บททั้งหมดของ I SECRETLY WED the BOSS: บทที่ 431 - บทที่ 439

Atubiling sumagot si Eric. Kinakabahan na hindi magustuhan ni Analyn ang sagot niya.“Nagkaroon ng aksidente. Na-delay kami.”“Na-delay? Isang sasakyan lang ba ang meron ka? Ang gamit n’yo? Wala ka man lang back-up kung sakaling magka-aberya ka o ang mga tao mo?” Muling nagbuga ng hangin si Eric. “I know… alam ko… may kasalanan ako sa nangyari. Pero siguro naman hindi ko na kailangan pang sagutin ang mga tanong mo. Tapos na! Nangyari na ang dapat mangyari. Naibuko mo na si Ailyn. I mean, si Anna. Okay na ang Papa mong si Sixto, buhay siya. In the future, pwede ka ng–”“Huwag mong dibdibin, Eric. Wala kang kasalanan. Hindi ako dapat naging depende sa kung sino man sa inyong lahat. Laban ko ‘yun. Laban kong mag-isa. Hindi ko na dapat kayo idinamay lahat.” Matamang tiningnan ni Eric si Analyn. Mukha naman itong hindi galit. Kalmado lang siya. “Galit ka ba sa akin? Sabihin mo lang. O kung galit ka sa kung sino man, si Anna– sa akin mo na lang ibuhos ang galit mo. Huwag mong kimkimin.”

Sa unang pagkakataon, kinailangan ni Analyn na kausapin si Sixto. Nakauwi na ito sa bahay nila at nagpapalakas. “Senyor, nandito po si Mam Analyn,” anunsiyo ng mayordoma ng mga Esguerra. Nagulat man ay sabik na naghintay sila Sixto at Mercy sa pagpasok ni Analyn sa loob ng kuwarto. Nang pumasok na si Analyn sa loob ng kuwarto, hindi malaman nila Sixto at Mercy ang gagawin. Nahihiya sila kay Analyn. Sa anak nila. Kung bakit kasi hindi nila ito agad nakilala nung una pa nila itong nakita. Naglakad si Analyn palapit sa kama kung saan nakahiga si Sixto at nakaupo naman sa tabi nito si Mercy. “A-Anak…”“Huwag po muna nating pilitin. Alam kong mahirap para sa ating lahat ang tanggapin ang kung ano ang totoo. Kaya ako nagpunta rito ay para humingi ng tulong sa inyo. Pwedeng-pwede akong humingi ng tulong kay Anthony, at alam kong hindi siya magdadalawang-isip na tulungan ako. Pero pakiramdam ko, lubog na lubog na ako sa utang na loob sa kanya. At tutal naman, para kay Papa Damian naman an

“Noong mga panahong iyon, nasa rurok ang mga negosyo natin. Kasikatan nito noon. Aminado ako, sa sobrang abala namin, napapabayaan ka na namin. Kaya laking pasalamat ko kay Anthony at sa Lolo niya, at kahit paano, nagkaroon ka ng sandaling matutuluyan at makakasama noon habang busy kami. Pero si Fer, laging nakadikit sa amin ni Sixto noon.”“Nung nawala ka, ipinadala sa amin ni Fer ang dalawang anak niya. Si Brittany at si Alfie. Para raw malibang kami, hindi kami malungkot ni Sixto. Tapos nangibang-bansa na siya pagkatapos nun at hindi na bumalik dito sa Tierra Nueva mula noon. Ang bali-balita, may kinakasama na siyang lalaki rin doon.”Napamaang si Analyn sa narinig.“At para manatiling sikreto ang tungkol sa dalawang bata, hindi namin ipinagsabi na hindi namin anak sila Brittany at Alfie. Para na rin hindi na maungkat ang totoong katauhan ni Fer. Hanggang sa nasanay na ang mga tao na anak namin ni Sixto ang dalawa.”“Pero kahit kailan ba hindi ninyo pinaghinalaan si– Tito Fer? Na m

“Walang kikilos! Taas ang mga kamay!”Isa-isang nagsipasok ang mga unipormadong mga pulis at saka nilapitan ang apat na nilalang doon. Pero nagpumilit na makabangon si Eric at saka ubos-lakas na sinipa si Anthony, dahilan para bumagsak ito sa lapag palayo kay Eric. At dahil may iniindang sugat, hindi na nakuha ni Anthony na makatayo pa. “Anthony!” takot na sigaw ni Analyn. Akma sanang tatakbuhin ni Analyn si Anthony pero nagulat siya nang biglang dambahin ni Eric ang tumilapon niyang baril, kaya napahinto sa paglapit si Analyn kay Anthony. Ang unang naisip ni Analyn ay babarilin ni Eric si Anthony. Pero nagkamali siya, lahat sila ng akala. Dahil mabilis na itinutok ni Eric ang baril sa sintido niya.“Sir Eric!!!” sigaw ng sekretarya ni Eric at saka tinakbo ang amo.Nanlaki naman ang mga mata ni Anthony habang nakatingin kay Eric. Habang si Analyn ay nanigas at nanlamig bigla ang katawan. Pilit na inagaw ng sekretarya mula kay Eric ang hawak nitong baril. Pero hindi nagpadaig si

Hindi na sumagot si Analyn. Wala na ring sinabi si Edward. Tahimik na nag-usap ang mga mata nila habang sinasariwa ang lahat ng nangyari sa kanilang dalawa mula nung unang nagkakilala sila hanggang sa araw na sumuko na si Edward sa awtoridad.“Gusto ko sana’ng isama rito si Grapes kanina. Gusto ko sana siyang ipakilala sa ‘yo.”“Grapes?” nangingiting tanong ni Edward. “”Yung anak namin ni Anthony. Ilang buwan na pala akong buntis noon, hindi ko alam. Siguro, sa dami at sunod-sunod na problema ko noon, hindi ko namamalayan na ilang buwan na rin pala akong hindi dinadatnan.” Hindi napigilan ni Analyn ang mapangiti.“Bakit Grapes? Lalaki ba siya o babae?” “Kasi sa ubas ko siya ipinaglihi. Pero Antonette talaga ang pangalan niya. Babae.”Lumapad ang ngiti ni Edward. “So, babae pala… Antonette. Parang tunog Anthony din, ah?” Bahagyang natawa si Edward. “Pinagsamang Analyn at Anthony kasi. Si Papa Damian kasi ang nagpangalan sa kanya, so ayaw ko namang kontrahin pa si Papa.”Biglang naw