All Chapters of หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก: Chapter 841 - Chapter 850

ชายวัยกลางคนหน้าสวยละมุนละไมยังคงมีสีหน้าเดิม หันกลับมาประสานมือให้ฟ่านเจินซื่อกล่าวว่า “ฮูหยินผู้เฒ่า บ่าวยินดีจะไปแทนคุณชายใหญ่เองขอรับ”“ไม่ได้”“ไม่ได้!”ที่น่าประหลาดใจก็คือ ทั้งฟ่านหลิงชางและฟ่านเจินซื่อสองย่าหลานต่างไม่เห็นด้วยที่จะให้เขาไปหลังจากที่ฟ่านเจินซื่อปฏิเสธก็ไม่ได้พูดอะไรอีกฟ่านหลิงชางขมวดคิ้วพูดว่า “เยว่กง เรื่องนี้หลิงชางเป็นคนก่อขึ้นมาคนเดียว ต่อให้ต้องเสียมือข้างหนึ่งก็ไม่เห็นเป็นไร เยว่กงไม่จำเป็นต้องไปแทนข้า”พูดจบ เขาก็ก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว “ท่านอ๋อง รายละเอียดการประลองท่านต้องการเช่นไรบ้างพ่ะย่ะค่ะ?”เป่ยเฉินหยวนยิ้มเล็กน้อย “ของ่าย ๆ ในเมื่อเป็นการประลอง ถ้าอย่างนั้นก็ประลองยุทธ ใครที่ยอมแพ้ก่อนก็ต้องตัดมือข้างหนึ่ง”หลังจากที่เขาพูดจบก็เสริมอีกประโยคหนึ่ง “อ้อ เพื่อไม่ให้มีคนพูดว่าข้าผู้ใหญ่รังแกผู้น้อย ดังนั้นข้าจะต่อให้เจ้าโดยใช้มือข้างเดียว แบบนี้จะกล้าไหม?”ฟ่านหลิงชางได้ยินดังนั้นดวงตาก็เป็นประกายก่อนหน้านี้เขาไม่รู้ศักยภาพของเป่ยเฉินหยวน ดังนั้นพอมาถึงก็เริ่มยั่วยุทันทีแต่ต่อมาเมื่อเห็นเป่ยเฉินหยวนใช้ดาบที่โยนออกไปทุบศีรษะน้องชายลูกพี่

ฟ่านเจินซื่อโกรธจัด “ท่านอ๋อง! หลิงชางยอมแพ้แล้ว ท่านจะทำเช่นนี้กับเขาไม่ได้นะเพคะ!”“ใครพูดหรือ? ทำไมข้าถึงไม่ได้ยิน?”เป่ยเฉินหยวนส่งเสียงยิ้มเยาะ “เขาพูดคำว่ายอมแพ้ตั้งแต่เมื่อไหร่?”“เขาพูดแล้ว! แต่ท่านไม่ยอมให้เขาพูดเองเพคะ!”ฟ่านชิงเฟิงเดือดเป็นฟืนเป็นไฟเป่ยเฉินหยวนยักไหล่ “ข้าก็ไม่ได้อุดปากของเขาไว้เสียหน่อย จะว่าไม่ยอมให้พูดได้อย่างไร? ไม่เช่นนั้นพวกเจ้าก็โน้มน้าวเขาเองสิ ให้เขาพูดออกมาเร็ว ๆ”พวกไร้ยางอาย!ฟ่านเจินซื่อเดือดเป็นฟืนเป็นไฟ แต่ก็ไม่เสียเวลาไปกับเป่ยเฉินหยวน รีบพูดกับฟ่านหลิงชางว่า “หลิงชาง เร็วเข้า!”“ชางเอ๋อร์ รีบยอมแพ้เร็วเข้า!”“พี่ใหญ่หลิงชาง!”ฟ่านหลิงชางกลับคิดว่า ตอนนี้อย่าว่าแต่เขาเจ็บปวดมากจนพูดไม่ออกเลย จนถึงเวลานี้ขาอีกข้างของเขายังอยู่ภายใต้ดาบเย็นเยียบเล่มนั้นอยู่เขาแน่ใจว่า หากตนเอ่ยปากขึ้นมาในเวลานี้ ดาบของเป่ยเฉินหยวนจะตัดขาอีกข้างของเขาทันทีแน่นอนเพื่อหยุดเขาแต่ถ้าเขาไม่พูดอะไรและปล่อยให้เป็นเช่นนี้ต่อไป เขาจะต้องเสียเลือดจนตาย!บนหัวไหล่และขาที่หักของฟ่านหลิงชาง ในเวลานี้เลือดยังไหลไม่หยุดเลือดในเวทีประลองยุทธทั้งหมดเป็นของเขา

