แชร์

บทที่ 1636

ผู้เขียน: อี้ซัวเยียนอวี่
ได้ยินเช่นนั้น ดวงตาของถานไถเหยี่ยนยังคงอ่อนโยนนิ่งลึก ก่อนจะออกคำสั่ง

“ไม่ว่าจะต้องแลกกับสิ่งใด ก็ต้องจับหยวนจั้นมาให้ได้”

“ขอรับ!”

อีกด้าน หยวนจั้นหนีออกจากเมืองอู๋โจว

เขาจะเอากระบี่ ไปให้ฮองเฮาฉี

เช่นนั้นก็ต้องกลับไปที่เมืองหลวง กลับไปที่ตระกูลหยวน

ประตูเมืองถูกกองทัพฉีเฝ้าไว้ ครั้นพวกเขาเห็นหยวนจั้น ก็รีบไปรายงานเบื้องบน

รายงานไปทีละขั้น ไม่นานข่าวก็ถูกส่งมาที่กระโจมของเซียวอวี้

ขณะนี้เขากำลังอ่านสารด่วนเกี่ยวกับการลำเลียงเสบียง ที่จางฉี่หยางส่งมา

ในแง่หนึ่งเสบียง ก็เป็นตัวตัดสินความเร็วในการบุกเมืองของกองทัพใหญ่

ต้องยืนยันให้แน่ใจว่าฝ่ายเสบียงด้านหลังราบรื่น กองทัพใหญ่ถึงจะเดินหน้าได้อย่างสบายใจ

ยังดี เรื่องที่จางฉี่หยางส่งมา เป็นข่าวดี

“ฝ่าบาท หยวนจั้นขอเข้าเฝ้าพ่ะย่ะค่ะ”

“ให้เขาเข้ามา”

“พ่ะย่ะค่ะ”

ครู่ต่อมา หยวนจั้นก็ถูกเหล่าองครักษ์นำตัวเข้ามาส่งข้างใน

กระบี่ที่อยู่กับเขาถูกยึดไปแล้ว

เมื่อเห็นเซียวอวี้ หยวนจั้นก็มีท่าทีสงบนิ่งผิดปกติ

“ฮองเฮาฉีไหว้วานให้กระหม่อมชิงกระบี่มา ตอนนี้กระบี่ถูกส่งถึงที่แล้ว ฝากฮ่องเต้ฉีส่งต่อด้วยพ่ะย่ะค่ะ”

เซียวอวี้เหลือบมองมาอย่างไ
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1647

    ถานไถเหยี่ยนกลับเปิดเผยตรงไปตรงมาเขาอธิบาย: “เมื่อครู่ตอนที่นางปะทะฝ่ามือกับข้า ในวินาทีที่ข้าถอนมือออก ก็แทงเข็มพิษเข้าไปในฝ่ามือนางแล้ว”เสียวอู่ตาทั้งคู่เบิกกว้าง มองไปยังศิษย์พี่สะใภ้ที่อ่อนแรงอยู่ข้าง ๆ“ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้! มิน่าเล่าเมื่อครู่ศิษย์พี่สะใภ้ถึงไม่ได้หลบฝ่ามือนั้นของเจ้า! ถานไถเหยี่ยน เจ้าช่างเลวทรามยิ่งนัก!”เฟิ่งจิ่วเหยียนกัดฟันทน พยายามใช้พลังภายใน ขับเอาเข็มพิษนั้นออกมาทว่ากลับไร้ผลถานไถเหยี่ยนมีสีหน้านิ่งเฉย ดูเหมือนจะรู้สึกจนใจอยู่บ้าง“ข้ามิใช่เคยบอกเจ้าหรือว่า เวลาปะทะฝ่ามือกับผู้อื่น ต้องระวังให้ดี”“ถานไถเหยี่ยน—” เสียวอู่แผดเสียงด้วยความโกรธ “เจ้าคนชั่วไร้สำนึก!”เขายืนอยู่ด้านหน้าเฟิ่งจิ่วเหยียน เพื่อปกป้องนาง“ศิษย์พี่สะใภ้ ท่านไปก่อน ข้าจะคุ้มกันด้านหลังให้!”เฟิ่งจิ่วเหยียนเงยหน้าขึ้นอย่างทันควัน ดูเหมือนไม่เชื่อสิ่งที่ตัวเองได้ยินเสียวอู่ก็รู้ตัวเองดีแม้แต่ศิษย์พี่สะใภ้ยังสู้ถานไถเหยี่ยนไม่ได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเขาเลยแต่เขาก็ไม่อาจมองดูศิษย์พี่สะใภ้ถูกถานไถเหยี่ยนฆ่าตายได้!“ถึงอย่างไรข้าก็ตัวคนเดียวอยู่แล้ว! ศิษย์พี่สะใภ้ไม่เหมือน

