Todos los capítulos de Arranged Marriage with the Ruthless CEO: Capítulo 331 - Capítulo 340

Inakala ni Mateo na sa mga oras na ito, nasa university o nasa affiliated hospital si Natalie, kaya hindi dapat maging problema ang pagkikita nila. Ora-orada ang pag-alis niya noong nakaraang araw at ngayong nakabalik na siya ng bansa, naisip niyang tama lang na makipagkita siya sa babae.Pero tumanggi ito ng tawagan niya.[Mauna ka na. Napuntahan ko na si Lolo kaninang umaga. Marami pa akong dapat gawin. Pagkatapos ng lahat ng iyon, dadalawin ko siya bago umuwi sa Antipolo.] Klamado ang boses nito at walang bahid ng pagmamadali, walang pangongonsensya at wala ring pag-aalinlangan.Natahimik si Mateo sa kabilang linya. Iniisip niya kung totoong abala ito o baka naman gumagawa lang ng rason si Natalie para maiwasan ang makipagkita sa kanya.Matapos ang ilang segundo, natanong rin niya sa wakas ang bumabagabag sa kanya. “Nat, galit ka ba sa akin?”Tumawa si Natalie, mahina at may bahagyang pagdistansya. [Bakit ako magagalit? May ginawa ka bang dapat kong ikagalit?]Natigilan si Mateo.H

Kilalang-kilala ni Nilly si Natalie. Alam niya na kahit masama ang pakiramdam nito ay tutuloy pa rin ang kaibigan sa Isla Verde. Dahil dito, labis siyang nag-alala.“Nat, hindi ba pwedeng sabihin mo na lang kay Mateo ang totoo? Sigurado naman akong papaya siyang ipagpaliban ang lakad niyo kung alam niya ang tunay na dahilan.” Pakiusap niya sa kaibigan.Umiling si Natalie at may maliit na ngiti sa labi. “Nilly, ang batang ito ay responsibilidad ko. Hindi kay Mateo. Mas kaunti ang nakakaalam, ibig sabihin, kaunti din ang gulo. At mas pabor sa akin ‘yon.”Nang marinig ang baluktot na rason ng kaibigan, nagdilim ang mata ni Nillu. Bilang malapit na kaibigan ni Natalie, masakit para sa kanya ang marinig ang pagtanggap nito ng kapalaran.“Natalie,” niyakap niya ang kaibigan at hindi na napigilan ang pag-iyak. “Basta, kapag hindi mo na kaya, tawagan mo ako, okay? Agad-agad!”“Oo naman.” Sagot ni Natalie habang marahang tinatapik ang likod ng kaibigan bilang pag-alo. Pero hindi siya sigurado

“Huwag kang maingay!” Malamig at matalim ang boses ng lalaki na humiwa sa katahimikan ng restroom na iyon.Pinilit ni Natalie na maging kalmado. Kahit na nanginginig ang tuhod at ang dibdib dahil sa sobrang kaba, nanatiling walang ekspresyon ang kanyang mukha.“Sige,” mahina niyang sagot. Walang bahid ng takot sa boses niya kahit na naroon pa rin ang kutsilyo sa tagiliran niya.Nag-alinlangan ang lalaki---tila nagulat sa kanyang pagiging kalmado. “Ikaw ba ang asawa ni Mateo Garcia?”“Oo.” Hindi siya nagdalawang-isip na aminin iyon. “Sandali, dahil ba kay Mateo kaya ako nasa sitwasyong ganito ngayon?” Isang nakakapangilabot na pag-unawa ang bumalot sa kanyang isipan. Marami ng kaaway si Mateo at alam din niyang hindi nagdadalawang-isip ang mga ito na kumitil ng buhay.Muli itong nagsalita. “Buntis ka…ang tiyan mo, ilang buwan na ‘yan?”Nanlamig ang dugo ni Natalie. Alam nila. Hindi ito simpleng pag-atake lang. May nagplano nito. May nagsadya at alam nilang buntis siya. Malamig na pawis

Tahimik ang kwarto ng ospital, tanging ang mahina at regular na tunog ng malaking orasan lanng ang maririnig. Nang itulak ni Mateo ang pinto, naabutan niya ang lolo niyang gising pa, nakasandal sa headboard ng kama na parang isang hari sa kanyang trono---kahit ang dinadamdam nitong sakit ay hindi kayang alisin ang kanyang awtoridad.Nang makita ang apo sa ganoong oras, nagsalubong ang kilay ng matanda. “Hindi ba dapat nasa Isla Verde ka ngayon at kasama si Natalie? Anong ginagawa mo dito?”“Tulog na siya.” Kalmado at kontrolado ang tono ni Mateo, sa isang iglap, lumambot ang ekspresyon niya ng mabanggit ang pangalan ng babae. “Hindi naman ako magtatagal. Babalikan ko rin siya kaagad.”Dahan-dahang tumango si Antonio pero hindi pa rin inalis ang tingin sa apo. “Hindi ito isang kaswal na bisita. Masyadong malayo ang isla. Ano ang dahilan ng biglaang pagbisita mo sa akin?”Hindi na nagpaligoy-ligoy si Mateo. “Lolo, muntik ng makidnap si Natalie kanina.”Biglang bumigat ang hangin sa loob

Kinabukasan, huling nagising si Natalie.Ang sinag ng araw ay mataas na at dumadaan sa manipis na kurtina, nagbigay ito ng gintong liwanag sa malawak na suite. Ipinikit niya muli ang mga maya at nag-unat, hindi pa siya handang bumangon mula sa malambot na kama.Namilog ang mga mata niya ng makita niya ang digital clock sa ibabaw ng bedside table---lampas na ng alas diyes ng umaga.“Tsk, kaya pala maliwanag na.” Palatak niya.Maaga naman siyang natulog kagabi, pero hindi pa rin niya maintindihan kung paano siya na-late ng gising. Nitong mga nakaraang araw ay takaw-tulog talaga siya.Nagbuga ng hangin si Natalie at minasahe ang sentido bago dahan-dahang bumangon. Sa palagay niya ay bumabawi pa ang katawan niya mula sa pagod ng nakalipas na mga araw. Matapos ng isang mabilisang paghahanda, lumabas na siya ng silid at napansin agad na nasa sala sina Mateo at Isaac, may tinitingnan ang dalawa sa laptop.Nang marinig nila ang mga yapak niya, naunang tumingala si Mateo. Walang pagbabago sa e