Todos os capítulos de พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี: Capítulo 1191 - Capítulo 1200

ได้ยินดังนั้นองค์รัชทายาทก็หัวเราะลั่นขึ้นมา “ฮ่าฮ่าฮ่า หากเจ้าสู้กับเสือได้ เกรงว่าคนทั้งวังคงจะตกใจตายกันหมด!”หัวเราะเสร็จองค์รัชทายาทก็มองไปยังเฉียวเนี่ยน ยื่นมือออกไป “ส่งมา!”เฉียวเนี่ยนยกขวดยาขึ้นถวายอย่างนอบน้อมองค์รัชทายาทรับมา เทยาเม็ดหนึ่งใส่ฝ่ามือต่อจากนั้นกลับมองไปยังเฉียวเนี่ยน ดวงตาแฝงความลึกซึ้ง “เจ้ารู้หรือไม่ หากเรากินยานี้แล้ว ซูหยวนก็ต้องตายแน่”ได้ยินดังนั้น เฉียวเนี่ยนชะงักเล็กน้อยนางรู้สึกว่าองค์รัชทายาทกำลังเตือนนาง หากองค์หญิงซูหยวนตาย ความผิดฐานพรากชีวิตนี้จะถูกนับว่าเป็นความผิดของนางเฉียวเนี่ยนจะไม่เข้าใจได้อย่างไรเล่า?ตั้งแต่ตอนที่ลงมือวางยาพิษองค์หญิงซูหยวน นางก็รู้แล้วว่าองค์หญิงซูหยวนมีโอกาสสูงที่จะสิ้นพระชนม์เพราะเหตุนี้แต่หากมิใช่เพราะองค์หญิงซูหยวนขวางนางไว้ในอุทยานหลวง มิใช่ฮองเฮาที่ตัดสินใจเองให้องค์หญิงซูหยวนเสวยยาถอนพิษของพิษไหลเรื้อ…องค์หญิงซูหยวนก็ไม่จำเป็นต้องถึงขั้นตายเห็นสีหน้าเฉียวเนี่ยนหม่นลงมา องค์รัชทายาทก็รู้ว่าเฉียวเนี่ยนได้จมอยู่ในความรู้สึกผิดแล้วดังนั้นเขาจึงพอใจยกมือโบกใส่เฉียวเนี่ยนว่า “พอแล้ว เจ้าออกไปเถิด!”“

ในเวลานี้ ฮองเฮาแทบจะเสียสติไปแล้วเห็นอยู่ว่าองค์หญิงซูหยวนใกล้จะได้เปลี่ยนถ่ายเลือดเพื่อถอนพิษ แต่ในช่วงเวลาสำคัญเช่นนี้กลับเกิดเรื่องขึ้นอีกเห็นท่าทางของฮองเฮา เฉียวเนี่ยนจึงเอ่ยขึ้นทันท่วงที “ฮองเฮาโปรดอย่าทรงกังวลเกินไป หม่อมฉันขอไปดูก่อนว่าฮ่องเต้เป็นเช่นไร บางทีพิษในกายฮ่องเต้นั้น หม่อมฉันอาจแก้ได้ หวังว่าจะสามารถช่วยฮ่องเต้แก้พิษได้ก่อนค่ำวันนี้!”ได้ยินดังนั้น ฮองเฮาจึงเหมือนเห็นความหวังขึ้นมาเล็กน้อยนางหันไปมองเฉียวเนี่ยน พลางพยักหน้าถี่ “ได้ เฉียวเนี่ยน ความหวังทั้งหมดของเรา อยู่ที่เจ้าแล้ว!”ในสายตาฮองเฮา เวลานี้คนที่จะช่วยองค์รัชทายาทและองค์หญิงซูหยวนได้ มีเพียงเฉียวเนี่ยนเท่านั้น!เฉียวเนี่ยนพยักหน้ารับจากนั้นทำความเคารพ แล้วหันกายจากไปเมื่อได้พบเฉียวเนี่ยนอีกครั้ง องค์รัชทายาทได้ถอดหน้ากากมนุษย์แล้วประทับนั่งอยู่ที่โต๊ะในห้องทรงอักษร กำลังพิจารณาตรวจฎีกาเมื่อทราบเจตนาของเฉียวเนี่ยน ฮ่องเต้มิได้ห้ามนางเข้า แต่กลับอนุญาตให้นางนั่งอยู่ข้างกาย คอยรอเวลาอย่างเงียบงันเฉียวเนี่ยนนั่งอยู่ครู่หนึ่ง ก็ลุกขึ้น เดินไปข้างโต๊ะทรงอักษร ค้อมกายทำความเคารพต่อฮ่องเต้ “ฮ

