Semua Bab พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี: Bab 1181 - Bab 1190

คืนวันนี้เฉียวเนี่ยนนั่งพิงหัวเตียง จ้องมองความมืดนอกหน้าต่าง ฟังเสียงฝีเท้าที่รีบร้อนผ่านไปมาเป็นระยะ จนกระทั่งฟ้าสางพอเฉียวเนี่ยนเดินออกมาจากห้อง ก็เพิ่งได้ยินว่าหมอหลวงหลิวถูกฮองเฮามอบความตายไปเมื่อคืนนี้ก็เพราะยาถอนพิษของพิษไหลเรื้อนั้น เป็นหมอหลวงหลิวที่ยุยงให้ฮองเฮาป้อนลงไปแม้ว่าในบรรดาคนที่ยุยงยังมีมามาอีกคนหนึ่ง แต่คนผู้นั้นเป็นมามาที่ฮองเฮาพามาจากตระกูลเมิ่ง จะเอามาเปรียบกับหมอหลวงหลิวได้อย่างไร?ยิ่งไปกว่านั้น มามาไม่รู้เรื่องวิชาแพทย์ สิ่งที่พูดไปก็นับว่าโง่เขลาแต่หมอหลวงหลิวควรจะรู้สิ่งเหล่านี้ ก็เพราะด้วยฐานะ ‘หมอหลวง’ ฮองเฮาจึงเชื่อเขาดังนั้นฮองเฮาจึงโยนความผิดทั้งหมดไปที่หมอหลวงหลิวตอนเฉียวเนี่ยนมาถึง ยังเห็นเลือดสดเต็มพื้นได้ยินว่าคืนวาน ฮองเฮาใช้ปิ่นปักผมหนึ่งเล่ม ปลิดชีวิตหมอหลวงหลิวด้วยมือตนเองเวลานี้ฮองเฮากำลังนั่งอยู่ข้างเตียงองค์หญิงซูหยวน ดวงตาคู่นั้นบวมแดงอย่างหนัก ทั้งร่างยิ่งดูไร้เรี่ยวแรงต่อให้ฮองเฮามีความทะเยอทะยาน ต่อให้นางโหดเหี้ยมอำมหิตแต่สำหรับองค์หญิงซูหยวนแล้ว ฮองเฮาคือมารดาที่ดีคนหนึ่งอย่างแน่นอนหัวใจเฉียวเนี่ยนพลันสะท้านเล็กน้อ

หว่างคิ้วฮองเฮาขมวดเข้าหากันฉับพลัน “หากใช่ แล้วอย่างไร? มามาไม่รู้เรื่องการแพทย์ ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะปรุงพิษใดๆ ที่คล้ายกับพิษไหลเรื้อขึ้นมาได้! ไม่ว่าจะอย่างไร เราก็ไม่มีวันเชื่อว่ามามาจะทรยศเรา!”เมื่อเทียบกับความโกรธของฮองเฮาแล้ว เฉียวเนี่ยนกลับดูสงบนิ่งยิ่งนักยิ่งเมื่อรวมกับท่าทางอ่อนแอเสแสร้ง ยิ่งทำให้ฮองเฮารู้สึกว่าเฉียวเนี่ยนไม่ได้เสียใจกับเรื่องนี้สักนิดก็เห็นนางค่อยๆ พยักหน้า เอ่ยว่า “การที่ข้างกายฮองเฮามีคนที่ไว้ใจได้เช่นนี้ เป็นเรื่องดีอยู่แล้วเพคะ เพียงแต่หม่อมฉันไม่เข้าใจความไว้เนื้อเชื่อใจระหว่างฮองเฮากับมามา คิดเพียงว่าในห้วงเวลาสำคัญเช่นนี้ มีความระแวดระวังเพิ่มขึ้นสักหน่อยก็ไม่เสียหาย”ความโกรธของฮองเฮาผ่อนคลายลงเล็กน้อย จึงพยักหน้าตาม “เราเข้าใจที่เจ้าจะสื่อแล้ว เรื่องผู้ที่วางยาพิษองค์หญิงเป็นผู้ใด เราจะตรวจสอบให้แน่ชัด เพียงแต่สิ่งสำคัญที่สุดในตอนนี้ก็คือร่างกายขององค์หญิง เรื่องการเปลี่ยนถ่ายเลือด อย่างเร็วที่สุดจะทำได้เมื่อใด?”เฉียวเนี่ยนตอบด้วยความเคารพ “สภาพของหม่อมฉันในวันนี้ดีกว่าเมื่อวานมาก อีกทั้งอาการขององค์หญิงก็น่าเป็นห่วง หากเป็นไปได้ หม่อมฉันสาม

