All Chapters of Arranged Marriage with the Ruthless CEO: Chapter 451 - Chapter 460

Kung hindi niya makukuha ang sagot kay Dr. Bermudez dahil sa ‘patient-doctor confidentiality’, siya na mismo ang maghahanap—total, kaya naman niya.“…mabubulilyaso ako, Nat…mabuti sana kung hindi mo kilala si sir.”Nakita ni Natalie ang pag-aalinlangan sa mukha ni Alex at nauunawaan niya ‘yon. Hindi rin niya pwedeng ilagay parati ang bodyguard niya sa alanganin dahil mahalaga kay Alex ang trabaho nito. Kaya mahinahon siyang nagsabi, “ganito na lang, sumama ka na lang sa akin. Kung nagsisinungaling ako, pwede mo akong hilahin palayo agad.”Walang naging sagot si Alex. Nagdadalawang-isip pa rin ito. Bukod sa iniiwasan nitong magka-problema sa trabaho—tama din ito na ngayon pa lang sila nagkakaayos ni Mateo at malaking bagay sa kanya na may malasakit ito sa pagsasama nila. Pero kailangan talaga niyang malaman. Habang wala siyang alam, parang kinakain siya ng konPagkatapos, tiningnan niya ito ng may pakiusap.“Please, Alex. Kaibigan ko si Drake, niligtas niya ako kaya siya napahamak, at

Nagsimula nang sumakit ang ulo ni Irene. Kulang na kulang pa siya sa tulog at ito ang eksenang madadatnan niya sa bahay nila. Kung pwede lang ay sa ibang bahay na lang siya umuwi o hindi kaya ay magcheck-in na lang sa isang hotel para lang makaiwas sa bangayan ng mga magulang. Tinitigan niya ang mga gamit sa bisig ng kanyang ina—malinaw na mga gamit pang-sanggol ang mga ‘yon.Hindi siya makapaniwala. Napatingin siya sa ama niya, puno ng pagdududa. Naghalo-halo na ang mga spekulasyon sa utak niya. Maaaring may basehan nga ang mga pagdududa ng ina kaya ito naghuhuramentado—bukod pa doon, may solidong ebidensya ito. Halos malaglag ang panga ni Irene sa sahig. Nasa punto na siya na hindi niya alam kung ano ang pinaniniwalaan.Iniisip din niya na baka mas okay kung hindi muna siya umuwi sa bahay at manatili na lang sa condo ng manager niya bukas kung magpapatuloy pa ang dalawa.“Dad… totoo ba ‘to? May ibang babae ka nga ba sa labas? At higit sa lahat—may anak na ba ka ba sa babaeng ‘yon? E

Binitawan ni Natalie si Mateo at kumaway. “Hintayin mo kaming lumabas, okay?”“Sige.”Pagkatapos magpaalam, tumalikod na siya at pumasok sa operating room. Dahan-dahang nagsara ang mga pintuan sa likuran niya. Mula sa labas, walang makikita sa nangyayari sa loob dahil tinted ang maliit na salamin at sarado ang pinto—wala silang magagawa kundi ang maghintay.Ngayon lang naranasan ni Mateo ang ganitong klase ng paghihintay—napakabagal ng takbo ng oras, at napakahirap tiisin ng kaba sa kanyang dibdib…imbes na bumalik sila sa kwarto ni Antonio para doon maghintay ng anumang balita, mas pinili nilang sa mismong labas maghintay.Hindi na rin mabilang kung ilang beses na nilakad ni Mateo ang mahabang pasilyo ng ospital. Hindi ito mapakali sa upuan. Bawat pagbukas ng OR ay tila napapalundag ito. Wala rin itong kinakausap kahit isa sa mga tauhan niya at minabuti rin nila na hayaan na lang ito dahil kung ipipilit pa nila, baka sila naman ang pagbalingan nito.Nang sumapit ang tanghali, lumapit

“Pumasok ka na.”“Mm.” Hindi nagsalita ang babae. Tumango lang siya at itinulak ang pinto para bumukas iyon.Sa loob, dalawang lalaki ang naroon, nakaupo sa isang payak na sofa—ang isa ay payat at ang isa naman ay may katabaan—ang babae ang hinihintay nila. Nang makita siyang pumasok, parehong tumayo ang dalawa.Ang payat na lalaki ay bahagyang tumango at dumiretso sa punto ng pagkikitang ‘yon. “Dala mo ba ang pera?”Ito ang Taifu street—ang itim na pamilihan ng Binondo. Lahat ng iligal na transaksyon na maiisip ninoman, dito maaaring gawin. Ang lugar ng mga halang ang kaluluwa, mga walang takot sa batas ng tao at sa batas ng diyos dahil iisa lang ang sinasamba nila. Walang hindi gagawin ang mga taong doon na nakatira dahil sa mahigpit na pangangailangan nila sa pera. Anuman ang kailangan mo—tiyak na may taong pwedeng ibigay ang serbisyo nila sayo para sa tamang presyo.At sa lugar na gaya ng Taifu street, may isang simpleng batas: Cash lang.Handa na ang babae, bago siya pumunta doon

“Well…siya ay… hmm?” Biglang napayuko si Irene at napahawak sa kanyang noo. Namilipit ang kanyang mukha sa hindi maipaliwanag paraan—halatang may nararamdaman itong hindi kanais-nais.“Anong nangyayari?” Kumunot ang noo si Natalie at nagtanong. “Okay ka lang ba?”“Hindi ko alam…” mahinang sagot ni Irene, iginala pa nito ang mga mata sa kapaligiran, tila nahihilo. “Umiikot ang ulo ko… hindi ko na makita ng maayos…ang…ang…”“Hoy…huwag mo nga akong ganyanin.” Isang hindi maipaliwanag na kaba ang gumapang kay Natalie.At doon lang niya niya napansin—unti-unti na ring bumibigat ang kanyang ulo. Nagsisimula ring lumabo ang kanyang paningin. Pinilit niyang igalaw ang ulo para linawin ang kanyang isip, pero lalo lang lumala ang pagkahilo na nararamdaman niya.Sa isang malakas na thud, bumagsak si Irene sa lamesa, nawalan na ito ng malay.“Anong nangyayari?” Natataranta na si Natalie. “Hoy! Irene!” Mahigpit niyang hinawakan ang braso nito at niyugyog. “Gumising ka! Huwag kang matulog! Huwag di