เวินซื่อยกมือขึ้นโยนอวิ่นซิงขึ้นไปกลางอากาศ ขณะเดียวก็ปล่อยแมลงพิษจำนวนนับไม่ถ้วนออกมา แล้วบอกกับเป่ยเฉินหยวนที่หันหลังชนกันว่า “ท่านอ๋อง คุ้มกันข้าด้วย!”“มั่นใจหรือ?”“มีจำนวนไม่น้อย แต่ใช่ว่าจะใช้ไม่ได้ แค่ต้องการเวลาสักหน่อย”“ตกลง ท่านจดจ่อได้เต็มที่ ข้าจะไม่ปล่อยให้ท่านได้รับบาดเจ็บเลย”เป่ยเฉินหยวนไม่ได้พูดจาโอ้อวดทันทีที่เขาพูดจบ มีดเล่มใหญ่ในมือขวาก็ฟาดฟันออกไป ทันใดนั้นก็มีร่างของผึ้งนักฆ่าจำนวนมากขาดออกเป็นสองส่วน ร่วงหล่นลงมาจากกลางอากาศวินาทีต่อมา กริชเล่มหนึ่งได้ร่วงหล่นจากแขนเสื้อข้างซ้ายของเขา กวาดล้างผึ้งนักฆ่าตัวเล็กตัวน้อยที่กำลังเข้าใกล้เวินซื่อออกไปจนหมดในทันทีทันใดทหารธงดำคนอื่น ๆ ก็เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วเช่นกันพวกเขาถูกเป่ยเฉินหยวนพามาที่นี่ได้ ก็เพราะร่างกายของพวกเขาที่แข็งแกร่งเป็นอย่างยิ่ง เป็นยอดฝีมือในบรรดายอดฝีมือ หนึ่งคนมีค่าเท่ากับสิบคนเมื่อมีพวกเขาและเป่ยเฉินหยวนอยู่ด้วย เวินซื่อจึงไม่ต้องกังวลเรื่องความปลอดภัยของตัวเองอย่างสิ้นเชิง เพียงแค่จดจ่ออยู่กับการควบคุมแมลงพิษ ค้นหาผึ้งนางพญาของผึ้งนักฆ่าเท่านั้นถูกต้องแล้ว ตอนนี้สิ่งที่เวินซื่อต