ได้ยินดังนั้น บนใบหน้าองค์รัชทายาทก็เผยความตกตะลึงขึ้นมาทันทีเขามองไปยังฮองเฮาอยู่เนิ่นนาน ในที่สุดก็ถามออกมา “เช่นนั้น ในใจของเสด็จแม่ ลูกเทียบกับซูหยวนไม่ได้เลย ใช่หรือไม่?”ฮองเฮาชะงักไปครู่หนึ่งเหมือนเพิ่งตระหนักว่าเมื่อครู่ตนพูดอะไรออกไป จึงสูดลมหายใจเข้าลึก น้ำเสียงอ่อนลงโดยไม่รู้ตัว “ลูกรัก แม่มิได้หมายความเช่นนั้น แต่เฉียวเนี่ยนเอาชีวิตตัวเองเป็นประกันแล้ว การเปลี่ยนถ่ายเลือดจะไม่อันตรายหรอก! เจ้าจะสามารถทนมองซูหยวนตายต่อหน้าต่อตาได้จริงหรือ?”“เสด็จแม่ไม่ต้องพูดแล้ว!”องค์รัชทายาทขัดฮองเฮาขึ้น หันกายไป ไม่มองฮองเฮาอีก เพียงเอ่ยว่า “เราอยากพบเฉียวเนี่ยน!”ฮองเฮาเข้าใจดีว่าองค์รัชทายาทยอมตกลงเรื่องเปลี่ยนถ่ายเลือดแล้ว เพียงแต่ต้องพบเฉียวเนี่ยนเพื่อถามให้แน่ชัดเท่านั้นในทันทีจึงพยักหน้าช้าๆ “ได้”พูดจบ ก็หันกายจากไปประตูห้องทรงอักษรเปิดแล้วก็ปิดลงซูกงกงยื่นถ้วยชาร้อนบนโต๊ะมาให้ “ฝ่าบาททรงระงับโทสะเถิด”องค์รัชทายาทรับถ้วยชามา หางตามองซูกงกงหนึ่งทีจึงกล่าว “ไม่น่าแปลกใจที่ซูกงกงได้รับใช้ข้างกายเสด็จพ่อตลอดมา”เขาช่างรู้กาลเทศะในการปลอบอารมณ์นักซูกงกงก้มหน้า รอจน

