ได้ยินดังนั้น มู่หงเสวี่ยก็ถอยหลังไปหนึ่งก้าวทันที พัดพับในมือก็ถูกเก็บไปในชั่วพริบตา ตั้งท่าระวังขึ้นมา“เห้ยๆๆ พวกเจ้าก็อย่าไม่รู้คุณคนจิตใจดีเลยนะ! การค้าของตระกูลมู่กว้างขวางถึงเพียงนี้ มีที่ไหนบ้างที่ไม่มีสายสืบของเรา แค่เรื่องส่งข่าวมันมีอะไรยากเย็นนักหรือ? แม่ทัพเซียวที่พวกเจ้าพูดถึงคลุ้มคลั่งอยู่ที่ชายแดน ฮ่องเต้ของพวกเจ้าก็ต้องส่งคนออกไปอยู่แล้วไม่ใช่หรือ! คิดไปคิดมา นอกจากอ๋องผิงหยางแล้ว ยังมีใครที่พอจะส่งออกมาได้อีก?”ส่วนเซียวเหอน่ะหรือ?น่าเสียดายที่เซียวเหอเป็นพี่ใหญ่แท้ๆ ของเซียวเหิง ความสัมพันธ์ใกล้ชิดเกินไป เกรงว่าจะข่มเจ้าคลั่งคนนั้นไม่อยู่ดังนั้น จึงทำได้เพียงส่งฉู่จืออี้ไปแต่ก็เป็นเพียงการคาดเดาง่ายๆ เท่านั้นเอง ทว่าพวกนี้กลับคิดกันลึกซึ้งถึงเพียงนี้ ช่างทำให้เขาหวาดหวั่นจริงๆฉู่จืออี้ไม่ใส่ใจ เพียงแค่เหลือบตามองรถม้าหลังมู่หงเสวี่ยแล้วเอ่ยขึ้นว่า “นิ่งหรือไม่?”มู่หงเสวี่ยก็เผยสีหน้าภูมิใจทันที “แน่นอนอยู่แล้ว! รถม้าของตระกูลมู่ล้วนให้ช่างอันดับหนึ่งใต้หล้าสร้างขึ้นมา แม้เดินทางวันละพันลี้ ก็ยังนิ่งดุจเดินบนพื้นราบ มั่นคงนัก!”“ขอบใจ” ฉู่จืออี้เอ่ยขอบคุณ
Baca selengkapnya