All Chapters of Arranged Marriage with the Ruthless CEO: Chapter 471 - Chapter 480

“Ah ganoon ba?” Malamig na tawa ni Mateo sa pang-aasar ni Natalie, may halong panlalait ang boses. “Hayaan mo na. Hindi naman ako mamamatay. Lagnat lang ‘to. Tsaka, kung naaalala ko, sabi mo, wala na tayong pakialamanan.”“Aba…ganito na ba siya ngayon kung umatake? Paawa? Magdadrama? Akala niya siguro, sa ginagawa niyang ‘yan ay magbabago ang isip ko? Ganoon baa ko kadaling mabilog sa paningin ng lalaking ‘to?”Napatawa si Natalie—isang malamig na tawa. “O sige, mamatay ka na. Mukhang handa ka naman pala. Pakibati na lang ako kay San Pedro—yan ay kung doon ang punta mo.”“Ano? Ikaw talaga!” Biglang nagbago ang ekspresyon ni Mateo at tumalim ang mga mata. “Natalie!”“Bakit? Bakit mo ako tinititigan ng ganyan?” Kalmado pa rin ang kanyang titig. “Ako ba ang dahilan ng pagkakasugat mo? Bakit, gusto mo ba akong konsensyahin? Hindi eepekto ‘yan, oy.”Pagkasabi nito ay tumayo na si Natalie. “Kung totoong mamatay ka diyan sa simpleng lagnat, malamang maantig si Irene—baka pati siya, mamatay n

“Hindi ko kailangan ng boyfriend! Meron na ako!” Bulalas ni Nilly. Halos magkulay makopa ang mga ping isa pinaghalong inis at galit.“Ano? Kailan pa nagka-nobyo ang babaeng ‘to?” Sandaling napatunganga si Leo. “May iba pang lalaking matapang na gustong makipagrelasyon sa kahuli-hulihang lahi ng dragon?!”Sinamantala ni Nilly ang pagkakataon. Halatang hindi inaasahan ng lalaki ang mga sinabi niya. Mabilis niyang inagaw pabalik ang inorder na milk tea at may ngiting tagumpay na tumalikod. Ang balak niya ay isarado sa pagmumukha nito ang pintuan ng unit niya.“Teka! Sandali lang!” Hinawakan ni Leo ang pulso ni Nilly. “Sino?”“Ha?”“Kung may nobyo ka na, gusto kong malaman kung sino.”“Ano ako, bale?” Saglit na natigilan si Nilly si bago naunawaan ang tanong. Gustong malaman ni Leo kung sino raw ang boyfriend niya. Pinilit niyang gawing kalmado lang ang sagot niya ngunit sinigurado niyang nakataas ang baba niya. “Sino pa ba? Kilala mo siya, malamang nakita mo na siyang kasama naming ni Na

“Ayaw mo talagang tumigil, ano? Wala ka talagang balak na bigyan ako ng tahimik na buhay kahit na ‘yon ang gusto ko para sa ating lahat. Hindi ko na alam kung saan ko ilulugar ang sarili ko sayo.” Napabuntong-hininga si Natalie at tahimik na dinampot ang chopsticks at naupo. “Sige na nga. Tapusin na natin ang dramang ‘to. Sa totoo lang, kumpara sayo, hindi naman malaking isyu ang hindi masarap na pagkain sa akin. Hindi ako anak mayaman kaya wala akong karapatang mag-inarte.”Nagsimula siyang kumain—kaunting gulay, kaunting kanin. Gaya ng nakagawian. Habang kumakain siya, hindi na siya pinigilan ni Mateo. Tahimik lang itong nagsalin ng ulam sa plato niya, gaya ng dati nitong ginagawa para sa kanya.Tahimik na inubos ni Natalie ang pagkain niya, mabilis at walang imik. Ni hindi sila nag-usap. Sa kabilang banda, halos hindi man lang nakakain si Mateo, nakapaglagay siya ng pagkain sa plato niya pero hindi naman niya nagalaw—mas naging abala siya sa pagtingin sa babae.Matapos punasan ang

Natigilan si Mateo. Parang nilaslas ang puso niya ng isang mabangis na pusa—malalim, sugat-sugat na ito, at dumudugo.Masakit. Masakit na masakit. Ilang beses na siyang napagsalitaan ng maanghang ni Natalie ngunit ito na yata ang pinakatumagos sa kanya. Nanigas ang gwapo niyang mukha sa tensyon, pero pinilit pa rin niyang ngumiti. “Paano mo nasabi na sayang ang oras ko kung mahal ko ang sarili kong asawa? Habang ikaw ang asawa ko, hindi ka makakatakas sa akin at sa pagmamahal ko. Kaya mas mabuti pang paghandaan mo na.”“Ganoon ba?” Ngumiti si Natalie, mapanukso. “Sige. Wala naman akong talo dito.” Pagkatapos, binago na niya ang usapan. “Tuyo na ba ang buhok ko? Matutulog na ako.”“Oo, tuyo na,” sagot ni Mateo habang iniaalis ang tuwalya sa buhok niya. Bigla-bigla, binuhat niya ang babae ng walang pasintabi.“Anong ginagawa mo? Hindi mo ba iniisip ang braso mo? Didikit ang sugat sa benda! Dudugo ‘yan!” Gulat na bulalas ni Natalie.May sugat pa si Mateo at hindi ito dapat nagbubuhat dah

“Dr. Yu, hindi po ‘yon ang ibig kong sabihin...mali po yata ang pagkakaunawa ninyo sa sinabi ko…” pilit na nagpaliwanag si Natalie. Hindi nga sila magka-team ni Dr. Yu—ni hindi niya alam kung sino ang mga pasyenteng hawak nito. Paano niya aayusin ang mga medical records gaya ng inuutos nito sa kanya?“Pwede ba? Tigilan mo nga ‘yang mga rason mo! Wala akong pakialam kung malapit ka sa direktor ng ospital na ito o kung sino ang napangasawa mo.” Inilapat ni Dr. Yu ang mga file sa kamay niya. “Ayusin mo na lang ‘yan! Tigilan mo mga palusot dahil hindi bebenta sa akin ‘yan! Kahit na pagbali-baliktarin mo ang mundo, senior ako at kaya kong utusan ka! May lakad pa ako! pagbalik ko, dapat tapos na ‘yan!”“Sandali lang po, Dr. Yu—”Pero hindi na lumingon ang babae. Lumabas na siya ng opisina dahil naipasa na niya ang trabaho sa iba. Naiwang nakatayo si Natalie doon, hawak ang mga file, litong-lito. Pero ano pa bang magagawa niya? Wala—tinanggap na lang niya ito.Saktong tumunog ang cellphone n