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1646

    เสียวอู่ตื่นเต้นเป็นพิเศษ: “ขึ้นมาแล้ว! พวกเราขึ้นมาแล้ว!”ถานไถเหยี่ยนกลับมีสีหน้าคร่ำเคร่ง คล้ายกับว่าไม่อาจยอมรับผลลัพธ์เช่นนี้ได้“ไม่ควรเป็นเช่นนี้...”บริเวณใกล้กับหลุมบริวาร ควรจะเป็นที่ตั้งของหลุมฝังศพพวกเขาผ่านด่านต่าง ๆ มาแล้ว ก็ควรจะถึงทางเข้าหลุมฝังศพ และพบจุดศูนย์กลางของค่ายกลแล้วดังนั้น เพราะเหตุใดเหตุใดถึงเป็นเช่นนี้...ทันใดนั้น เขาก็รู้สึกเย็นวาบที่ต้นคอกระบี่ของเฟิ่งจิ่วเหยียนพาดเข้ามาในแนวขวาง แค่ชั่วพริบตาก็สามารถฟันคอเขาให้ขาดได้ทว่าทันใดนั้น คมกระบี่กลับถูกถานไถเหยี่ยนใช้มือเปล่ารับไว้—เขาใช้สองนิ้วหนีบคมกระบี่ไว้ พลังภายในอันลึกล้ำปรากฏขึ้นอย่างฉับพลัน ทำให้เฟิ่งจิ่วเหยียนถึงกับสั่นสะท้าน“เจ้าแอบซ่อนพลังภายในมาตลอด?”ถานไถเหยี่ยนที่ดูเหม่อลอย พึมพำกับตัวเอง: “ไม่ควรเป็นเช่นนี้... มันมีปัญหาที่ใดกันแน่”เฟิ่งจิ่วเหยียนโจมตีอีกครั้ง แต่ถานไถเหยี่ยนกลับหลบหลีกได้นางจึงเพิ่งตระหนักได้ว่า เมื่ออยู่ต่อหน้านางถานไถเหยี่ยนซ่อนความสามารถได้ลึกมากพลังภายในของเขา ย่อมต้องเหนือกว่านางอย่างแน่นอนนางมิได้ยึดติดกับการต่อสู้โดยเฉพาะในทางเดินคับแคบ ที่มี

