไปคิดบัญชีกับเหวยป๋อจื่อต่อแต่ยามนี้นางกลับไม่สามารถทำอะไรได้ จุดที่ถูกสกัดไว้ ต้องรออีกสองชั่วยามจึงจะคลายออกเองจึงได้แต่ปล่อยให้กู้มั่วหลี่นั่งอยู่ข้างกาย โดยไม่มีแรงต่อต้านแม้เพียงน้อยนิดกู้มั่วหลีลูบไล้ใบหน้าเจี่ยนอันอันเบาๆ หลายครั้ง ก่อนจะดึงมือกลับไปเจี่ยนอันอันเกิดความรู้สึกขยะแขยงราวกับกินแมลงวันเข้าปากนางจ้องมองกู้มั่วหลีด้วยความโกรธ แต่กลับเห็นอีกฝ่ายเปี่ยมด้วยสายตาอันอ่อนโยนชายผู้นี้เห็นทีคงเสียสติเป็นแม่นมั่น จะใช้สายตาอ่อนโยนเช่นนี้มองนางทำไมกันเมื่อเห็นเจี่ยนอันอันจ้องมองด้วยความเดือดดาล กู้มั่วหลีพลันเหยียดริมฝีปาก ผุดรอยยิ้มน่าดูออกมา“เจ้าคงยังไม่ได้กินข้าว ป่านนี้น่าจะหิวแย่แล้ว ข้าจะให้คนทำอาหารมาให้”กู้มั่วหลีกล่าวพลาง ลุกขึ้นเดินออกจากห้องไป

เสิ่นจือเจิ้งรีบวิ่งเข้ามา “ฉู่จวินสิง ตื่นเร็วเข้า!”ฉู่จวินสิงยังคงหลับตานิ่ง แม้แต่ลมหายใจก็ดูอ่อนแรงลงมากเสิ่นจือเจิ้งเห็นลำคอฉู่จวินสิงที่โผล่ออกจากคอเสื้อ มีไอดำกลุ่มหนึ่งแทรกเข้าไปในร่างกายเขาเขารีบเปิดเสื้อของฉู่จวินสิงออก ก็พบว่าหน้าอกเขากลายเป็นสีดำคล้ำไปแล้วทันใดนั้นจึงคิดได้ว่า เจ้าของร่างเดิมขณะถูกท่านย่าเล็กใช้วิชาไสยศาสตร์เข้าควบคุม ก็ได้ปรากฏไอสีดำเช่นนี้ เข้าสู่ร่างกายเหมือนกันเสิ่นจือเจิ้งเข้าใจโดยพลัน ว่าฉู่จวินสิงได้ถูกวิชาไสยศาสตร์สะกดเข้าแล้วหากไม่รีบพาเขาไปจากที่นี่ ผลร้ายคงไม่อาจคาดคิดเมื่อนึกถึงตรงนี้ เสิ่นจือเจิ้งจึงรีบสกัดจุดฉู่จวินสิงเร็วพลัน เพื่อยับยั้งมิให้ไอสีดำนั้นแพร่กระจายไปทั่วร่างพร้อมทั้งนำฉู่จวินสิงขึ้นพาดบนหลังม้า รีบควบม้ามุ่งตรงไปยังทิศทางของหมู่บ้านชิงสุ่ยและเสียงดังลั่นเมื่อครู่นี้ ได้สั่นสะเทือนถึงเหวยป๋อจื่อด้วยเมื่อเขาปรากฏตัวที่ด้านนอกจวนเสวียนเยว่ จึงเห็นเสิ่นจือเจิ้งพาฉู่จวินสิงซึ่งได้รับบาดเจ็บรีบจากไปอย่างรวดเร็วมุมปากเหวยป๋อจื่อผุดรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา “น้ำหน้าอย่างพวกเจ้า คิดมาช่วยเจี่ยนอันอันน่ะหรือ ช่างฝันเฟื่