Semua Bab Mafia: Drake Alejo Del Llegado: Bab 51 - Bab 59

Nanlaki ang mata ko noong higitin niya ang braso ko palayo kay Keith. Tumama ang Ang ulo ko sa matipuno niyang dibdib. I looked at him dagger. He is towering over me, powerful."Who are you to say that?" he scowled. "Zaraya is not yours..." Kumunot ang noo ni Keith, bumakas ang iritasyon sa mukha niya. "Do you think she is yours? Dude they are not toy for you to choose one when you wanted."I sighed and gave a slight grimace. "Let go of me, Drake," mariin kong utos."No..." matigas niyang saad na mayroong paninindigan. Nagsalubong ang kilay ko, hindi ko mapigilan ang iritasyon na namumuo sa aking dibdib. "Hindi mo ako pwedeng kunin kapag gusto mo. Hindi mo ako asawa. Nandito ka sa pamamahay ko!" "What happening here?" nagtatakang tanong ni Zariah noong lumapit. Napapasong lumayo ako kay Drake, hindi rin gaanong mahigpit ang hawak niya kaya nakalaya ako. Umiwas ako nang tingin noong makita ko na buhat nito ang anak nilang dalawa. My heart is clenching, I can't even looked at the ch

Napapikit noong maramdaman ang magkahalong sakit at sarap noong maramdaman ko ang pagkagat niya sa aking leeg at marahan niyang hinahalikan.  "Drake..." mahina kong tawag. Kinilabutan ako noong maging isang ungol iyon ng hindi ko sinasadya. I stunned when I heard a rip sounds and the coldness touch my skin. Tinapon niya ang napunit kong maxi dress na nahati sa ilang parte. Hindi iyon nakatulong dahil sa init na aking nararamdaman.  I arched my back when I feel his finger doing a circling motion above my feminity. Ilang ulit niya iyong pinaglaruan, para na akong mababaliw sa ginagawa niya.  Mas lalong akong nag-init noong naramdaman ko ang kaniyang daliri na nanunudyok sa aking pagkababae.  "Drake this is wrong..."  "I know you want this..."  "Gusto ko pero—Ahh!" Hindi ko natapos ang aking sinasabi, napa

Patuloy na bumuhos ang aking luha, parang ilang ulit na sinasaksak ang aking puso, mas lalong bumigat ang aking dibdib. "Hindi pwede!" I let out a heart-wrenching moan as I realize I failed. Hindi man lang nakita ng anak ko ang mundo. Hindi man lang ako nakilala. Hindi ko siya nakasama ng matagal, nawala na siya sa akin. Tulala ako. Hindi makausap ng maayos. Wala ng kulay ang baghagari. Sa bawat minute na lumilipas mas lalong sumasakit.  "Kumain ka na. Hindi ka kumain kahapon. Paano ka magkakaroon ng lakas." Maingat at nag-aalala na pakiusap ni Ysabell. Hindi ako kumibo, tulala lamang ako sa kawalan habang patuloy ang pagbagsak ng mga luha. Sinubukan ulit ni Ysabell na ilapit sa akin ang kutsara na may lamang pagkain.  "Sabi ko hindi ako nagugutom!" galit ko na sigaw. Marahas ko na tinabing ang braso niya dahilan para tumilapon iyon lahat. Gumawa ng ingaw ang pagtama no

Sabi nila na ang mga taong mahal natin na nawala ay magiging anghel natin. Hindi nila maramdaman ang sakit at lungkot na mamulat sa realidad. Malaya gaya ng bituin na kumikinang sa kalangitan. Tahimik at payapa sa kalangitan. "Ysabel I want to see where you buried my baby?" Malungkot na ngumiti si Ysabel. Umiwas ako ng tingin. Parang pinupunit ang puso noong bumaba ang tingin ko sa malaki niyang tyan. Mabigat ang talukap ng aking mga mata sa luhang kanina ko pa pinipigilan."I buried her in the cemetery. You're unconscious and—"Hindi ko siya pinatapos sa kaniyang sinasabi. "Thank you for giving my baby a place."She smiled sadly. "Porsia helped me arrange it. Iyon na lang magagawa namin. Iyon na lang kasi ang magagawa namin." "Alam na ba ni Drake?" kapagkuwan tanong ko.Noong nagising ako pagkatapos niya akong iligtas. Hindi pa kaming dalawa nakakapag-usap. Hindi ko pa siya nakikita. Mabilis siyang umiling. "Hindi pa alam ni Drake. Kahapon pa siya nasa labas. Sasabihin mo ba sa ka