All Chapters of นิยายชุดเจ้าสาวไม่สมยอม: Chapter 101 - Chapter 110

“ดื่มกาแฟก่อน แล้วพี่จะปล่อย” รสิตาถอนหายใจเบาๆ หน้างอง้ำ“ก็ได้ค่ะ เอาแก้วมาสิคะ”“พี่ป้อน” ไทธรณ์ยกแก้วกาแฟขึ้นดื่มแล้วอมไว้ในปากตน มือหนารั้งท้ายทอยหญิงสาวให้แหงนเงย แล้วประกบปากของตนเข้ากับกลีบปากบางสีชมพู รสิตาเพิ่งเข้าใจความหมายของคำว่าป้อนของเขาตอนนี้แหละ หญิงสาวอ่อนใจจริงๆ จึงจำยอมต้องเผยอปากรับกาแฟจากปากหยักได้รูปนั้น กาแฟอุ่นๆกรุ่นกลิ่นหอมถูกส่งเข้าปากเล็กและกลืนลงคอ หากแต่คนป้อนกลับไม่ยอมถอนริมฝีปากออก ลิ้นสากเกี่ยวกระหวัดดูดดึงลิ้นเล็กๆ กวาดไปตามโพรงปากอุ่นชื้น รสขมของกาแฟกับความหวานซาบซ่านของรสจูบกระชากวิญญาณจากชายหนุ่ม ทำเอารสิตาถึงกับสั่นสะท้านจมดิ่งลงในวังวนเสน่หาอีกครั้งมือร้อนอีกข้างกอบกุมทรวงอกอวบ ไทธรณ์ขยำเบาๆและใช้นิ้วสะกิดคีบยอดอกที่แข็งเป็นตุ่มไต คลึงเคล้นทั้งสองข้างจนรสิตาครางอู้อี้ในลำคอ“พี่ไท...เช้าแล้วนะคะ” หญิงสาวประท้วงเมื่อปากบางถูกปล่อยเป็นอิสระ คนที่ถูกห้ามไม่ได้ฟังสักนิด เขายังใช้จมูกดอมดมไปทั่วต้นคอระหง ปากก็ขบเม้มไปทั่วบ่าเนียน สร้างความปั่นป่วนให้คนในอ้อมกอดจนสับสนรสิตาจับข้อมือหนาที่ป่ายปัดอยู่บนอกอวบของตน หว

มือใหญ่สอดหายไปในชุดเดรสสวยตะปบไปที่สะโพกเต่งตึง บีบเคล้นหนักๆอยู่หลายที ก่อนที่เขาจะรั้งขาทั้งสองข้างมากอดเกี่ยวที่เอวสอบของตน ธีร์ภาณุผละออกจากริมฝีปากหวานละมุนอย่างอ้อยอิ่ง เขาก้มลงมองเนินอกอวบ ภายใต้ผ้าฝ้ายเนื้อบางสีขาวเมื่อเปียกน้ำแล้วทำให้เห็นไปถึงไหนต่อไหน ชายหนุ่มพ่นลมหายใจออกเบาๆ ก่อนจะก้มลงใช้ริมฝีปากและลิ้นร้อนดูดดึงป่ายปัดยอดอกที่แข็งชูชันผ่านผ้าเนื้อบาง เนินอกอวบถูกขบเม้มเบาบ้างแรงบ้างสลับกัน ไอรักพยายามกัดริมฝีปากล่างของตนเองไว้เพราะกลัวใครจะผ่านมาได้ยิน หากแต่เธอก็ยอมรับว่าครั้งนี้เธอตื่นเต้นมาก จนร่างกายแทบจะระเบิดออกมา ขาเรียวสองข้างกอดกระหวัดรัดเอวสอบแน่น ไอรักเริ่มส่ายสะโพกวนจงใจให้ถูไถไปกับความแข็งแกร่งของธีร์ภาณุอย่างเว้าวอน ใบหน้างามแหงนเงยไปด้านหลัง“อื้อ! พี่ธีร์” ธีร์ภาณุรับรู้ได้ถึงความต้องการของภรรยาตนเอง เขาประคองร่างบางด้วยแขนแกร่งเพียงข้างเดียวอย่างสบาย เพราะน้ำช่วยพยุงร่างของคนตัวเล็กทำให้ทุ่นแรงของเขาได้ มือใหญ่อีกข้างสอดลงเบื้องล่างตรงกลางระหว่างตนเองและไอรัก เขาปลดเข็มขัดและรูดซิปตัวเองออกช้าๆ เพื่อปลดปล่อยเสรีภาพให้กับตัวตนที่ร้อนรุ่มแข็งแกร

