Все главы Billionaire's True Love Book 2: MINAMAHAL KITA!: Глава 281 - Глава 290

AMERY HEART POV "HINDI PWEDE! Hindi ako papayag lalo na at alam kong ikaw pa rin. Ikaw pa rin ang mahal ko, Amery." seryoso niyang bigkas mula sa kabilang linya. Wala sa sariling napakagat ako sa aking labi dahil sa sinabi niyang iyun sa akin. Pigil ko rin ang sarili kong mapahagulhol ng iyak. Masakit pa rin pala. Mahal niya ako pero hindi na ramdam ng puso ko iyun. Mas nangibabaw na ang takot sa akin. Hindi ko na kaya ang maniwala pa sa lahat ng mga sinasabi niya ngayun sa akin. "Wala ka nang magagawa pa, Elias. Hindi na kami babbalik sa iyo." seryosong sambit ko. Katahimikan ang namagitan sa aming dalawa. Hindi siya nakasagot pero ramdam ko sa bawat buntong hininga niya ang pait. Pinilit ko naman na pakalmahin ang sarili ko. "WAla nang pag-asa pa? Bakit, gaano ba kalaki ang galit mo sa akin para hindi mo ako mapatawad, Amery. Mahal kita. Minsan lang nakalimutan ka ng isipan ko, pero ramdam ko naman sa puso ko kung gaano ka kahalaga sa akin." seryosong sambit niya. "Wala

AMERY HEART POV "GOOD night, Amery. Ingat sa pagmamaneho." nakangiting paalam sa akin in Oliver. Maghihiwalay na kami dito mismo sa parking area ng restaurant dahil may kanya-kaniya kaming kotse. Magkaibang way din mamaya ang tatahakin namin na daan kaya ngayun pa lang, todo paalala na siya sa akin na mag-ingat daw ako. Hindi na din kasi ako pumayag pa na ihatid niya ako sa bahay na naka-convoy kaming dalawa. "Good night, Oliver. Ingat ka din. Salamat sa dinner." nakangiti kong bigkas. Tuluyan na akong sumakay sa aking kotse at ganoon din siya. Nagdrive ako paalis ng restaurat na magaan sa kalooban. Halos maghahating-gabi na at sobrang tahimik na ng buong paligid. Habang nasa tahimik at walang katraffic-traffic na kalsada, mabilis kong naapakan ang preno ng aking sasakyan nang may bigla na lang may nag cut na sasakyan sa harapan kokñ. Isang malutong na mura ang kumawala sa bibig ko kasabay ng kaba na nararamdaman ng puso ko. Mabuti na lang talaga at maagap kong naapakan ang

AMERY HEART POV Maayos naman akong nakauwi ng bahay pagkatapos ng pag-uusap naming dalawa ni Elias. Sa totoo lang, hangat maaari, ayaw ko na sana siyang makaharap or makausap man lang. Feeling ko kasi, nagkakaroon ako ng anxiety sa tuwing nakakaharap ko siya. Pagkadating ko ng bahay, sinilip ko lang si Baby Elizabeth sa kwarto nilang dalawa ni Katrina at nang mapansin kong mahimbing na itong natutulog, direcho na akong pumasok ng aking kwarto. Naglinis ng katawan, ginawa ang evening routine bago nahiga sa kama para makatulog na. Maaga pa ang gising ko mamaya para masamahan ang anak ko na kumain ng breakfast. Mabuti na lang talaga kahit sa kabila ng mga alalahanin, nakatulog din naman ako ng maayos. Maliwanag na sa labas ng magising ako kaya dali-dali akong bumangon ng kama. Ginawa ko na din ang aking morning routine bago ako lumabas ng kwarto at dumirecho sa dining area kung saan laking pagtataka ko nang hindi ko maabutan sila Katrina at Elizabeth. Kapag mga ganitong oras kasi

AMERY HEART POV "Naiintindihan ko. Alam kong hindi ganoon kadali mawala ang galit na nararamdaman ng puso mo para sa akin pero handa akong maghintay para tuluyan mo akong mapatawad, Amery." mahinahon pero puno ng pag-asa sa tono ni Elias na wika niya sa akin. "Pinatawad na kita, Elias! Nagkataon lang na tangap ko na sa sarili ko na wala na tayong pag-asa pa sa isa't -isa. Tinangap kita ng maayos dito sa bahay ko hindi dahil para sa akin kundi para kay Elizabeth. Please, behave yourself, Elias. Kung iniisip mo na magiging maayos pa ang relasyon natin, nagkakamali ka. Wala na tayong pag-asa pa kaya sana itoon mo na lang ang attention mo sa anak natin kapag nandito ka sa bahay." mahaba kong bigkas sa kanya! Muli kong napansin ang lungkot na nakaguhit sa mga mata niya habang titig na titig sa akin. "Bakit? Dahil ba kay Rebecca? Ano ba ang dapat kong gawin para maniwala ka sa akin na hiwalay na kami ng babaeng iyun? Actually, pinalayas ko na siya sa bahay ko. Hindi na kami nagsasa

AMERY HEART POV "I am so happy, iha! Sa wakas, alam na ni Elizabeth ang tungkol sa ama niya. Salamat dahil pumayag ka." nakangiting wika ni Mommy MIracle sa akin. Si Elias ay parang bata na masayang nakikipaglaro kay Elizabeth sa garden. Hindi maikakaila ang tuwa at ang kakaibang sigla ni Elizabeth simula noong nalaman nito na si Elias ang ama nito. Of course, masaya ako para sa anak ko. Kaya lang hindi ko din naman maiwasan na makaramdam ng takot. Paano kung sa umpisa lang masaya? Hangat maari, ayaw kong masaktan si Elizabeth dahil medyo kumplekado pa ang lahat-lahat. Lalo na at hangang ngayun, hindi pa rin napaparusahan si Rebecca sa ginawa nitong pagpapakidnap sa amin three years ago. "Masaya din ako para kay Elizabeth Mom. Wala din akong ibang hangad kundi ang maging maayos ang buhay ng anak ko. Na maging kumpleto ang lahat sa kanya. Na may kikilalanin siyang ama at Ina habang lumalaki siya." pilit ang ngiti sa labi na sagot ko. "At nangyari na nga iyan ngayun iha. Huwag k