All Chapters of ENGINEER DEVIL | วิศวะร้ายซ่อนรัก: Chapter 11 - Chapter 20

ENGINEER 10| ฟีลลิ่ง | @บ้านแคร์ ช่วงเย็นโดนัทมาส่งฉันที่บ้าน แต่สาเหตุที่โดนัทมาด้วยคือต้องการให้ฉันเริ่มฝึกเล่นกีตาร์ แล้วก็ร้องเพลงไปด้วยเพื่อไปประกวดดาวมหาลัยเป็นตัวแทนของคณะ นี่แค่คัดเลือกเองนะ จริงจังสุดๆ แล้วถ้าฉันได้รับเลือกเป็นตัวแทนจะขนาดไหนกัน"สวัสดีค่ะป้าบัว//สวัสดีค่ะป้าบัว" โดนัทกับฉันยกมือไหว้"อ่าวหนูโดนัทมาด้วยหรอคะ ทำไมหนูแคร์ไม่โทรมาบอกป้า ป้าจะได้ทำขนมเพิ่ม""ไม่เป็นไรค่ะป้าบัว คือหนูจะมาติวให้แคร์ซ้อมกีตาร์กับฝึกร้องเพลงค่ะ" ป้าบัวทำหน้างงโดนัทเลยอธิบายต่อ"คืองี้นะคะ มีรุ่นพี่อยากให้แคร์ไปประกวดเป็นดาวคณะค่ะ แต่ต้องผ่านการคัดเลือกจากรุ่นพี่ก่อน เขาให้แสดงความสามารถพิเศษอะไรประมาณนี้ค่ะ" เมื่อโดนัทอธิบายป้าบัวถึงกับร้องอ๋อ"หนูแคร์ของป้าทั้งสวย ทั้งน่ารัก ยังไงก็ได้อยู่แล้ว" ป้าบัวก็อวยกับเขาอีกคน เห้อ แล้วถ้าพี่คริสกับพี่คัพรู้จะอวยด้วยเหมือนกันไหมนะ"แคร์ไม่ได้อยากลงประกวดเลยค่ะ โดนัทนั่นแหล่ะที่ยัดเยียด""ก็เราอยากให้แคร์ลองเปิดใจดูบ้าง ไม่ใช่เอาแต่เรียน เรียน เรียน""ก็จริงของหนูโดนัทนะคะ" ป้าบัวเสริม โอเคฉันยอมแล้ว"ค่ะ แคร์จะลองเปิดใจ" คำตอบของฉันทำเอาโด

ENGINEER 12| ในรถ... |"น้องแคร์ไปเตรียมตัวดีกว่าค่ะ" รุ่นพี่สาวพาฉันไปรวมกลุ่มกับคนอื่นๆที่มาคัดเลือกตรงที่นั่งอัศจรรย์ในโรงยิม ส่วนโดนัทเพื่อนฉันก็เดินอยู่ข้างๆเพื่อมาให้กำลังใจ"พี่ยังไม่ได้แนะนำตัวอย่างเป็นทางการเลย พี่ชื่อจินนะคะ คณะแพทย์ปีสี่" ฉันพยักหน้ายิ้มรับในขณะที่ฉันนั่งรออยู่กับโดนัท เสียงของพวกกลุ่มพี่ๆวิศวะก็ตะโกนดังขึ้น "น้องแคร์สู้ๆ" ดังสนั่นลั่งโรงยิม ฉันอายนะ แล้วสายตาของคนอื่นๆที่มาคัดเลือกมองฉันแปลกๆยังไงไม่รู้"แม่สาวน้อยฮอตนะยะ มีหนุ่มวิศวะมาให้กำลังใจตั้งห้าคน" โดนัทเอ่ยแซวพร้อมกับชูมือขึ้นมาห้านิ้วตรงหน้า ฉันเลยปัดมือเธอลงฉันหันไปมองกลุ่มพี่ๆที่นั่งอยู่ฝั่งเดียวกัน พวกเขานั่งอยู่ไม่ไกลมากนัก แต่พี่คาร์เตอร์เนี่ยสินั่งก้มหน้าเล่นโทรศัพท์อยู่คนเดียว ในขณะที่เพื่อนๆในกลุ่มดูจะให้ความสนใจกับการคัดเลือกดาวมหาลัยของคณะฉัน"น้องๆที่มาคัดเลือกในวันนี้เดี๋ยวเรามาจับฉลากกันก่อนนะคะ ว่าใครจะได้แสดงเป็นคนที่เท่าไหร่" พี่จินเป็นคนพูดพร้อมกับหยิบกล่องใสขึ้นมา ในกล่องมีลูกบอลออยู่เจ็ดลูก คงจะเขียนตัวเลขไว้แล้วพี่จินยื่นกล่องใสให้นักศึกษาที่มาคัดเลือกได้จับทีละคน ส่วนฉันไ