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1645

    กองทัพฉียึดเมืองอู๋โจวได้ ในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วยามบนหอประตูเมือง หร่วนฝูอวี้ได้รับบาดเจ็บหนักมิใช่ได้รับบาดเจ็บจากทหารหนานเจียงเหล่านั้น แต่เป็นเพราะถูกนกไม้กลไกของกองทัพฉียิงพลาดจนบาดเจ็บเพราะอย่างไร กองทัพฉีก็ไม่คาดคิดว่า บนกำแพงเมืองจะมี “พันธมิตร” อยู่ด้วยถึงแม้จะรู้ ก็คงไม่ยอมทิ้งโอกาสในการโจมตี เพราะหร่วนฝูอวี้เพียงคนเดียวบาดแผลที่หร่วนฝูอวี้ได้รับล้วนเกิดจากลูกธนูเก๋อสือชีประคองนางไว้ ด้วยความระมัดระวัง เพื่อไม่ให้ถูกบาดแผลของนางเมื่อลงมาจากกำแพงเมือง หร่วนฝูอวี้ก็พบกับเซียวอวี้ที่นำทัพมาด้วยตัวเองนางยิ้มอย่างขมขื่น“ข้าเข้าใจมาตลอดว่า การมีวรยุทธ์สูงส่ง ก็เพียงพอที่จะปกป้องแคว้นหนานเจียงได้ แต่ ‘มังกรไฟ’ กับ ‘นกไม้กลไก’... การปรากฏตัวของพวกมัน ในที่สุดก็ทำให้ข้าได้เห็นความหยิ่งทะนงของตัวเองอย่างชัดเจน“แคว้นหนานเจียงล้าหลังแคว้นอื่น ๆ มานานเกินไป นานจนไม่รู้ถึงความเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วในใต้หล้านี้ ข้าไม่สามารถฆ่าถานไถเหยี่ยนได้แล้ว ฮ่องเต้ฉี ที่เหลือ ก็ฝากไว้กับพวกท่านแล้ว”เซียวอวี้นั่งอยู่บนหลังม้า และขี่ผ่านหน้านางไป พร้อมทิ้งท้ายไว้ประโยคหนึ่ง“รักษาตั

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1644

    ณ เมืองอู๋โจวหร่วนฝูอวี้พาราษฎรชาวหนานเจียงกลุ่มหนึ่งบุกโจมตีเมืองภายในเมือง ก็เป็นราษฎรชาวหนานเจียงเช่นกันทั้งสองฝ่ายต่างสู้รบกัน เมืองอู๋โจวนั้นง่ายต่อการป้องกันแต่ยากต่อการโจมตีทหารบนกำแพงเมืองโยนก้อนหินขนาดใหญ่ลงมา ทำให้กระแทกใส่คนที่กำลังปีนอยู่บนกำแพงเมืองจนตายทั้งเป็นการเสียสละของคนเหล่านี้ ทำให้หร่วนฝูอวี้ได้โอกาสในการโจมตีนางฉวยโอกาสขณะที่กองกำลังป้องกันบนกำแพงเมืองไม่ทันระวังตัว ปีนขึ้นไปบนกำแพงเมืองได้สำเร็จทหารนายหนึ่งที่เห็นนางเป็นคนแรก ก็ตะโกนขึ้นทันที “มีคนขึ้นมาแล้ว!”ชั่วพริบตาถัดมา เขาก็ถูกหร่วนฝูอวี้สังหารในสายตาของหร่วนฝูอวี้ พวกเขาไม่นับเป็นชาวหนานเจียง ล้วนเป็นสุนัขรับใช้ของถานไถเหยี่ยน! ล้วนสมควรตาย!นางจับคนผู้หนึ่งไว้ แล้วถาม: “ถานไถเหยี่ยนอยู่ที่ใด!”“ไม่... ไม่รู้! อ๊าก!” สิ้นเสียง ก็ถูกหร่วนฝูอวี้สังหารนางยังคงจับคนอื่น ๆ และถามต่อไปทว่า ไม่มีใครตอบนางทันใดนั้นลูกธนูคมดอกหนึ่งก็พุ่งมาจากด้านหลังหร่วนฝูอวี้เบี่ยงตัวหลบได้ทันหลังจากลูกธนูดอกนั้นตกถึงพื้น สิ่งที่ตามมา ก็คือลูกธนูอีกนับไม่ถ้วน ที่ยิงเข้ามาหาหร่วนฝูอวี้อย่างพร้อมเพรีย

