All Chapters of เงารักเพลิงเสน่หา: Chapter 11 - Chapter 20

ไม่ว่าลมจะโหมพัดหรือคลื่นจะสาดซัดมากเท่าใดหากหัวใจสองดวงก็มิได้รู้สึกหวั่นหวาดเพราะความงดงามย่อมผลิบานอยู่ท่ามกลางแดนดินอันแสนฉ่ำชื่น “บอกผมสิ....เมลิดา....ว่าคุณจะไม่เสียใจ” ชายหนุ่มกระซิบถามอยู่บนผิวแก้มของหญิงสาวที่ยังคงหลับตารับความเสียวซ่านจากปลายนิ้วของเขาที่หลุดหายเข้าไปในความล้ำลึกหนแล้วหนเล่า “เมย์รักคุณค่ะ....เมย์จะไม่เสียใจ” “ถึงแม้วันใดวันหนึ่งทุกอย่างต้องเปลี่ยนไป คุณก็จะพร้อมทำใจยอมรับมันงั้นหรือ.....เมลิดา” “เมย์ไม่มีวันเปลี่ยนใจจากคุณค่ะ.....ไม่มีวันเปลี่ยนใจ” คำตอบนั้นหนักแน่นแม้ผู้พูดราวกับล่องลอยอยู่ท่ามกลางกลีบดอกไม้เบ่งบานนับหมื่นโอบล้อมเรือนร่างอรชรเกือบเปลือยในชุดกระโปรงที่ด้านบนถูกแหวกออกจนสองเต้างามล้นทะลักออกมาอวดสายตาและชายกระโปรงถูกเลิกขึ้นสูงจนถึงบั้นเอวคอดกิ่วเผยให้เห็นสะโพกผายบนกายสาวเจ้าของร่างบางเอนหลังพิงบนเบาะหนังสีครีมขณะที่ชายหนุ่มซึ่งสวมเพียงกางเกงเดนิมเพียงตัวเดียวเริ่มปลดกระดุมและดึงซิปลงเพื่อปลดปล่อยความเคร่งเครียดที่ดันตัวเองออกมาให้เป็นอิสระ เมลิด

ชายหนุ่มรู้สึกเหมือนมีแรงกระชากดึงความรู้สึกให้ดิ่งลึกลงทันที่ที่เห็นหยาดน้ำในดวงตากลมโตผ่านแสงนวลจากตะเกียงดวงเล็ก “เมย์อาจไม่ใช่ผู้หญิงที่โชคดีนักเพราะไม่มีโอกาสเป็นเจ้าสาวในงานแต่งที่ผู้หญิงหลายคนก็คงฝันถึง แต่เมย์โชคดีที่ได้มาพบคนที่เมย์คิดว่าเชื่อใจและมอบชีวิตให้เขาได้ อาจจะฟังดูเป็นเรื่องตลกนะคะ เพราะเมย์เพิ่งพบคุณภูมิเพียงไม่นาน แต่มีอะไรบางอย่างบอกเมย์ให้เชื่อใจคุณ คงไม่ผิดถ้าจะบอกว่าเมย์ทำตามเสียงหัวใจตัวเอง” ภูมิกอดเธอไว้แนบแน่น เขาอยากทำให้เธอเจ็บอีกครั้ง ทว่าเมื่อเห็นเปลือกตาของเธอเริ่มปิดสนิทลงด้วยความเหนื่อยอ่อนเขาจึงทำได้เพียงจูบซับรอยเหงื่อเปียกชื้นบนไรผมและหน้าผากเกลี้ยงเกลา เธอยังหลับไม่ลึกเพราะแขนเรียวยังคงโอบกอดร่างหนาไว้ราวจะนำพาเขาสู่ห้วงฝันพร้อมกันกระนั้น นัยน์ตาคมจ้องมองเธอนิ่งนานเหมือนการตัดสินใจที่ยังไม่พบจุดสิ้นสุดความเจ็บปวดของผู้ที่หลับใหลพ้นผ่านไปแล้วและสำนึกแรกเขาแค่อยากลงโทษเธอให้สาสมกับความดื้อรั้น เขาตั้งใจจะให้เธอร้องขอความเมตตาซึ่งก็ไม่คิดว่าทุกอย่างจะดำเนินมาในทางที่พลาดผิดได้ถึงเพียงนี้ เมลิดา มัณฑาวีร์ นางแบบสาวสว