ENGINEER 14| ชักจะอดใจไม่ไหว | อีกด้าน [ก่อนหน้า]"เห้ยไอ้เดล น้องแคร์ยืนคุยกับหนุ่มหว่ะ" เลโอเรียกเดลให้หันไปมองหญิงสาวที่เพื่อนเขาชอบนักชอบหนาพวกเขาทั้งห้ายืนอยู่ฝั่งตรงข้ามกับเธอพอดี แต่คนที่เห็นหญิงสาวคนแรกจริงๆไม่ใช่เลโอแต่เป็นคาร์เตอร์ เขาเห็นก่อนพวกมันอีกแต่แค่ไม่พูด"ใครวะ" เดลหรี่ตามองผู้ชายที่กำลังยืนคุยกับหญิงสาวที่เขาชอบ "หรือไอ้หมอนั่นมันจะมาจีบว่าที่แฟนในอนาคตของกู ไม่ได้การละ" ใครจะยอมให้ชายอื่นมาปาดหน้า ยังไงซะไอเดลคนนี้ต้องพิชิตใจสาวน้อยหน้าหวานให้ได้"หยุดเลย" นัทรีบคว้าปกคอเสื้อก่อนที่เดลจะเดินข้ามถนนไปหาเธอ"ไอ้นัทปล่อย กูจะไปดูหน้ามันชัดๆ""มึงไม่ได้ชอบน้องแคร์หรอก มึงก็แค่อยากหว่านเสน่ห์ แล้วอีกอย่างน้องมันไม่มีทางชอบมึงแน่นอนมึงดูไม่ออกหรอน้องกลัวมึงจะตายไป" นัทบอก เขาก็พูดตามที่เห็น ไอ้เพื่อนคนนี้มันจู่โจมน้องเกินไป ถึงยังไงน้องก็ไม่เอามันหรอก ไม่เหมาะกับคนเจ้าชู้อย่างมันเลยสักนิด เขาสงสารน้องถ้าเกิดหลวมตัวเป็นมาแฟนกับมัน"น้องแคร์อาจจะเขินกูหรือเปล่า" เดลยังคงเข้าข้างตัวเอง คิดว่าสักวันยังไงเธอก็ต้องใจอ่อน"แล้วมึงมีไลน์น้องเขายัง" นัทถาม เดลได้แต่ส่ายหัว"