คนที่ควรมา ก็มาครบแล้วเฉียวเนี่ยนหันกายก้าวที่ประตูห้องทรงอักษร แล้วเปิดประตูออกด้านนอก มีเสนาบดีกระทรวงพิธีการยืนอยู่พร้อมกับหลายคนที่คุ้นหน้า หลายคนกลับไม่เคยเห็นเฉียวเนี่ยนรู้ว่า ในนี้ย่อมต้องมีคนของฮองเฮาปะปนอยู่แต่นางไม่ใส่ใจความจริงได้ถูกนางผลักเข้าสู่ที่แจ้งแล้ว พวกเขาไม่มีทางเลือกเมื่อราชครูชิวเห็นเฉียวเนี่ยน ก็อดประหลาดใจไม่ได้ “ท่านหญิงเฉียว มาอยู่ที่นี่ได้อย่างไรหรือ?”เฉียวเนี่ยนคารวะราชครูชิวด้วยความเคารพ แล้วจึงเอ่ยตอบ “องค์รัชทายาททรงถูกพิษร้าย ข้าน้อยจึงมาช่วยถอนพิษให้”ราชครูชิวพยักหน้า แต่ยังสงสัย “มิใช่ว่าองค์รัชทายาทกำลังกักบริเวณตัวเองอยู่หรอกหรือ แล้วทรงเข้าวังมาตั้งแต่เมื่อใด?”เฉียวเนี่ยนไม่ตอบ เพียงขยับตัวเปิดทางราชครูชิวก็พาเสนาบดีกระทรวงพิธีการก้าวเข้าสู่ห้องทรงอักษร เพียงเหลือบตาก็เห็นองค์รัชทายาทที่แทบจะทรุดบนบัลลังก์มังกร ก็ถึงกับตกใจ “เป็นองค์รัชทายาทจริงด้วย! องค์รัชทายาททรงเป็นอย่างไรบ้าง?”เฉียวเนี่ยนก็ยังตอบด้วยความเคารพ “พิษขององค์รัชทายาทแปลกนัก ยากจะรักษาในเวลาอันสั้น แต่ข้าน้อยจะหาวิธีถอนพิษองค์รัชทายาทให้ได้โดยเร็ว”ได้ฟังดังนั

