อวิ๋นเอ๋อร์ถูกดุเข้า นางก็หลุบตาลง ไม่พูดอะไรอีกเพียงได้ยินองค์หญิงซูหยวนตรัสว่า “เจ้าไปให้ห้องเครื่องจัดเตรียมไว้หนึ่งชุด อย่าทำให้ดีนัก ถึงเวลาองค์หญิงผู้นี้จะถือไปถวายเสด็จพ่อด้วยมือตนเอง เพียงบอกว่าทำเองก็พอ”อวิ๋นเอ๋อร์ถึงได้พยักหน้าและกล่าวรับคำในเวลาเดียวกัน เมื่อฮ่องเต้ทรงทราบว่าองค์หญิงซูหยวนหายจากฤทธิ์ยาแล้ว ก็ถอนหายใจยาวหนึ่งเฮือก สายตาที่มองเฉียวเนี่ยนก็ไม่อาจห้ามความชื่นชมไว้ได้ “ล้วนเป็นเพราะเจ้าช่วยไว้ ไม่อย่างนั้น วันนี้เราก็ไม่รู้จริงๆ ว่าจะจัดการอย่างไรดี!”ท่าทางของซูหยวนเช่นนั้น จะให้พวกหมอแก่ๆ ในโรงหมอหลวงมารักษาได้อย่างไร!เฉียวเนี่ยนยิ้มมุมปาก “ทั้งหมดนี้เป็นสิ่งที่หม่อมฉันควรทำเพคะ”กล่าวจบ เฉียวเนี่ยนก็หันไปมองข้างๆ อีกครั้งเซียวเหิงได้จากไปแล้ว นางจึงเอ่ยว่า “ตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมา หม่อมฉันกับสวีเหม่ยเหรินก็พอมีไมตรีต่อกันอยู่บ้าง ขณะนี้อยากไปส่งสวีเหม่ยเหรินเป็นครั้งสุดท้าย หวังว่าฝ่าบาทจะอนุญาต”“อืม สมควรอยู่” ฮ่องเต้พยักหน้า “เจ้าไปเถอะ!”“ขอบพระทัยฝ่าบาท!” เฉียวเนี่ยนคำนับหนึ่งครั้ง ก่อนเร่งรีบออกจากตำหนักซิ่วชุนไปร่างของสวีเหม่ยเหรินถูกเคล
Read more