Semua Bab วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี: Bab 321 - Bab 330

อาเซียงเก็บน้ำมันดอกคำฝอยเข้าที่ มองไปด้านหลังเจียงซุ่ยฮวน "หมอเจียง เขา...เป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ" เจียงซุ่ยฮวนไม่ต้องมองก็รู้ว่านางหมายถึงใคร ตอบว่า "หายดีแล้ว พวกเจ้าลงเขาเมื่อไหร่ก็พาเขาไปด้วยได้เลย" "ขอบคุณท่านหมอเจียงเจ้าค่ะ" ดวงตาอาเซียงวาบขึ้นด้วยความยินดี แต่ไม่กล้าแสดงออกชัดเจนนัก รีบหมุนตัวจากไป หลังจากเจียงซุ่ยฮวนพาชุนเถากลับมาแล้ว ก็รีบเข้าห้องทดลองทันที ไม่กี่วันมานี้นางกำลังวิจัยยาจีนเพื่อป้องกันและรักษาโรคฝีดาษ ซึ่งเริ่มเห็นผลแล้ว เมื่อนางวิจัยสำเร็จและเผยแพร่ยาจีนนี้ออกไป นางก็จะได้รับทั้งทรัพย์สิน และชื่อเสียงเงินทองคิดถึงตรงนี้ นางก็อดหัวเราะออกมาไม่ได้ อีกทั้งนางยังมีสถานเสริมความงาม เมื่อเปิดกิจการ ต้องโด่งดังในเมืองหลวงแน่ คงได้ใช้เวลานั่งนับเงินจนมือเป็นระวิงเลยทีเดียว! สมบัติล้ำค่าในเจินเป่าเก๋อ นางอยากซื้อเท่าไหร่ก็ซื้อได้ "ฮ่า ๆ ๆ" เจียงซุ่ยฮวนหัวเราะออกมาเบาๆ ก่อนจะก้มหน้าก้มตาทำการทดลองต่อเสียงชุนเถาดังมาจากข้างนอก "อาจารย์ องค์ชายเป่ยโม่ต้องการพบท่านเจ้าค่ะ" เจียงซุ่ยฮวนถอดชุดทดลองออก เดินออกมาจากห้องทดลอง หลังเปิดประตู นางเงยหน้ามองกู้จ

ฉู่อี้เลื่อนสายตาไปยังฉู่เจวี๋ยที่คุกเข่าอยู่บนพื้น ฉู่เจวี๋ยกำลังมองเขาพอดี เขายกมุมปากอย่างมีนัยยะ แล้วทูลฝ่าบาท "ทูลเสด็จพ่อ ลูกมาขอพระเมตตาให้องค์ชายสามพ่ะย่ะค่ะ" "ลูกได้ยินจากนอกตำหนักว่าเสด็จพ่อจะทรงลดฐานะองค์ชายสามเป็นสามัญชน จึงมาขอให้ทรงเปลี่ยนพระทัยพ่ะย่ะค่ะ" แววพระเนตรฝ่าบาทมีความสงสัย เมื่อหลายปีก่อนฉู่อี้กับฉู่เจวี๋ยเคยทะเลาะกันในท้องพระโรงเพราะความคิดไม่ตรงกัน หลังจากนั้นทั้งสองก็มองหน้ากันไม่ติด การที่พระองค์จะลดฐานะฉู่เจวี๋ย ฉู่อี้ควรจะดีใจมิใช่หรือ แล้วเหตุใดจึงมาขอความเมตตาให้ฉู่เจวี๋ย ฉู่เจวี๋ยก็รู้สึกสงสัยเช่นกัน เขาคิดว่าฉู่อี้ต้องมีแผนอะไรบางอย่าง ไม่มีทางมีเจตนาที่ดีแน่ จึงตะโกนว่า "ข้าไม่ต้องการให้เจ้ามาขอความเมตตาให้!" ฉู่อี้ทำเป็นไม่ได้ยินแล้วทูลต่อ "ทูลเสด็จพ่อ ได้ยินว่าพระชายาขององค์ชายสามคลอดทารกปีศาจ ขุนนางทั้งหลายต่างคิดว่าปีศาจนั้นเป็นดาวอัปมงคล อยากให้ฝ่าบาทประหารชีวิต แต่ลูกกลับเห็นว่าไม่สมควรพ่ะย่ะค่ะ" พระขนงฝ่าบาทขยับเล็กน้อย ทรงพยักพระพักตร์ให้ฉู่อี้กล่าวต่อ ฉู่อี้ทูล "ราษฎรทั่วหล้าล้วนเห็นว่าเสด็จพ่อทรงมีความเมตตากรุณา เป็นพระราชาผู้ท