เฉียวเนี่ยนสีหน้าไม่เปลี่ยน เพียงเอ่ยเบาๆ ว่า “พิษในกายองค์รัชทายาท มีเพียงหม่อมฉันเท่านั้นที่สามารถแก้ได้”ได้ยินดังนี้ รอยยิ้มที่มุมปากของฮองเฮาก็ยิ่งชัดเจนขึ้น “ใช่แล้ว... เจ้านี่ช่างกุมชีวิตของเราไว้อย่างแน่นหนาจริงๆ! แม้ว่าองค์รัชทายาทจะไม่ยอมเปลี่ยนถ่ายเลือดเพื่อช่วยซูหยวน แต่เราก็ยังทำใจนั่งมองเขาตายไปต่อหน้าต่อตาไม่ได้...”ท้ายที่สุด นางก็ถูกบุตรในไส้ของตนเองถ่วงแข้งถ่วงขาเอาไว้พูดมาถึงตรงนี้ ในแววตาฮองเฮากลับเผยความเคียดแค้นขึ้นมาอีกริ้วหนึ่งนางมองเฉียวเนี่ยน เอ่ยเสียงเย็นเยือก “เราได้สั่งให้คนพาฮ่องเต้ออกมาจากตำหนักเซวียนเหอแล้ว เป้าหมายของเจ้าบรรลุแล้ว”“แต่เฉียวเนี่ยน ซูหยวนถูกวางยาพิษจนสิ้นชีพ องค์รัชทายาทกับฮ่องเต้ก็ล้วนต่างถูกวางยาผิดด้วยเช่นกัน เรื่องนี้ ย่อมต้องมีคนรับผิดชอบมิใช่หรือ?”“บางเรื่อง ต่อให้ทำใจไม่ได้ ก็ต้องทำให้ได้! เราไม่อาจปล่อยให้เจ้าคอยกุมชะตาเอาไว้ได้ตลอด เจ้าว่าจริงหรือไม่?”“ในเมื่อเจ้าชอบลงมาเล่นน้ำขุ่นนี้นัก เช่นนั้นเราก็จะให้เจ้าลงไปเล่นให้เต็มที่! เข้ามา!”สิ้นเสียงสั่งการ ไม่นานก็มีทหารรักษาพระองค์สองนายก้าวเข้ามาจากนั้นก็ได้ยินฮองเ

เมื่อกล่าวถึงตรงนี้ ทั้งสองคนก็ค่อยๆ ปล่อยมือเฉียวเนี่ยนกลับรีบหันไปมองทั้งสอง “แล้วพวกเจ้าเล่า?”เมื่อครู่ฮองเฮาเห็นกับตาว่าพวกเขาพานางออกมา หากนางไม่กลับไป ฮองเฮาย่อมไม่ปล่อยพวกเขาไว้แน่ทว่าทั้งสองกลับมองหน้ากันแล้วยิ้ม “พวกข้าน้อยอยู่ในกองทหารรักษาพระองค์มานาน มนุษย์สัมพันธ์ดีมาก! ต่อให้เกิดเรื่องขึ้น พรรคพวกในกองทหารรักษาพระองค์ก็จะคอยดูแลพวกเราเอง”“ท่านหญิงเฉียววางใจได้ เมื่อครู่ตอนพวกเราพาท่านออกมา ฮองเฮาไม่ได้มองหน้าพวกเราเลยแม้แต่น้อย ไม่เป็นอะไรหรอกขอรับ”เฉียวเนี่ยนมองทั้งสอง แววตาเต็มไปด้วยความกังวลพวกเขาพูดเรื่องนี้อย่างง่ายดาย แต่ทว่านางจะไม่รู้ได้อย่างไร ว่าพวกเขากำลังปลอบใจนางเห็นเฉียวเนี่ยนเป็นเช่นนี้ จั๋วเหยียนก็เก็บรอยยิ้ม ส่งสายตาจริงจังมองเฉียวเนี่ยน “ท่านหญิงเฉียว ไม่ว่าอย่างไร พวกเราก็พาท่านออกมาแล้ว ไม่ว่าท่านจะไปหรือไม่ ความผิดของพวกเราพี่น้องก็ยังคงอยู่”จั๋วลี่ก็เอ่ยขึ้นทันที “ใช่แล้วขอรับ ท่านหญิงเฉียว หากไม่ไปตอนนี้ก็จะไม่ทันแล้ว”ได้ยินดังนั้น เฉียวเนี่ยนกำหมัดแน่น ก่อนจะคำนับทั้งสองอย่างลึกซึ้ง “บุญคุณที่ช่วยชีวิตในครั้งนี้ เฉียวเนี่ยนผู้นี้จ