#วันต่อมา@มหาลัยAวันนี้พี่คริสขับรถมาส่งฉันที่มหาลัยแต่เช้า ในระหว่างทางที่มาฉันเงียบไม่พูดไม่จาจนพี่คริสถาม ป้าบัวบอกกับพี่คริสว่าพอฉันถึงบ้านก็รีบขึ้นห้องนอน แต่ฉันก็บอกพี่คริสไปว่าแค่ปวดหัวนิดหน่อย เลยรีบขึ้นไปพักบนห้องตอนนี้ฉันนั่งรอโดนัทอยู่ที่ตึกคณะแพทย์ไม่กล้าลุกเดินไปไหน ฉันหันมองซ้ายมองขวาเพราะความหวาดระแวง กลัวว่าจะเจอพี่คาร์เตอร์กับกลุ่มพวกๆพี่ๆเข้าฉันหยิบโทรศัพท์ต่อสายโทรหาโดนัท นี่ก็แปดโมงกว่าแล้วทำไมถึงยังมาไม่ถึงอีก"ฮัลโหล อยู่ไหน"(จอดรถอยู่ รอแปปนึง)"อืม" ฉันกดวางสาย ค่อยสบายใจขึ้นหน่อยโดนัทถึงมหาลัยสักทีเพียงไม่กี่นาทีฉันก็เห็นโดนัทกำลังเดินตรงมาที่ฉัน ฉันเองรีบลุกจากโต๊ะแล้วเดินเข้าไปเกาะแขนโดนัทไว้แน่น"แคร์~""ขึ้นห้องเรียนเถอะ""เรายังไม่ได้ทานข้าวเลยนะ ขอทานข้าวก่อนแปปนึงสิ นี่ยังไม่เก้าโมงเลย""อ่อ อืม" ฉันกับโดนัทเลยเดินไปยังโรงอาหารของคณะ#โรงอาหารโดนัทที่เพิ่งจะวางจานข้าวก็ถามขึ้น "ยังไง ไหนเล่า""คือ...""เล่ามา พี่คาร์เตอร์ทำอะไร""พี่เขา...""แคร์ นั่นกลุ่มพี่คาร์เตอร์ป่ะ" ฉันกำลังจะเล่า แต่โดนัทก็พูดแทรกก่อนแล้วพูดชื่อคนที่ฉันเพิ่งจะจูบไปเมื่อวาน

ENGINEER 17| อย่าคิดจะหลบหน้า |"ระ รอทำไมคะ" สายตาคมดุของเขามองไปยังเพื่อนสาวที่ยืนอยู่ข้างๆฉัน เหมือนกำลังจะสื่อว่าเธอไม่ควรยืนอยู่ตรงนี้"เอ่อ...เดี๋ยวเรายืนรอแถวๆนี้ใกล้ๆ" โดนัทบอกก่อนจะจับมือฉันแล้วเดินออกไปไม่ไกลมากนัก อยู่ในระยะที่ฉันยังเห็นเธอ"ตกลงรอแคร์ทำไม" ฉันถามพี่เขาอีกครั้งเพื่อต้องการคำตอบ จะมารอเป็นชั่วโมงเลยน่ะหรอ โม้หรือเปล่า"เอาไลน์มา""คะ""ไลน์""เอาไปทำไม""ไลน์" เขากดเสียงต่ำ แล้วล้วงโทรศัพท์ออกจากกระเป๋ากางเกง"เร็วสิ" เขาเร่ง ใบหน้าคมเริ่มหงุดหงิด ฉันจึงจำใจต้องหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋าแล้วเปิด QR code ให้สแกนพี่คาร์เตอร์สแกน QR code ของฉันไปแล้วบอก "เดี๋ยวทักไป ตอบด้วย" อยากจะตีมือตีปากตัวเอง ไม่รู้จะต้องทำตามคำสั่งเขาทำไม แล้วไม่คิดจะปฏิเสธเลยหรือไง"เห้ยๆๆ เมื่อกี้มึงทำอะไรไอ้เตอร์" ฉันหันไปมองตามเสียง ปรากฏว่าเป็นกลุ่มเพื่อนๆของเขากำลังเดินมาทางที่ฉันยืนอยู่"สวัสดีค่ะพี่ๆ" โดนัทเธอเดินกลับมาตอนไหนเนี่ย เอ่ยทักพวกพี่ๆเสียงสดใสเชียว"ครับ""แล้วเมื่อกี้มึงทำอะไรอยู่ไอ้เตอร์" พี่เดลถาม"เปล่า""เปล่าเหี้ยไร กูเห็น""เห็นแล้วจะมาถามเอาอะไร" พี่เดลหน้าม้าน