เมลิดาค่อย ๆ ลืมตาขึ้นรับแสงจ้าที่อดเข้ามาทางช่องไม้แช่องหน้าต่างห้อง ร่างเปลือยพลิกตัวหงายและใช้มือป่ายแปะไปบนหมอนอีกใบที่มีแต่ความว่างเปล่า หญิงสาวขยับตัวลุกขึ้นพลางดึงผ้าห่มมาปิดทรวงอกกลมกลึงเอาไว้ เธอขยี้ตาและมองไปรอบ ๆ เห็นแต่เพียงชุดกระโปรงบางเบาวางกองอยู่ที่พื้นใกล้ประตู ภูมิกลับไปแล้วหรือ?.......เธอตั้งคำถามในใจ สักครู่จึงรู้สึกร้อนผ่าวบนใบหน้าที่มีสีแดงเรื่อขึ้นมาเขาคงไม่ตำหนิว่าเธอใจง่ายหลงรักผู้ชายที่เพิ่งรู้จักกันไม่นาน ก็ในเมื่อคำตอบคือสิ่งที่เขาหลงเหลือไว้ในร่างกายของเธอแล้ว มันเป็นประจักษ์พยานแห่งความรักที่ยืนยันว่าต่างปรารถนาในกันและกันมากเพียงไหน เมลิดารู้สึกตกใจเล็ก ๆ ที่เมื่อมองนาฬิกาเวลาก็เคลื่อนไปเกือบถึงครึ่งวัน อีกไม่กี่นาทีก็จะเที่ยงแล้วภูมิจะกลับมาตอนไหน.....เธอเฝ้าคิดถึงเขาก่อนตัดสินใจลุกจากที่นอนที่ผ้าปูยับยู่ยี่ซึ่งเปรียบเสมือนสมรภูมิรักอันร้อนแรงเมื่อตอนรุ่งสาง เจ้าของร่างบางอาบน้ำและใช้เวลาที่เหลืออีกครึ่งวันทำอาหารอยู่ในครัวจนถึงเวลาเย็นย่ำ จากเที่ยงวันที่ดวงอาทิตย์แผดแสงกล้าจนราโรยลงเป็นแสงอันอบอุ่นเพียงประทับความแรงร้อนไว้ ณ เส้นขอบนภาตราบล่วงเข้าสู่

“คุณกิทำขนมมาฝากพวกเรางั้นหรือครับ ไหนดูซิว่าขนมอะไร ว้าว!....ฝอยทอง ทองหยิบ ทองหยอด ของโปรดผมเลยครับ!” แทนหยิบถุงขนมจากมือของหญิงสาวที่ค้อนขวับเข้าให้หลายหน หากแต่สำนึกของความเป็นผู้ดีทำให้กีรติต้องพยายามซ่อนอาการไว้ในหน้าด้วยท่าทีเยือกเย็น “คุณกิครับ ถ้ายังไงผมขอตัวก่อนนะครับ ต้องรีบไปดูคนงานในไร่ เชิญคุณกิคุยกับน้องชายของผมตามสบายนะครับ” ทศภาคได้โอกาสจึงรีบขอตัวเพื่อกลับไปยังเรือนไม้อีกหลังซึ่งอยู่ใกล้กัน กีรติขยับปากจะพูดทว่าก็ไม่ทันเจ้าของร่างสูงใหญ่ที่สาวเท้าออกไปทิ้งให้เธอยืนหน้าบึ้งใส่คนที่มาทีหลัง “ขนมนี่กิตั้งใจทำมาให้คุณภาคค่ะ แต่ถ้าคุณแทนอยากทานกิก็ไม่ว่า” “แหม!.....ทำมาให้พี่ แต่น้องได้กิน พี่ชายของผมก็ต้องรับรู้ถึงความตั้งใจของคุณอยู่แล้ว อ้าว!...คุณกิจะกลับแล้วหรือครับ?” แทนทำหน้าตกใจที่เห็นกีรติหันไปหยิบกระเป๋าสะพายบนเก้าอี้รับแขก “กิจะมาใหม่ค่ะ....กิเป็นห่วงคุณภาค เขาทำงานหนักมาก กิก็ต้องคอยดูแล” “คุณกิไม่ต้องเป็นห่วงเขาหรอกครับ”

เมลิดาใช้ปลายนิ้วลูบใบหน้าที่ยังคงดูคมสันแม้ยังซูบซีดของชายวัยกลางคนที่เธอก็รักปานดวงใจ แววตาของสมพงษ์ฉายแววแห่งความรำลึกภาพในอดีตขณะเหม่อมองไปยังใบหน้าของปานระวีผู้เป็นภรรยา “เมื่อเกือบยี่สิบปีก่อนพ่อพ่อมีตำแหน่งเป็นหัวหน้าฝ่ายบัญชีอยู่ในบริษัทของตระกูลภควัตณ์ คุณทศพิศเจ้าของบริษัทไว้วางใจให้พ่อดูแลบัญชีและการเงินทุกอย่าง แล้วพ่อเอง....พอทำบัญชีก็มองเห็นตัวเลขที่แท้จริงว่ารายได้ของบริษัทมากมายจนทำให้พ่อหลงลืมตัวไปชั่วแล่น ความโลภครอบงำจิตใจดำมืดของพ่อที่ไม่เคยคิดถึงหายนะของใครหรืออะไรเลย พ่อในฐานะของหัวหน้าฝ่ายบัญชีการเงินก็ค่อย ๆ ตบแต่งตัวเลข ยักยอกเงินและขายความลับของบริษัทจนคุณทศพิศกับภรรยาต้องตกอยู่ในฐานะของบุคคลล้มละลาย เขามารู้อีกทีก็ตอนที่ทุกอย่างตกเป็นของพ่อกับบริษัทคู่แข่งเกือบหมด......ไม่สิ ไม่หมดหรอก ทรัพย์สินอีกส่วนหนึ่งกับที่ดินกว่าสามพันไร่ที่นครราชสีมาถูกถ่ายโอนเป็นกรรมสิทธิ์ของลูกชายคุณทศพิศโดยที่พ่อไม่เคยรู้ว่ามันเป็นสมบัติชิ้นสุดท้ายที่เขายังมีอยู่ก่อนที่สองสามีภรรยา.....จะฆ่าตัวตายหนีปัญหาหนี้สินและปล่อยให้ลูกชายสองคนต้องอยู่อย่างอ้างว้างเดียวดาย แล