“โอ๊ย!”“ระวัง!”“เหตุใดผึ้งนักฆ่าถึงมาโจมตีพวกเราได้?”“เกิดอะไรขึ้น? พวกปรมาจารย์กู่เหมียวกำลังทำอะไรอยู่?!”ระหว่างที่ผึ้งนักฆ่ากำลังเกิดความวุ่นวาย สกุลฟ่านก็ถูกโจมตีจริงๆและในเวลานี้เอง จู่ ๆ พวกเขาก็ได้ยินเสียงแมลงร้องแสบแก้วหู“นั่นคืออะไร?!”พวกเขาเงยหน้ามองออกไป เห็นผีเสื้อสีทองสลับแดงตัวหนึ่งบินอยู่กลางอากาศเหนือศีรษะของเวินซื่อ เสียงแมลงร้องนั้นมาจากมันนั่นเองขณะที่สกุลฟ่านกำลังสับสน ก็เห็นผึ้งนักฆ่าเหล่านั้นที่โจมตีเวินซื่อและเป่ยเฉินหยวนบนเวทีประลองยุทธหยุดโจมตีในทันใด“ทำไมผึ้งนักฆ่าถึงหยุดโจมตีแล้วล่ะ?”“หรือว่าพวกปรมาจารย์กู่เหมียวจะเกิดเรื่องขึ้นทางด้านนั้น?”“แปลก ๆ พวกที่โจมตีเราก็ยังไม่หยุด!”“บ้าเอ๊ย ข้ารู้แล้ว ผีเสื้อตัวนั้นคือราชากู่ มันสามารถควบคุมผึ้งนักฆ่าเหล่านั้นได้!”ฟ่านหลิงชางที่ผ่อนคลายลมหายใจลงเล็กน้อยในตอนนี้ได้กัดฟันพูดว่า “เมื่อก่อนข้าเคยเห็นผีเสื้อตัวนั้นบนศีรษะของธิดาศักดิ์สิทธิ์ นางอาจจะเป็นปรมาจารย์กู่คนนั้นที่ท่านอ๋องซ่อนไว้ก็ได้”“อะไรนะ?!”ฟ่านชิงเฟิงและคนอื่น ๆ ต่างก็ตกตะลึงไม่มีใครคาดคิดว่า ปรมาจารย์กู่ที่เป่ยเฉินหยวนเก็บ

“บุกเข้าไปพร้อมกันทั้งหมด!”ท่ามกลางเสียงคำรามด้วยอารมณ์ตื่นเต้นของฟ่านเจินซื่อ เยว่กงเอาฝ่ามือตบเป่ยเฉินหยวน หลังจากเอาร่างของฟ่านชิงเฟิงออกจากเท้าของเป่ยเฉินหยวนแล้ว ก็หันหลังนำกองกำลังสกุลฟ่านทั้งหมดแย่งกรูขึ้นไปในขณะนี้เวทีประลองยุทธเต็มไปด้วยผู้คน แน่นอนว่ามีศพมากขึ้นเรื่อย ๆเป่ยเฉินหยวนและทหารกองทัพธงดำทั้งหลายยังเข่นฆ่ากันไม่หยุดเข่นฆ่าจนคนสุดท้ายเลือดท่วมตัว เข่นฆ่าจนแทบจะถือดาบไม่ไหวเยว่กงรู้ว่าตัวเองไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเป่ยเฉินหยวน ดังนั้นเขาจึงเจ้าเล่ห์ไม่ประมือกับเป่ยเฉินหยวน แต่กลับพุ่งเป้าไปที่หนึ่งในทหารกองทัพธงดำที่บาดเจ็บสาหัสที่สุดคนหนึ่งอย่างรวดเร็ว ฉวยโอกาสแทงอีกฝ่ายในขณะที่ไม่ทันตั้งตัว...“สวบ!”คมดาบเข้าไปในร่างกายแต่ร่างกายของทหารกองทัพธงดำคนนั้นแข็งแกร่งกว่าที่เขาคาดไว้แม้ว่าจะถูกลอบโจมตีแทงเข้าที่หน้าท้อง ก็ไม่ได้ล้มลงในทันที แต่กัดฟันจับดาบของเยว่กงไว้โดยตรง แล้วยกมือขึ้นสะบัดดาบฟันใส่เขาน่าเสียดายที่อาการบาดเจ็บของทหารกองทัพธงดำคนนี้รุนแรงเกินไป ส่งผลกระทบต่อเขาอย่างมาก การเคลื่อนไหวไม่รวดเร็วเหมือนก่อนอีกต่อไป“รนหาที่ตาย!”เยว่กงตอบสนองทัน