"พ่ะย่ะค่ะ" โหรหลวงพยักหน้า กำลังจะจากไป แต่ถูกฝ่าบาทรับสั่งให้หยุด "โหรหลวง ที่เราไม่ได้เรียกพบเจ้าระยะนี้ เพราะเจ้าจิ่นเริ่มสงสัยเราแล้ว ไม่ใช่เพราะเราจงใจทอดทิ้งเจ้า" ฝ่าบาทตรัสอธิบาย "ในบรรดาขุนนางทั้งหมด เราให้เจ้าทำเรื่องสำคัญทั้งหมด เพราะเราไว้ใจเจ้าที่สุด" โหรหลวงประสานมือกล่าว "เมื่อครั้งที่กระหม่อมหนีศัตรูมายังต้าเหยียน ฝ่าบาททรงช่วยกระหม่อมปิดบังชื่อและตัวตน ทั้งยังโปรดเกล้าฯ ให้กระหม่อมเข้าวังมาเป็นโหรหลวง" "ฝ่าบาทคือผู้มีพระมหากรุณาธิคุณอันยิ่งใหญ่ต่อกระหม่อมนัก ไม่ว่าเมื่อใดที่ฝ่าบาทต้องการตัวกระหม่อม กระหม่อมย่อมยอมลุยไฟข้ามน้ำมาเพื่อฝ่าบาท ไม่มีข้อแม้ใด ๆพ่ะย่ะค่ะ" ... ภายใต้แสงจันทร์สีเงิน หิมะที่สะสมบนพื้นถูกชาววังกวาดออกไปครึ่งหนึ่ง หิมะที่เหลือถูกเหยียบจนแน่น ยากที่จะกวาด จำต้องรอให้หิมะละลายไปเอง ฉู่เจวี๋ยเดินอยู่บนทางเล็ก ๆ ด้านหลังมีเสียงฝีเท้าไม่เร็วไม่ช้า ไม่ว่าเขาจะเดินเร็วหรือช้า เสียงฝีเท้าด้านหลังก็ยังคงรักษาระยะห่างเท่าเดิมไว้เสมอ เส้นเลือดที่ขมับเขากระตุก ทนไม่ไหวจึงหยุดเดิน หันไปมองฉู่อี้อย่างโกรธเกรี้ยว "เจ้าตามข้ามาทำไม" ฉู่อี้กะพริบ

