Semua Bab THE WEIGHT OF THE VEIL: Bab 131 - Bab 140

Makalipas ng ilang buwan ay kabuwanan.Malakas ang ulan sa labas. Bawat patak nito sa bubong ng mansiyon nina Louie at Klarise ay tila kasabay ng kaba sa dibdib ni Louie. Makalipas ang walong buwan at dalawampu’t walong araw ng paghihintay, narito na sila—sa huling sandali bago dumating ang pinakaimportanteng tao sa kanilang buhay: si Luna.“Ayoko na ng pakwan,” reklamo ni Klarise habang nasa sofa, hawak ang tiyan na halos sumakop na sa kalahati ng kanyang katawan. “Ang init. Ang bigat. At ang pakwan, Louie, bakit ba ‘yan lagi ang pinapabili mo sa akin?”“Love,” sabay upo ni Louie sa tabi niya at hinagod ang kanyang likod, “dati sabi mo gusto mo ng pakwan. Baka lang kasi gusto mo ulit.”“Yung dati, three weeks ago ‘yon. Ngayon, gusto ko ng tahimik. Gusto ko ng malamig na simoy ng hangin. Gusto ko ng—” bigla siyang napahinto at napatigil ang hininga.“Okay ka lang?” agad ang tanong ni Louie, kitang-kita sa mukha ang pag-aalala.“Teka lang…” napapikit si Klarise. “Louie… I think—oh my G

“Ang laki pa rin ng bahay niyo,” wika ni Klarise habang tahimik na pinagmamasdan ang paligid. “Hindi ko pa rin siya makasanayan kahit ilang beses na akong nakapunta rito.”Ngumiti si Louie. “Hindi na lang ito bahay, Klarise. Simula ngayon, tahanan na natin ’to. Lahat ng pintuan dito para sa ’yo, at higit sa lahat, para kay Luna.”Luminga-linga si Klarise. Nakatingin sa kisame, sa hagdan, sa mga kurtina—lahat pamilyar, pero ngayon, parang bago na ang lahat. “Para akong nangangarap,” mahina niyang sabi. “Parang kahapon lang, iyak ako nang iyak sa ospital... hindi ko alam kung kakayanin ko. Tapos ngayon, buo na tayo.”Dumantay ang baba ni Louie sa balikat niya habang si Luna’y nakadantay sa dibdib nito. “Akala mo lang yun,” bulong niya. “Kahit umiiyak ka noon, matapang ka pa rin. Klarise, hindi mo lang alam kung gaano kita hinangaan habang pinapanganak mo si Luna. Para kang reyna sa gitna ng digmaan.”Napatawa si Klarise sa gitna ng luha. “Ano ba ’yang description mo, para akong gladiato

Kinabukasan, sinag ng araw ang unang humaplos sa mga kurtina ng silid nina Klarise at Louie. Bagamat kulang sa tulog, may ngiti pa rin sa labi ni Klarise habang dahan-dahang inaayos ang kumot ni Baby Luna na mahimbing na natutulog sa tabi niya. Kasalukuyang nasa kusina si Louie, abalang naghahanda ng kape at toasted pandesal.Maya-maya pa’y may sunod-sunod na katok sa pinto.Tok! Tok! Tok!“Anak!” sigaw ni Pilita mula sa labas. “Andito na kami! Naku, ang bango naman ng hangin dito sa bahay ninyo!”“Ma? Pa?” gulat na bungad ni Klarise habang papalapit sa pinto, may halong tuwa at kaba sa dibdib.Pagbukas niya ng pinto, agad siyang sinalubong ng mahigpit na yakap ng kanyang ina.“Oh ‘nak, kamusta ka na? Ang ganda-ganda mo pa rin kahit bagong panganak!” ani Pilita, sabay halik sa pisngi ng anak.Kasunod naman niyang pumasok si Hilirio, may bitbit na malaking kahon at isa pang paper bag na may disenyong pambata.“Nag-shopping kami para kay Luna,” sabi nito, nakangiti habang pinapahiran ng

Lumipas ang isang buwan mula nang isilang si Luna, at tila lumipad lang ang mga araw. Sa gitna ng puyat, gatas, at lampin, ngayon ay ipinagdiriwang ng mag-anak ang kanyang unang buwang kaarawan. Bilang panimula ng kanilang monthly photo tradition, nagpasya sina Klarise at Louie na magpa-family pictorial.Kahit galing pa sa ospital, diretso si Louie pauwi matapos ang isang buong araw ng operasyon bilang cosmetic surgeon. Pawisan pa ang sintido, may kaunting eyebags na hindi na maitago kahit ng mamahaling concealer ni Klarise, pero hindi ito alintana.Tumawag siya habang nasa daan."Love, pa-ready na kayo ni Luna. Papunta na ako. May surprise pa ako sa inyo.”“Hindi na ako magugulat kung may bitbit kang bagong stuffed toy,” sagot ni Klarise, habang inaayos ang ribbon ni Luna. “Ilang plushies na ba meron siya ngayon, labing dalawa?”“Fifteen, actually. Pero iba ‘to,” pilyong sagot ni Louie.Pagdating ni Louie, agad silang nagtungo sa maliit na photo studio na may temang pastel pink at be

Tanghali na ngunit hindi pa rin nagkakape si Klarise.Hindi dahil nakalimutan niya, kundi dahil halos hindi niya mabitawan si Luna mula nang magising ito bandang alas-otso ng umaga — gigil na gigil, palagi siyang nakadapa sa tiyan ng ina, at tuwing iiwan ni Klarise sa crib ay parang may built-in baby radar si Luna.Pero ngayon, habang pinupunasan ni Klarise ang mga laruan sa play mat, biglang may narinig siyang kakaiba.“Hee—heeeeh!”Napalingon siya agad. Nasa swing chair si Luna, suot ang yellow onesie na may cartoon pineapples, habang si Louie ay nakaluhod sa harapan nito, may hawak na maliit na stuffed toy na mukhang itlog na may ngiti.“Babe…” tawag ni Klarise, habang dahan-dahang lumapit. “Babe… anong nangyayari?”“Shhh,” sabay taas ng kamay ni Louie, kunwa’y isang scientist sa gitna ng life-altering discovery. “Ngayon lang ’to… ngayon lang talaga ’to…”Inangat niya ulit ang stuffed toy at pinatong ito sa kanyang ulo.“Peek-a—BOO!” sabay biglaang yakap sa stuffed toy.“Haaa—hee—h