Semua Bab Accidentally Married To A Billionaire’s Son: Bab 21 - Bab 30

Nagpatuloy si Megan sa normal niyang buhay.Trabaho. Bahay. Trabaho. Bahay.Ganoon na lang ang naging paulit-ulit niyang routine. Sa umaga, gigising siya, maghahanda para sa trabaho, tatapusin ang shift niya sa café, at uuwi sa apartment niya na pagod at walang ganang gumawa ng kahit ano.Akala niya, kapag bumalik siya sa normal na buhay, magiging madali na ang lahat. Akala niya, kapag iniwasan niya ang lahat ng may kinalaman kay Primo, tuluyan na niyang makakalimutan ito.Pero mali siya.“Did you hear? Kasal na next month sina Primo Giovanni at Allison Arcelli!”Napapitlag si Megan nang marinig ang pangalan ni Primo mula sa isang grupo ng mga customer na nakaupo malapit sa counter.Hindi niya dapat pinapansin. Hindi niya dapat pinapakinggan. Pero para bang may sariling isip ang tenga niya—hindi niya mapigilang marinig ang usapan ng mga tao.“Nakakakilig, ‘no?” sabi ng isang babae. “Perfect match sila. Imagine, parehong mayaman, parehong galing sa powerful families. Hindi na ako magug

“Miss, pwedeng pakiulit ng order?” tanong ng isang customer, nakakunot ang noo.Megan snapped out of her thoughts. Masyado siyang nalibang sa pag-aayos ng mga baso sa counter kaya hindi niya napansin na nakatayo na pala sa harapan niya ang isang customer.“Ah, sorry po!” Napangiti siya ng pilit bago tinipa ulit sa register ang order ng lalaki.“Isang caramel macchiato at isang blueberry cheesecake,” mabilis niyang sabi, pinindot ang confirm order bago ngumiti ulit.The man sighed but nodded, clearly annoyed. Megan exhaled discreetly. Ilang linggo na siyang nagtatrabaho sa café na ito, at kahit na gusto niyang maging normal ang lahat, mahirap talagang hindi marinig ang pangalan ni Primo kahit saan siya magpunta.Kahit sa café, hindi siya nakakaligtas.“She’s so lucky,” narinig niyang sabi ng isang babae mula sa malapit na table. “I mean, to be the future Mrs. Giovanni? I can’t imagine what it’s like to marry someone like Primo.”“Oh my God, have you seen their pre-nup photos? Sobrang b

Magdamag na nakatulala lang si Megan sa kisame ng kanyang maliit na apartment. Halos hindi siya nakatulog. Paulit-ulit na bumabalik sa isipan niya ang nangyari kagabi—ang yakap ni Primo, ang desperasyong naramdaman niya sa bawat pintig ng puso niya, at ang matinding sakit nang marinig niyang wala na silang dahilan para magkita.Hindi na niya dapat iniisip ito. Hindi na niya dapat iniiyakan. Pero bakit ang sakit-sakit?Mahigpit niyang niyakap ang kumot, pilit na pinipigilan ang muling pag-agos ng luha. Pero kahit anong gawin niya, dumadaloy pa rin ito sa gilid ng kanyang mukha.Pinilit niyang bumangon nang umaga, pero nang tumayo siya, para siyang idinapa ulit ng bigat sa kanyang dibdib. Napaupo siya sa gilid ng kama, tinakpan ang mukha gamit ang kanyang mga palad, at tahimik na umiyak.Isang oras pa siyang nagpakalunod sa sakit bago niya naisipang mag-text sa café.Megan: Boss, masama po pakiramdam ko. Hindi po ako makakapasok ngayon.Saglit lang at nag-reply ang manager niya.Manager

Nasa isang private meeting room sa isang high-end hotel sa Tokyo si Primo, kaharap ang isang Japanese businessman na si Mr. Takahashi. Kilala ito sa pagiging metikuloso at hindi madaling kumbinsihin sa negosyo.Mr. Takahashi: “Giovanni-san, I must say, I am intrigued by your offer. But as you know, my shares are quite valuable. The market is unpredictable, and I do not make decisions based on impulse.”Primo: “I understand, Takahashi-san. That is precisely why I am offering you a deal that guarantees maximum profit. I am willing to pay 35% above the current valuation of your shares. A price no one else will match.”Napataas ang kilay ni Mr. Takahashi, halatang nag-iisip.Mr. Takahashi: “35%? That is indeed generous, but why the urgency? Why are you so eager to buy my shares?”Ngumiti si Primo, iniwasan ang direktang sagot.Primo: “Let’s just say, I see an opportunity others fail to recognize. And I want to ensure I secure it before the market shifts.”Sandaling tumahimik si Mr. Takaha

Sa isang pribadong opisina sa isang high-rise building sa Makati, nakatayo si Primo Giovanni sa tabi ng floor-to-ceiling window, nakatanaw sa kumikislap na lungsod ng Maynila. May hawak siyang cellphone sa isang kamay, habang ang isa naman ay nakasuksok sa bulsa ng kanyang slacks.Malamig ang ekspresyon niya, ngunit ang matalim na tingin sa kanyang mga mata ay nagbabadya ng matinding determinasyon. Ilang araw na siyang nasa Pilipinas, at ang bawat galaw niya rito ay may isang malinaw na layunin—si Megan Anastasia Davis.Sa kabilang linya, isang lalaking may mababang boses ang sumagot.“Boss, nasa target location siya ngayon. Kakapasok lang niya sa café na pinagtatrabahuan niya.”Naningkit ang mga mata ni Primo. Sa ilang araw niyang pagpapasubaybay kay Megan, alam na niyang nagtrabaho ito sa isang maliit ngunit kilalang café sa Makati. Ang babaeng minsang naging sentro ng kanyang mundo, ngayon ay tila isang aninong pilit niyang hinahabol.“Sinong mga kasama niya?” tanong niya, habang h