ทารกหน้าตาอัปลักษณ์ประหลาดถูกยัดผ้าไว้ที่ปาก จะร้องไห้ก็ร้องไม่ออก ไม่นานหน้าก็แดงจัดเพราะหายใจไม่ออกเจียงเม่ยเอ๋อร์ซ่อนทารกไว้ในตู้ ส่วนตัวเองนอนลงบนเตียง แสร้งทำเป็นอ่อนแรงแทบขาดใจหลังแม่นมเปิดประตู เหล่าขุนนางก็ทยอยเข้ามาในห้อง บางคนสีหน้าเศร้าสร้อย บางคนดูรู้สึกผิด ทุกคนล้วนแสดงความกระอักกระอ่วนเมื่อวานพวกเขายังตะโกนให้ประหารปีศาจนั่น วันนี้ปีศาจนั่นกลับกลายเป็นดาวมงคลที่คุ้มครองแคว้นต้าเหยียน พวกเขากลัวดาวมงคลจะลงโทษ จึงต้องมาขอขมา ช่างคาดเดาไม่ได้จริง ๆ เจียงเม่ยเอ๋อร์ไม่รู้จุดประสงค์ของคนเหล่านี้ นางนอนพิงบนเตียง แกล้งไอสองที "พวกท่านต้องการอะไร" นางก้มหน้าไม่เห็นสีหน้าของทุกคน พูดต่อไปเอง "ลูกของข้าถูกองครักษ์อุ้มไปแล้ว พวกท่านอย่าหวังจะแย่งเขาไป!" "ข้ากินยาพิษเพื่อพิสูจน์ว่าข้าไม่ได้โกหก แถมเพิ่งคลอดลูกอยู่ในช่วงอยู่ไฟ ตอนนี้ร่างกายอ่อนแอที่สุด หากพวกท่านทำให้ข้าโกรธจนเป็นอันตราย ท่านอ๋องจะไม่ปล่อยพวกท่านไว้แน่!" ขุนนางทั้งหลายฟังแล้วถึงกับพูดไม่ออก เจียงเม่ยเอ๋อร์หน้าด้านเหลือเกิน ให้สาวใช้เขียนแทนแต่ไม่ยอมรับ ยังอ้างว่ากินยาพิษฆ่าตัวตาย ผลเป็นอย่างไร แม้แต่หมอ

ผ่านไปเพียงไม่กี่วัน ฮูหยินอ๋องกลับดูเหมือนแก่ไปหลายปี ผมบนศีรษะหลายเส้นกลายเป็นสีเงิน "ท่านแม่ เหตุใดท่านจึงพูดกับลูกเช่นนี้ ลูกเป็นบุตรีของท่านนะเจ้าคะ!" เจียงเม่ยเอ๋อร์เปิดหนังสัตว์ออก พูดว่า "ท่านดูสิ ลูกยังพาหลานชายของท่านมาด้วย แม้เขาจะมีรูปลักษณ์อัปลักษณ์ แต่โหรหลวงบอกว่าเขาเป็นเซียนกลับชาติมาเกิด เป็นดาวมงคลนะเจ้าคะ!" แต่ฮูหยินอ๋องกลับมีสีหน้าเรียบเฉย "ข้าไม่สนว่าเขาจะเป็นดาวอัปมงคลหรือดาวมงคล เจ้าทำให้ท่านอ๋องโกรธจนเป็นลมล้มลง จนบัดนี้ยังไม่ฟื้น ต่อไปเจ้าไม่มีความเกี่ยวข้องใด ๆ กับจวนอ๋องอีก กลับไปซะ!" "ท่านแม่ ลูกถูกใส่ร้ายจริง ๆ นะเจ้าคะ" เจียงเม่ยเอ๋อร์พูดด้วยน้ำเสียงสะอื้น "พอเถอะ ข้าไม่อยากฟังคำอธิบายพวกนี้" ฮูหยินอ๋องถอนหายใจยาว "ตลอดหลายวันที่ผ่านมา ข้าคิดอะไรได้มากมาย ข้าเลี้ยงเจ้ามาตั้งแต่เล็กเหมือนลูกแท้ ๆ แม้ภายหลังจะพบซุ่ยฮวนบุตรีแท้ ๆ ของข้า ข้าก็ยังรู้สึกว่าสนิทกับเจ้ามากกว่า" "ข้ามอบของดีทั้งหมดให้เจ้า ไม่ว่าเกิดอะไรขึ้นก็เข้าข้างเจ้า หลายครั้งที่เจ้าบอกว่าซุ่ยฮวนรังแกเจ้า ข้าไม่ถามไถ่อะไรก็ให้นางไปคุกเข่าที่หอบรรพบุรุษ ที่นั่นทั้งเย็นทั้งชื้น นางเป็