เฉียวเนี่ยนชะงักเล็กน้อย จากนั้นก็ส่ายหน้า “ไม่มีเพคะ”ฮ่องเต้หรี่พระเนตรลงเล็กน้อย แย้มพระสรวลเย็นเยือก “เช่นนั้น วิธีที่อันตรายถึงเพียงนี้ อาจเอาชีวิตไปได้ทุกเมื่อ เจ้าดูแค่ในตำราแพทย์ ก็กล้าเอามาทดลองกับเรา?”เฉียวเนี่ยนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะอยู่ในใจในความคิดของนาง องค์รัชทายาทนี่หวงชีวิตเหลือเกินแม้แต่ถ้อยคำก็ยังเผยช่องโหว่ออกมาซูกงกงก็อดไม่ได้ที่จะเหลือบมององค์รัชทายาทหนึ่งครั้ง โดยไม่แสดงสีหน้าเฉียวเนี่ยนทำเหมือนไม่ได้ยิน ยังคงเอ่ยต่อ “ฮ่องเต้โปรดทรงทราบ สำนักราชาโอสถสอนวิชาแพทย์ไม่เหมือนที่ใด แต่ก่อนตอนที่หม่อมฉันรักษาโรคต่างๆ ก็ล้วนเรียนมาจากตำราแพทย์ มิเคยเกิดข้อผิดพลาดอันใดขึ้นเลยมิใช่หรือเพคะ?”ประโยคสุดท้าย เฉียวเนี่ยนเอ่ยเสียงเบาลง ฮองเฮาก็พยักหน้าหงึกๆ“ใช่แล้วเพคะฮ่องเต้ หม่อมฉันเชื่อในวิชาแพทย์ของท่านหญิงเฉียว”องค์รัชทายาทหัวเราะในใจ เพียงคิดว่า ไม่ใช่ตัวนางที่ต้องเปลี่ยนถ่ายเลือด นางก็ย่อมเชื่อสิทันใดนั้นก็สูดลมหายใจลึก พระเนตรจ้องมองเฉียวเนี่ยน คิดว่าต้องบีบให้เฉียวเนี่ยนถอนวิธี ‘เปลี่ยนถ่ายเลือด’ ให้ได้จากนั้นความคิดหนึ่งก็ผุดขึ้นมาในพระทัย“ในเม

เหมือนยังไม่เชื่อสนิทใจ องค์รัชทายาทก็ยังให้โรงหมอหลวงส่งคนมาตรวจชีพจรให้พี่ชายน้องสาวคู่นั้นผลที่ได้ ย่อมเป็นผลดี“กราบทูลฮ่องเต้ พิษในกายของชายผู้นี้ได้ถอดถอนแล้ว ร่างกายนางผู้นั้นก็ไร้สิ่งใดผิดปกติ”เมื่อได้คำตอบเช่นนี้ ฮ่องเต้ก็เงียบไปผลลัพธ์เป็นไปด้วยดี เช่นนั้นแล้ว พระองค์จะใช้วิธีใดปฏิเสธคำขอของฮองเฮาได้เล่า?กำลังคิดอยู่ ก็เห็นเฉียวเนี่ยนเหลือบมองไปทางซูกงกงหนึ่งทีซูกงกงเข้าใจ ก็สั่งให้ผู้อื่นออกไปหมดในห้องกว้างใหญ่ จึงเหลือเพียงเฉียวเนี่ยน ซูกงกง และองค์รัชทายาทองค์รัชทายาทในที่สุดก็สัมผัสถึงความผิดปกติ ทอดพระเนตรมองเฉียวเนี่ยน น้ำเสียงเย็นชา “ท่านหญิงเฉียวคิดจะทำอะไร?”เฉียวเนี่ยนคารวะต่อองค์รัชทายาท แล้วจึงเอ่ยว่า “ฮ่องเต้ทรงเป็นห่วงองค์รัชทายาทใช่หรือไม่เพคะ?”ได้ยินดังนั้น องค์รัชทายาทก็ขมวดพระขนง ตรัสตอบเสียงเย็น “แน่นอน องค์รัชทายาทคือรัชทายาทแห่งแผ่นดิน ดั่งเป็นอนาคตแห่งแคว้นจิ้ง ชีวิตของเขาสำคัญยิ่งนัก เราย่อมกังวลเป็นธรรมดา”เฉียวเนี่ยนพยักหน้าเล็กน้อย จึงกล่าวต่อ “หม่อมฉันก็คิดเช่นนี้ แต่ฮองเฮาทรงห่วงใยองค์หญิงซูหยวนเกินกว่าจะห่วงใยองค์รัชทายาทและบ้าน