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1643

    เมื่อกองทัพฉีหยุดพักอยู่ที่เดิม แม่ทัพแต่ละนายก็พากันตรวจนับจำนวนคนแม้เหลียนซวงจะเป็นสตรี แต่ก็ไม่เคยบ่นว่าเหนื่อยแม้แต่คำเดียว ยังตรวจสอบด้วยตัวเองว่าคนในกองคาราวานอพยพออกมาทั้งหมดแล้วหรือไม่ภายในกระโจมใหญ่เฉินจี๋รายงานต่อเซียวอวี้“ฝ่าบาท ชาวหนานเจียงที่อพยพมาพร้อมกับพวกเรา มีเพียงหนึ่งร้อยกว่าคนเท่านั้น ส่วนคนอื่น ๆ พากันไปโจมตีเมืองอู๋โจวกันหมดแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”เซียวอวี้คิ้วขมวดขึ้นเขาเปิดม่านแล้วเดินออกมา ก็เห็นว่า ด้านนอกกระโจมใหญ่ คนหนึ่งร้อยกว่าคนนั้น ล้วนเป็นเด็กอายุต่ำกว่าสิบขวบบางคนมีสายตาแน่วแน่ ขณะที่บางคนยังคงร้องไห้ด้วยความไม่เข้าใจสถานการณ์เหล่าทหารหนานฉีกำลังมุงดูพวกเขาอยู่ ด้วยสีหน้าสับสนและหนักใจ“ชาวหนานเจียงเหล่านั้น ทิ้งไว้แค่เด็ก ๆ เท่านั้น”เซียวอวี้มองดูพวกเด็ก ๆ ก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึงบุตรชายทั้งสามของตนในดวงตาที่เย็นชาเฉียบคมของเขา แอบซ่อนความใจอ่อนในฐานะของคนเป็นพ่อจากนั้น เขาก็สั่งการกับเฉินจี๋“แจกจ่ายอาหารให้พวกเขา”“พ่ะย่ะค่ะ!”ทันใดนั้น เด็กที่โตขึ้นมาหน่อยคนหนึ่งก็คุกเข่าลง“ฮ่องเต้ฉี! ขอท่านได้โปรดโจมตีเมืองอู๋โจว สังหารไอ้คนชั่วถา

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1642

    ทางเข้าหลุมฝังศพ เมื่อเทียบกับทางเข้าทางลับ “ใยแมงมุม” ทั่วไปแล้ว หาเจอยากยิ่งกว่า เฟิ่งจิ่วเหยียนและคนอื่น ๆ ค้นหาอยู่นาน ก็ไม่พบเบาะแสร่องรอยใด ๆ เลย เสียวอู่ล้มตัวลงนั่งอย่างอ่อนแรงบนพื้น “ข้าว่านะ พวกเจ้าคนตระกูลถานไถ ไม่มีอะไรที่เห็นแล้วผ่านได้ทันทีหรือ? อย่างเช่น กลไกเหล่านี้พอเห็นว่าเจ้าเป็นคนตระกูลถานไถ ก็จะเปิดออกเอง คงจะดีมากเลย!” ถานไถเหยี่ยนมีท่าทีจริงจัง “ที่เจ้าพูดก็มีเหตุผล สมกับเป็นทายาทของฮ่องเต้ซวี่หยาง จะว่าไปแล้ว หลุมฝังศพยอมรับเจ้านาย ก็อาจจะเป็นไปได้” “ยอมรับเจ้านาย?” เสียวอู่ทำสีหน้างุนงง จู่ ๆ ถานไถเหยี่ยนก็คว้าแขนของเขาไว้ “เช่นว่า หลั่งเลือดของเจ้า และเมื่อศพของฮ่องเต้ซวี่หยางสัมผัสสายเลือดของทายาทได้ มิแน่ทางเข้าหลุมฝังศพจะเปิดให้พวกเราก็ได้” คำพูดนั้นทำให้เสียวอู่สะดุ้งโหยง “เจ้าพูดเหลวไหล! เช่นนั้นเลือดข้าคงจะถูกสูบจนแห้งกระมัง!” เฟิ่งจิ่วเหยียนมองคนทั้งสองอย่างเย็นชา “พวกเจ้าเถียงกันพอหรือยัง” เสียวอู่หดคอลง ถานไถเหยี่ยนยิ้มเอ่ย “อายุยังน้อย ย่อมขี้กลัวเป็นธรรมดา” เฟิ่งจิ่วเหยียนถามเขาอย่างเ

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status