“ก็บอกว่าชุดพิเศษ ชุดพิเศษก็ต้องใส่ไข่ เหมือนเวลาเราสั่งโจ๊กหน้าปากซอยไงครับ พิเศษใส่ไข่...หึๆ”ไอรักตาโตเข้าใจความหมายของสามี แต่เธอแทบไม่เหลือเรี่ยวแรงจะรับได้อีกแล้ว หากธีร์ภาณุไม่ปล่อยโอกาสให้เธอได้ปฏิเสธ วงแขนแกร่งพลิกร่างบางกลับหลัง มือหนาช้อนบริเวณท้องน้อยยกเบาๆ คนตัวเล็กก็ลอยตัวสูงขึ้นในน้ำ เรียวขาเล็กถูกจับแยกด้วยมือหนาอีกข้าง กลีบกุหลาบกลางกายสาวเบ่งบานอยู่ชิดความแข็งแกร่ง จดจ่อเตรียมพร้อมที่จะเข้าครอบคลุมลำรักร้อนร้ายของชายหนุ่ม“เกี่ยวไว้เอวพี่ไว้แน่นๆนะครับ” ธีร์ภาณุกระซิบกระซาบ ไอรักทำตามอย่างว่าง่ายเพราะกลัวตกแล้วจะจมน้ำไป ชายหนุ่มปล่อยมือจากเรียวขาขาว สองแขนแกร่งแบ่งหน้าที่โอบรอบเอวคอดและอกอวบ และเมื่อธีร์ภาณุตรึงร่างบางไว้มั่น จึงส่งตัวตนแข็งแกร่งของตัวเองเข้าสู่ช่องทางรักอุ่นร้อน ชายหนุ่มรุกแรงครั้งเดียวจนสุดทาง กดแช่แน่นิ่งไว้โดยไม่ขยับ สะโพกเต่งตึงชิดไปกับต้นขาแข็งที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม ไอรักจิกเล็บลงบนท่อนแขนที่โอบรัดตัวเธออยู่ เสียงครางอื้ออ้าดังขึ้นอีกครั้งและอีกครั้งธีร์ภาณุยืนแยกขาออกเล็กน้อยเพื่อถ่วงดุลน้ำหนัก ของร่างบางที่เกี่ยวกระหวัด

พิมพ์รพีพรเดินไปตามทางเล็กๆมุ่งสู่กระท่อมหลังสุดท้าย ‘บ้านนาเปี่ยมรัก’ มีกระท่อมไว้รับรองนักท่องเที่ยวอยู่สิบหลัง มีทั้งแบบหลังใหญ่สำหรับมาเป็นหมู่คณะ หลังขนาดกลางสำหรับครอบครัว และหลังเล็กซึ่งเป็นหลังสุดท้ายสำหรับพักสองคนสองข้างทางที่เดินผ่านเป็นรั้วไม้ไผ่มีพืชผักไม้เลื้อยทั้งตำลึง มะระขี้นก อัญชัน และกระถินขึ้นแซมกันอยู่ตลอดทาง ทั้งยังมีต้นมะพร้าวน้ำหอมเตี้ยที่ออกผลดกทุกต้นขึ้นเรียงรายไปจนสุดทางให้ร่มเงา หญิงสาวแอบยิ้มไปกับบรรยากาศรอบกาย พิมพ์รพีพรภูมิใจกับวันนี้เป็นที่สุด วันที่เธอได้ใช้วิชาความรู้ที่เล่าเรียนมาให้เป็นประโยชน์ กิจการที่เธอก่อตั้งเองมากับมือกำลังจะเริ่มต้น“พี่พิมพ์” หญิงสาวหันหลังกลับตามเสียงเรียกทันที ผมยาวที่ถูกรวบไว้เป็นหางม้าสะบัดเล็กน้อย“คือกระถินจะไปช่วยพี่แตงเสิร์ฟน้ำจ้ะ เห็นว่าท่านนายอำเภอกำลังจะมาถึง พี่พิมพ์นุ่งผ้าถุงเองได้ไหม” กระถินเด็กสาววัยสิบแปดเป็นลูกของคนงานเก่าแก่ของย่าพร รีบวิ่งตามมาทันทีที่เห็นพิมพ์รพีพรเดินออกมาจากบริเวณงาน เพราะได้นัดแนะกันไว้ว่าตนเองจะต้องมาช่วยนุ่งผ้าถุงให้หญิงสาว“อืม...ไม่เป

พิมพ์รพีพรถอยห่างจากร่างคนตัวโต แต่ถอยไม่ถึงสองก้าวผ้าถุงเจ้ากรรมที่เหน็บเอวไว้กลับหลุดลงไปกองที่พื้น“กรี๊ด! อย่ามองนะ”“ไม่ทันแล้วคุณ”“ไอ้ปลัดลามก”หญิงสาวตกใจรีบก้มลงจับชายผ้าถุงรวบขึ้นมาไว้ที่เอว ปากก็ต่อว่าคนที่มองขาเรียวขาวของเธอแบบไม่วางตา และคนมองก็รู้สึกขัดใจยิ่งนัก เมื่อกำลังจะมองเลยขึ้นไปแต่หญิงสาวกลับดึงผ้าถุงขึ้นมาปิดบังสิ่งที่น่ามองเสียก่อน อืม...เป็นเอามากปลัดเมฆา “คิดว่าผมอยากดูนักหรือไง ไม่เห็นจะน่าดูสักนิด สำคัญตัวเองผิดไปแล้วคุณ”พิมพ์รพีพรอยากจะกรีดร้องดังๆ กับคำพูดของชายหนุ่ม ชายหนุ่มที่ปากไม่ตรงกับใจ“ไอ้ปลัดบ้า ออกไปเดี๋ยวนี้นะ”ปลัดเมฆาส่ายหน้ายิ้มๆ“ยิ้มอะไร”พิมพ์รพีพรรู้สึกว่าความโกรธมันแล่นขึ้นมาเป็นริ้วๆ“ขำเจ้าของบ้านนาเปี่ยมรัก แต่ดันใส่ผ้าถุงไม่เป็น ผู้หญิงบ้านนาภาษาอะไร”“ฉันจะใส่เป็นหรือไม่เป็นมันก็เรื่องของฉัน หรือคุณใส่ผ้าถุงเป็น อ๋อ! คงแอบเอาทั้งกระโปรงทั้งผ้าถุงมาใส่บ่อยล่ะสิ ฉันลืมไปว่าคุณเป็นประเภทไม่ใช่แมนเต็มตัว”“พิมพ์รพีพร”น้ำ